I See Black

Kanina pa ako nagtataka sa mga ikinikilos at sinasabi mo. Pero bakit naman kita pag-iisipan ng masama, isa ka sa mga pinagkakatiwalaaan ko nang lubos.

"I thought you're coming with us?" I asked while watching him intently. You're weird today.

"Sorry baby, something came up. Susunod na lang ako sa inyo," sagot niya sa isang mababang boses. He can't even look at me or at least hold me.

I don't think sususunod ka. With your behavior now, I know you're lying. What happened to you, Zaff?

Napatawa ako nang pagak nang may maalala. "Guess the one who initiated and planned this vacation is the one who is not coming." Hindi ko napigilan maging sarkastiko. "But fine, just take care, alright. I'll wait for you."

Lumapit ako sa kaniya at yumakap. His body stiffened but quickly hugged me back. Tinanggal ko na rin ang yakap ko at humalik sa pisngi niya bago lumayo. "I'm gonna miss you," I said lovingly and stared at his handsome face.

Maybe I'm just paranoid. Yeah, maybe. Work is important to him. Even to me.

Teka, bakit nga naman parang ang OA ko eh, magbabakasyon lang naman kami sa U.S nang isang linggo at saka susunod naman daw siya eh. Kasama ang buo kong pamilya doon. I asked him to bring his family but he said they have plans already. Mas masaya sana kung kasama pero okay na rin. Hindi naman pwedeng mamilit para lang pumabor sa gusto mo ang lahat.

Hindi rin naman ito ang unang beses na magbabakasyon kami ng pamilya ko pero ito ang unang beses sana na makakasama ko siya. Well, we still have the luxury of time but the opportunity is so hard to miss.

But anyway, our flight is nearing. "I have to go."

"Pinahanda ko na ang sasakyan na maghahatid sa inyo sa airport. Dadating na rin iyon in no time."

"Bakit hindi na lang ikaw ang maghatid sa amin?"

"You know it's hard seeing you getting away from me, baka hindi ko na magampanan ang tungkulin ko sa kompanya at sumama sa inyo."

That made me smile. Pinakilig na naman niya ako. Biglang nawala ang kakaibang nararamdaman ko kanina. Tumawa na lang ako bilang sagot at kinurot siya sa tagiliran. Ang harot ng baby ko.

Narinig ko ang excited na tinig ng Mommy ko na papalapit sa pwesto namin. Narito kami sa malawak naming living room ng bahay at ang mga paparating ay nanggaling pa sa second floor.

"We're ready!" Masiglang sigaw ng Mommy ko na talagang may palamuting tela na agad sa parting leeg niya. Ang init sa Pinas tapos magga-ganyan siya, pero that's my Mom. Super jolly and a millennial version. Dinaig pa ako.

"Pasensiya kana iho sa tita mo. Anyway, bakit wala ka yatang dala-dala at hindi ka nakabihis?" takang tanong ni Daddy.

"Something came up lang po sa company namin. Pero once na maayos ko na po ay susunod agad ako. Hindi ko na rin po pala kayo maihahatid at may emergency meeting ngayong 8 ng umaga kaya ikinuha ko na lang po kayo ng maghahatid sa inyo," magalang na pagpapaliwanag niya.

"Oh, okay. You should really attend to it. Mahirap na kapag hindi agad maagapan kung anuman ang problema niyo. Huwag ka mahihiyang magsabi kung may maitutulong kami ha," sabi ni dad.

He really likes Zaff. A man with a strong principle in life.

"Hindi pa ba kayo tapos? Mali-late na tayo sa flight natin," singit naman ng aking cute na kapatid na si Lester. I'm older than him but we think he is because of his kasungitan. Kapag kami lang magkakasama ay hindi naman siya sobrang ganyan. Sadyang kapag kaharap o kasama namin si Zaff ay ganiyan siya. He even confronted me that he doesn't like Zaff for me. It's fine with me though. Ayaw ko naman siyang pilitin na magustuhan si Zaff.

Trust have to be earned, he said.

Nauna na siyang lumakad palabas dala-dala ang maleta niya at ni Mommy. Si Zaff na ang nagdala ng akin. Pinauna ko na sila at binilinan ang mga katulong dito sa bahay.

He opened the door for us. Naunang pumasok si Mom, kasunod si Dad. Sa pinakalikod pumwesto ang kapatid ko at agad sinalpak ang headphones niya. I turned to Zaff and smiled.

"I'm gonna miss you. Sana makasunod ka agad. Take care," I said and hugged him. I felt his cold hand and stiffed body. I can even hear his hard breath.

Ipinagsawalang bahala ko na lang dahil lang siguro iyon sa problema nila sa kompaniya.

"Ingat po kayo... sorry."

May karugtong pa ang sinabi niya pero hindi ko na nadinig dahil isinara na niya ang pinto nang makaupo ako sa tabi ng kapatid ko.

Mom and Dad are busy talking about our itinerary. Nagtatalo pa sila kung saan kami uuna o kung saan kami magi-stay. I already have our itinerary. Bahala kayo diyan magtalo. It's good seeing my parents fighting over petty things.

I looked at my brother who's now busy with his phone. He's playing again.

I removed his headphone. Iritado siyang tumingin sa akin. "Ate! I'm playing."

"Pati ba naman sa travel natin, ML is life pa rin? Kung maglalaro ka, isali mo ako."

Tinawanan niya lang ako at nagpatuloy sa paglalaro. "Matanda ka na para dito. Mas masaya ka naman kapag kayo ni baby Zaff mo ang naglalaro ng ganito."

Nagulat ako sa sinabi niya. Ay, selos ang baby boy namin. "Ay sus. Selos ang baby boy namin. Don't worry, mas love ka ni ate," sabi ko at sinundot-sundot siya sa tagiliran. Mas mahal ko naman talaga ang pamilya ko kaysa sa ibang tao o kay Zaff.

Alam kong may kiliti siya sa tagiliran. Doon ko siya pinuntirya kaya todo iwas at sa huli ay tatawa-tawa na siya.

"O sige na nga, matatapos na 'to, invite kita Ate. Basta ibibili mo ako ng limited edition na sapatos na kalalabas lang kahapon ah."

Agad naman akong ngumisi at tumango. I already ordered one for him. I know he would like it.

He loves collecting shoes. In fact, he has a separate room for his shoes only.

Busy ng manuod ang nasa harapan naming habang si daddy ay nakasandal sa balikat ni Mommy. What a sweet sight. I so love this family.

Ilang minute rin ang hinintay ko bago ako ayain maglaro ng kapatid ko.

Nasa kalagitnaan na kami ng laro at talagang enjoy na enjoy na kami dahil sa magandang laro na ibinibigay ng kakampi at kalaban namin nang bigla na lang bumilis ang takbo ng sasakyan.

Napakapit ako sa seatbelt ko. Wala naman kaming kasalubong kaya siguro ayos lamang. Pero napansin ko na mas lalong bumibilis at maging ang driver ay napapamura at nagdadasal na. May narinig pa nga ako na parang nanghihingi siya ng paumanhin.

Lahat kami ay nagulantang at alerto sa nangyayari. Lester holds his left hand on the seatbelt and the other one is on my arm. My Mom is shaking in fear as my Dad secure her in his arms.

"What's happening?!" I asked.

"Mam, sira po yata ang break nitong sasakyan. Kumapit po kayo."

Lahat kami ay kumapit na sa makakapitan namin habang nagdadasal para sa aming kaligtasan.

Wala na kaming panahon para punahin ang ka-iresponsablehan ng driver dahil sa takot at kaba na nararamdaman.

Ito na ba ang katapusan namin? Kung ito man, salamat po sa buhay na ipinagkaloob Ni'yo sa amin. Gusto ko pa man makasama ang pamilya ko kung ito ang nakatadhana sa amin ay matatanggap ko po.

Nanlaki ang mga mata ko nang may makitang papasalubong na malaking sasakyan galing sa isang U-turn. Hindi na alam ng driver ang gagawin. Iniliko niya ito sa kabilang direksiyon upang makaiwas at doon hindi niya napansin ang isang malaking puno.

Niyakap ko ang kapatid ko at pumikit.

Booooogsh!

Sobrang lakas ng impact ng pagkakabangga ng sasakyan. Biglang umuga ang mundo ko. May naramdaman akong masasakit na bagay na tumusok sa iba't ibang parte ng katawan ko lalong lalo na sa mga mata ko. Hindi ko na alam kung ano ang nangyayari at wala na rin akong nadidinig. Hindi ko rin maimulat ang mga mata ko at hindi ako makagalaw.

Naramdaman ko na lamang na parang lumilipad ang katawan ko at malakas na bumagsak sa isang magaspang na bagay.

Wala na akong kakayahang mumulat o gumalaw at tanging panghihina na lamang ang nararamdaman ko. Nahihirapan na rin akong huminga. I can't even open my mouth to utter a word. I coughed helplessly and felt like something is flowing on my mouth.

Ilang saglit ay dinalaw na ako ng kadiliman.