/0/27613/coverbig.jpg?v=e4ca322c1ed6e10908387a551bd1851c)
Lucien Hellion Salvatorri is the Alpha of the Crescent Moon Pack. He is known to be one of the relentless leaders of the five-wolf pack in Aldemore. There is no mercy for those who challenge him. But despite his coldness, he is sweet and gentle with his childhood friend. The woman he rescued from the rogues. The woman he's thinking of loving for the rest of his life. So, on her 20th birthday, he made a decision that will forever change his destiny. He cut the red string that binds him to his Luna.
YSOBELLA IS SITTING in a corner with a little smile on her face, looking at the people of Assura celebrating under the full moon. It is the 45th anniversary of their town and the people are having a festive feast.
Malapit ng mag hating gabi kaya iilang tao na lang ang natitira sa park. Nag desisyon na rin si Bella na bumalik na sa kanilang tahanan.
Habang naglalakad pabalik sa bahay nila ay masayang pinagmamasdan ni Ysobella ang mga tao sa paligid. Nakakatuwang pagmasdan ang mga tao habang nagkakatuwaan na parang walang problema.
This is what she wants. A peaceful but lively environment to live in. Walang karahasan at hindi malupit ang mga tao.
Pag-uwi niya ay natutulog na ang kanyang Lola. Na una na kasi itong lumisan sa park dahil sa pagod. Wala na ang mga magulang ni Ysobella. She was only six years old when they died at simula noon ang Lola Esmey na niya ang nagpalaki at nag-alaga sa kanya.
Ysobella then readies herself for bed. She needs to wake up early tomorrow, for tomorrow is her special day. And also, her Lola Esmey promised to cook her favorite dish.
"I can't wait for tomorrow." She thought.
Mahimbing na natutulog si Bella nang bigla siyang gisingin ng kanyang lola. She yawned while rubbing her eyes with her hand. Then Bella noticed the discomfort on the face of her Lola Esmey. Ysobella's eyebrows furrowed and her head is clouded with confusion. She was about to ask her Lola Esmey what was wrong when she heard a ruckus from the outside.
May nagkakagulo sa labas. And Bella can hear the people running while some are shouting and crying. Hindi maintindihan ni Ysobella pero bigla na lang may bumalot na kaba sa kanyang dibdib.
"Lola, ano pong nangyayari?! Bakit nagkakagulo ang mga tao at bakit may mga sumisigaw?" Nababahalang tanong ni Bella. Ang mga kamay niya ay nanginginig sa kaba.
"Apo, kaliangan na nating umalis dito. Hindi titigil ang mga rouges hangga't hindi tayo nauubos. Doon tayo dumaan sa gubat. May alam akong pwede nating pagtaguan." Nagmamadaling saad ng Lola Esmey niya.
After her Lola Esmey said those her body stiffened. Rogues. The rogues are attacking their town.
Tama ang Lola Esmey niya. Hindi titigil ang mga rogues hangga't hindi sila mauubos. Kung may ititira man ay gagawin nilang tagapagsilbi. But they know that to become enslaved by rogues is like facing death.
Her heart was beating hard as they headed towards the forest. Her chest hurts as she hears countless screams from people, including children.
Gone is the peace and laughter in their town. The peace is now replaced with chaos and the laughter is now replaced with screams.
Patuloy lang sa pagtakbo si Bella at ang Lola Esmey niya. "Kaunti na lang apo, malapit na tayo. Pangako hindi papayag ang lola na mapahamak ka." Pagaalo ng Lola Esmey niya.
Pero habang binabaybay nila ang gubat, Bella suddenly felt an excruciating pain in her chest. Dahilan para mapaluhod siya sa lupa.
Nataranta naman ang Lola Esmey niya. "Apo! Anong nangyari?! Nasaktan ka ba?!" Her grandmother asked with anxiety.
Pero parang walang narinig si Bella dahil sa sobrang sakit. Parang pinipiga at hinihiwa sa dalawa ang kanyang puso. And Bella cried harder when the pain doubled.
Nanlalabo ang kanyang mga mata at pumipintig ang ugat sa ulo niya. Sumasakit din ang kanyang buong katawan at parang nawawalan siya ng lakas.
Her grandmother is telling her something pero tila wala siyang naririnig. She curled up like a fetus as she continued to feel the excruciating pain.
"AHHH! Please... S-stop--- s-stop... I-It h-hurts... P-Please..."
Her grandmother caresses her cheeks as she talks to her. She would love to hear it, but the pain continues as the seconds go by.
"S-Stop p-please..." She begged once more. Hanggang sa unti-unti ng nawawala ang sakit.
I'm sorry... Said an unfamiliar voice of a man. Hindi alam ni Bella kung kanino galing ang boses na 'yon. Masyado siyang mahina para pagtuunan iyon ng pansin.
Ysobella wanted to speak but she can feel that her body is slowly falling into the abyss. But before she blacked out, she saw her grandmother's warm smile.
Mahal kita, 'yon ang nabasa niya sa mga labi ng kanyang lola. And When the darkness succumbs to her, powerful arms lift her from the ground.
YSOBELLA WOKE UP in an unfamiliar room. Kulay puti ang kwarto at amoy gamot.
Where am I?
Pinilit ni Bella na tumayo hanggang sa biglang bumukas ang pintuan. A man and a woman entered the room and when they saw her relief flashed on their faces.
"Mabuti at gising ka na? Kumusta ang pakiramdam mo?" The woman asked.
"Medyo nanghihina pa--- Ang lola ko?! Nasaan ang Lola Esmey ko?!" Ysobella asked in fear.
The man taps the woman's shoulder before facing Ysobella. The man then took a deep breath before speaking.
"I'm sorry, but you're grandmother's dead." He said with grief.
After he said those, Ysobella cried in pain. She couldn't accept it. It can't be.
She was with me in the woods. We were running and--- Ysobella covered her mouth when she remembered what happened.
Mas lalo siyang naiyak sa naalala. Nawalan siya ng malay nang bigla siyang makaramdam ng kakaibang sakit sa buong katawan.
Ang Lola Esmey ko. Wala na ang Lola Esmey ko. Ysobella cried in grief.
Buong araw siyang hindi makausap dahil sa labis na pighati. Hindi naman siya iniwan ng doctor at ng lalaking nagligtas sa kanya. Ysobella felt their concern for her.
"Maraming salamat sa tulong niyo. Kailan po ba ako pwedeng umalis?" Ysobella asked the next day. Hindi niya pa alam kung saan siya pupunta pagkatapos nito. Wala na siyang pamilya at wala na rin siyang bayan na babalikan.
"You are not leaving, Ysobella. From now on, dito ka na sa'min." The doctor said.
"Yes, stay here with us. Ligtas ka rin dito." Said the man who saved her.
"Nasaan po ba ako?" Tanong niya sa lalaki.
"You are in Highcrest Mountain, Bella. Welcome to the House of Salvatorri." The man uttered gently.
Then it dawned on her. Nasa mansyon siya ng Crescent Moon Pack.
Nang muli silang magkita, isinantabi ni Jason ang kanyang paranoia at pride, mainit na niyakap si Chelsey. "Pakiusap, bumalik ka sa akin?" Sa loob ng tatlong taon, naging sekretarya niya ito sa araw at kasama niya sa gabi. Palagi namang tinutupad ni Chelsey ang kanyang mga kahilingan, tulad ng isang masunuring alagang hayop. Gayunpaman, nang ipahayag ni Jason ang kanyang mga plano na magpakasal sa iba, pinili niyang ihinto ang pagmamahal sa kanya at bumitaw. Ngunit ang buhay ay nagkaroon ng hindi inaasahang pagliko. Ang kanyang walang humpay na pagpupursige, ang kanyang pagbubuntis, at ang kasakiman ng kanyang ina ay unti-unting nagtulak sa kanya sa bingit. Sa bandang huli, nagtiis siya ng matinding paghihirap. Limang taon na ang lumipas, nang siya ay bumalik, hindi na siya ang dating babae. Ngunit napunta siya sa limang taon ng kaguluhan.
Isang lalaki lang ang nasa puso ni Raegan, at si Mitchel iyon. Sa ikalawang taon ng kanyang kasal sa kanya, siya ay nabuntis. Walang hangganan ang saya ni Raegan. Pero bago pa niya masabi ang balita sa asawa, inihain na niya ang divorce papers nito dahil gusto niyang pakasalan ang first love niya. Matapos ang isang aksidente, nahiga si Raegan sa pool ng kanyang sariling dugo at tumawag kay Mitchel para sa tulong. Sa kasamaang palad, umalis siya kasama ang kanyang unang pag-ibig sa kanyang mga bisig. Nakatakas si Raegan sa kamatayan sa pamamagitan ng mga balbas. Pagkatapos, nagpasya siyang ibalik sa tamang landas ang kanyang buhay. Ang kanyang pangalan ay kung saan-saan makalipas ang mga taon. Si Mitchel ay naging lubhang hindi komportable. Sa hindi malamang dahilan, nagsimula siyang ma-miss. Sumakit ang puso niya nang makita siyang todo ngiti sa ibang lalaki. Na-crash niya ang kasal niya at napaluhod siya habang nasa altar siya. Duguan ang mga mata, tanong niya, "Akala ko ba sinabi mo na ang pagmamahal mo sa akin ay hindi masisira? Paano ka ikakasal sa iba? Bumalik ka sa akin!"
Palaging tinitingnan ni Ethan si Nyla bilang isang mapilit na sinungaling, habang nakikita niya itong malayo at insensitive. Pinahahalagahan ni Nyla ang paniwala na mahal niya si Ethan, ngunit nakaramdam siya ng malamig na pagtanggi nang mapagtanto niyang hindi gaanong mahalaga ang lugar niya sa puso nito. Hindi na sinisikap na basagin ang kanyang panlalamig, umatras siya, para lang mabago niya ang kanyang diskarte nang hindi inaasahan. Hinamon niya siya, "Kung kakaunti lang ang tiwala mo sa akin, bakit mo ako itabi?" Si Ethan, na dating may pagmamalaki, ay nakatayo ngayon sa kanyang harapan na may mapagpakumbabang pagsusumamo. "Nyla, nagkamali ako. Mangyaring huwag lumayo sa akin."
Upang matupad ang huling hiling ng kanyang lolo, pinasok ni Stella ang isang madaliang kasal sa isang ordinaryong lalaki na hindi pa niya nakikilala. Gayunpaman, kahit na pagkatapos na maging mag-asawa sa papel, ang bawat isa ay humantong sa magkahiwalay na buhay, halos hindi nagkrus ang landas. Makalipas ang isang taon, bumalik si Stella sa Seamarsh Lunsod, umaasa na sa wakas ay makilala niya ang kanyang misteryosong asawa. Sa kanyang pagkamangha, pinadalhan siya nito ng isang text message, sa hindi inaasahang pagkakataon na nagsusumamo para sa isang diborsyo nang hindi pa siya nakikilala nang personal. Nagngangalit ang kanyang mga ngipin, sumagot si Stella, "So be it. hiwalayan na natin!" Kasunod nito, gumawa ng matapang na hakbang si Stella at sumali sa Prosperity Group, kung saan siya ay naging public relations officer na direktang nagtrabaho para sa CEO ng kumpanya, si Matthew. Ang guwapo at misteryosong CEO ay nakatali na sa matrimonya, at kilala na hindi matitinag na tapat sa kanyang asawa nang pribado. Lingid sa kaalaman ni Stella, ang kanyang misteryosong asawa ay ang kanyang amo, sa kanyang kahaliling pagkakakilanlan! Determinado na mag-focus sa kanyang career, sadyang iniwasan ni Stella ang CEO, bagama't hindi niya maiwasang mapansin ang sadyang pagtatangka nitong mapalapit sa kanya. Sa paglipas ng panahon, nagbago ang loob ng mailap niyang asawa. Bigla siyang tumanggi na ituloy ang diborsyo. Kailan mabubunyag ang kanyang kahaliling pagkakakilanlan? Sa gitna ng magulong paghahalo ng panlilinlang at malalim na pag-ibig, anong tadhana ang naghihintay sa kanila?
Labindalawang taon nang magkakilala sina Claudia at Anthony. Pagkatapos ng tatlong taong pakikipag-date, itinakda na ang petsa ng kanilang kasal. Ang balita ng kanilang balak na kasal ay yumanig sa buong lungsod. Mataas ang emosyon dahil maraming babae ang nagseselos sa kanya. Noong una, hindi mapakali si Claudia sa galit. Ngunit nang iwan siya ni Anthony sa altar pagkatapos makatanggap ng tawag, nalungkot siya. "Nagsisilbi sa kanya ng tama!" Lahat ng kanyang mga kaaway ay nasiyahan sa kanyang kasawian. Kumalat na parang apoy ang balita. Sa kakaibang pangyayari, nag-post si Claudia ng update sa social media. Ito ay isang larawan niya na may isang sertipiko ng kasal na kanyang nilagyan ng caption na, "Tawagin mo akong Mrs. Dreskin mula ngayon." Habang sinusubukan ng publiko na iproseso ang pagkagulat, si Bennett—na hindi nag-post sa social media sa loob ng maraming taon— gumawa ng post na may caption na, "Ngayon ay may asawa na." Ang publiko ay naligaw.Binansagan ng maraming tao si Claudia bilang ang pinakamaswerteng babae ng siglo dahil siya ay nakakuha ng ginto sa pamamagitan ng pagpapakasal kay Bennett. Kahit isang sanggol ay alam na si Anthony ay isang langgam kumpara sa kanyang karibal./Si Claudia ang huling tumawa noong araw na iyon. Natuwa siya sa mga gulat na komento ng kanyang mga kaaway habang nananatiling mapagpakumbaba. Inisip pa rin ng mga tao na kakaiba ang kanilang pagsasama. Naniniwala sila na ito ay kasal lamang ng kaginhawahan. Isang araw, matapang ang loob ng isang mamamahayag na humingi ng komento ni Bennett sa kanyang pagpapakasal na sinagot niya ng may pinakamalambot na ngiti, "Ang pagpapakasal kay Claudia ang pinakamagandang nangyari sa akin."
Si Loraine ay isang masunuring asawa kay Marco mula nang ikasal sila tatlong taon na ang nakararaan. Gayunpaman, tinatrato niya ito na parang basura. Wala siyang ginawang nagpapalambot sa puso niya. Isang araw, nagsawa si Loraine sa lahat ng ito. Humingi siya ng hiwalayan at iniwan siyang mag-enjoy kasama ang kanyang maybahay. Nagtinginan sa kanya ang mga elite na parang baliw. "Are you out of your mind? Why are you so willing to divorce him?" "Kailangan ko kasi umuwi para makakuha ng billion-dollar fortune. Tsaka hindi ko na siya mahal," sagot ni Loraine. a smile. Nagtawanan silang lahat sa kanya. Ang ilan ay naniniwala na ang diborsiyo ay nakaapekto sa kanyang pag-iisip. Ito ay hindi hanggang sa susunod na araw na sila ay natanto na hindi siya nakikipag-away. Isang babae ang biglang idineklara na pinakabatang babaeng bilyonaryo sa buong mundo. Si Loraine pala yun! Nagulat si Marco to the bone. Nang muli niyang nakilala ang kanyang dating asawa, nagbagong tao ito. Pinalibutan siya ng grupo ng mga guwapong binata. Nakangiti siya sa kanilang lahat. Ang tanawin ay nagpasakit ng husto sa puso ni Marco. Isinasantabi ang kanyang pride, sinubukan niyang bawiin ito. "Hello, love. Nakikita ko na bilyonaryo ka na ngayon. Hindi ka dapat kasama ng mga sipsip na gusto lang ng pera mo. Paano kung bumalik ka sa akin? Bilyonaryo na rin ako. Magkasama, makakabuo tayo ng isang malakas na imperyo. . What do you say?" Napapikit si Loraine sa dating asawa habang nakaawang ang labi sa disgusto.