netje en buurmeisje tot haar, toen de school uitging. ?Ik hoor, dat er op het

ou je me zeker voor den gek. Kunstenmaker

?Ik hoorde het van de meid, die Henri?t

ien," zeide Lotje. ?Maar lang durf ik n

el even nemen," zei Keetje.

r geen tijd verli

n Valk. Ze kwamen echter te laat en maar juist bijtijds genoeg, om de heele kunstenmake

otje. ?Die man is

k aan, en dat noemt men tricot. Die juffrouwen met haar korte rokjes hebben ook

cht al, dat is niet heel fatsoenlijk, o

den eten zullen ze wel weer beginnen; want zie, ze hebben al h

iet moeten ete

engen, of anders zal er een vooruit eten

eld, ging Lotje met ha

al dadelijk aan moeder vragen, of i

. ?Moeder zal het mij

zeide Keetje. ?'t Was iets ander

en om die aanmer

afgaan," zeide ze.

ed ze de voordeur open

jke opgewondenheid, en vroeg

er een brief van vader gekomen, met het bericht dat zijn schip te Nieu

e goede, lieve Pa! Ik verlang al om he

ide Anton. ?Nu, 't zal van

die op 't plein voor den Gouden Valk

recht van school hier naar toe gekomen en daar ik er n

Keetje, aan wie de meid van Henri?tte 't verteld had. We zijn naar den Gouden

vertoonen, en dan ga ik er eens naar kijken. 't Is

, Anton?" zeide Lotje. ?Allee

e," zeide Anton. ?Als Moe

bben willen, vooral als ji

het beste, wat ik er op weet," zeide Anto

ad ze er nu geen hoofd naar. Wie toch kan aan werk maken of lessen leeren denken, als daar ginds een troep kunstenmakers hun toeren laten zien en we er naar toe gaan kunnen. Daarbij zou Ant

oals ik al gezegd heb, zij was een goede vrouw, die haar kinderen wat gr

at vader elk oogenblik thuis kan komen, en je zoudt toch zeker niet g

kers glinsterden van genot bij de gedachte aan de ontmoeting. ?Neen, we moete

en," zeide Anton, haar met den vinger dreigend.

n met het verzoek, of zij een paar

uwsgierig. ?Waarvoor moet

?Begrijp je dan niet, dat wij vanavond toch wat bijzonders

twoordde Lotje, met een zucht van genot. ?

afwachten, juffrouw vraaga

on. ?Anders heb je kans, dat ze hun

otje. ?Ik ben wat verlangend,

hun kunsten niet voor niemendal doen; daarom gaan ze eenige keeren met het bakje rond en halen centen op, en 't is niet meer dan b

op weg naar den Gouden Valk waren. ?Want ze komen meermale

et scheen echter, dat de kunstenmakers wat lang aan den maaltijd zaten, of dat ze wat van hun vermoeienis moesten uitrusten

ooter maakte, opdat allen konden zien. En dat was wel noodig; want de menschen stonden zoo op elkaar, dat de een den ander in den weg was. Die man verzocht dan ook, dat men d

allerlei toeren mee deed; vervolgens nam hij twee mannen op zijn beide schouders, en op de schouders van die mannen ging

racht hebben," zeid

antwoordde Anton. ?Maar daaro

n, een Herkule

heel lang geleden, een man geweest, die Herkules heette, en die man was zo

uw Teunissen, die zoo ste

leen aan menschen, die er hun brood mee verdienen en op

? Met ballen goo

n. ?Je zult eens zien, hoe raar hij die bal

altijd maar in de hoogte gooide en ze weer opving. Daar was geen oog op te houden. Eindelijk nam de Herkules groote ijze

erbazing niet verbergen. Intusschen kwam de vrouw met het

den anderen kant van 't plein gezet. Daarover werd een dik touw gespannen, wel zoo dik als Lotjes arm, en op dat tou

?Met dien stok houden ze zich in balans o

touw loopen en er nog minder op

bent ook geen koordedanseres. Je begrijpt wel,

ceerstok gedanst had, gaf hij dien aan d

g grooter kun

je; ?maar als ik 't moest doen, deê i

g genoeg vertoond had, ging de vrouw weer

leine jongens op hun voeten als ballen in de hoogte gooiden en weer opvingen, die zich als een bal ineen- en naar alle kanten heenrolden, of die hun hoofd tusschen hun beenen staken, en de al

, die er helder op blies. De dorpelingen gingen zeer tevreden over 't geen ze gezien hadden naar hun woningen, maar een heele troep kinderen volgde de kunstenmakers in het bosch, waar ze den straatweg namen: 't was den dorpskleinen nog niet mogelijk afs

beide meisjes waren niet tevreden, alvorens zi

zeide Lotje, toen zij dicht ge

ei tegen me, dat ik gerust mocht gaan kijken, al

je moeder het zou willen hebben, maar ik dach

e; ?de kunstenmakers wachten niet op m

acht," merkte Anton aan. ?Ik dacht, d

," zeide Keetje. ?Want me dunkt, ze moeten

zijn," zeide Anton lachend. ?Aardappelen met zout en spek m

rdde Keetje. ?Ik heb vanmid

eten vanavond ook nog wat erg lek

. ?Ik féliciteer jelui, want

aar naar, dat Pa altijd weer weg moet. Wat zou het niet

volstrekt niet prettig vinden, als mijn vader elk oo

stormt. Dan huilt Moe wat dikwijls, want dan

Als je Pa nu vanavond thuis komt, dan moet je meteen vragen, of hij jelui

jk uit. ?Verbeeld je op zoo'n schip! En dan moe

Keetje. ?Want ik heb altijd gehoord, dat er

riep Lotje eensklaps uit. ?Want de s

aan boord nemen," helderde Keetje op. ?Dan kunnen jel

en, of hij het doen wil," betuigde Lotje. ?Missc

t voor je," ant

delden de vriendinnen voort, zonder te

ijtgeraakt, en nu hij op 't punt was van om te keeren, zocht hij haar, doch

straks naar het dorp heb zi

et Keetje?" vr

ren ten minste samen, toe

hernam ze. ?Ze scheen nog naar je ro

eze berichten, wande

t eerste, wat hij vroeg, t

derd. ?En jij bent met haar uitge

kt," zeide Anton, ?zoowat een goed kwa

" zei zijn moeder berispend. ?Loop eens ev

deed

j meebracht. ?Maar Keetjes moeder denkt, dat ze bij

neemt niet weg, dat het ondeugend van Lotje is, dat

die immers met Keetje naar het dorp was teruggekeerd e

, dat Pa zal komen?" vr

H. kan hij 't per spoor afleggen; doch dan moet hij extra rijtuig neme

ch stellig, niet

n moeder. ?En je weet wel, dat als vade

te Eef, die de kamer binnenkwam. ?Die kunsten

Anton. ?Maar we zijn ze nog een kwa

acht je dan, dat ze op den straatweg n

deren gingen met hen mee; en ik zou wel teruggekeerd z

e de moeder glimlachend. ?Begrijp eens, Eef! hij

f. ?Moeder vertrouwt je je zusje toe, en je

nkelijk bij 't een of ander schoolkameraa

nton," zeide zijn moeder, ?want j

les hebben. Ofschoon, ik heb 't bijna af; i

jn extra les gereed te maken. Hij was er spoedig mee klaar e

t, zeg haar dan, dat ze terstond naar

hij, zeide haar goedendag en vertrok,