Fusion Series 01: Conditional Affection

CHAPTER 1

"RED!!" SIGAW NI Ashton sa intercom. Galit na galit siya, maliban sa wala pa siyang tulog ay dumating na ka-agad ang mga inventors at sinabing ipu-pull out ng mga ito ang kanilang mga invest sa kompanya.

May isang bwisit ang nag post sa social media na may nang-yayaring corruption sa loob ng kompanya niya. Ang mas nakakabwisit pa ay totoo 'yon at may nag nakaw pa! He was fuming mad because this is the first time that someone had their guts to attacked him behind his back! Kapag nalaman niya kung sino ang nasa likod nito, nasisiguro niyang mapapatay niya ito bago pa ito mabulok sa kulungan.

Fuck those investors! Fuck those thieves! Fuck them all!

Bumukas ang pintuan ng opisina niya, senyales na may pumasok. Hindi na niya kailangan pang lingunin dahil amoy at ang paraan pa lang nito sa pag-lalakad ay alam na niyang si Red na iyon-sekretarya niya.

"Boss?" anito sa kalmadong boses.

Inangat niya ang ulo at salubong ang kilay na tumingin sa sekretarya. "Nahuli niyo na ba kung sino ang pesteng nag nakaw sa kumpanya?!"

Tumikhim ito bago sumagot. "Hindi pa, boss, pero may nakuha na silang lead," sabi pa nito at nilapag ang isang puting envelope sa harapan niya.

Kinuha niya ito at binuksan. Nag salubong ang mga kilay niya nang mabasa ang nakasulat sa papel. "What the fuck is this?"

Umayos ito ng tayo. "Ayon sa mga pulis, may nakita sila sa CCTV na lalaking pumasok sa volt 'nong September 03, 2018, alas onse ng gabi. One week ago bago nalaman ng finance officer na may nawawalang mga pera. Napatunayan sa record na wala pang alas diyes ay nagsi-uwian na ang mga empleyado. Walang nag over time pero..." Kinuha nito ang envelope at may kinuhang litrato saka iyon binigay sa kaniya. Tinignan niya ito at nakita niya ang isang lalaking naka-suit at kaswal na naglalakad papasok. At kilalang kilala niya ito. "Pero pasado alas dose ng madaling araw ay nakita siya sa CCTV na palabas at may hawak na malaking bag."

Nilukot niya ang litrato at saka iyon binato sa kung saan. "Damn it! Damn it! Damn it!" Pinaghahampas niya ang lamesa at tinapon ang lahat ng bagay na nahahawakan niya. Sinapo niya ang ulo sa sobrang frustration. "Fuck! I will kill that bastard!"

Nag ngi-ngitngit siya sa galit. He's clenching his fist, gritted teeth and fuming mad. He knew it! How dare that bastard steal his money?! He knew it from the start! He has hunch but he still chose to trust that fucking and stupid bastard! He shouldn't trust him! Damn it!

"For now, hindi pa nahahanap si Mr. Gabriel. But the police are trying their very best to find and arrest him immediately," paniniguro nito sa kaniya.

He close his eyes tightly and sighed heavily. "Leave." Agad namang tumalima si Red at lumabas.

Ilang beses pa siyang napa-buntong hininga bago pinag-patuloy ang trabaho. Even if he really want to go out and find that bastard but he just can't. Kapag umalis siya ay walang mag-aasikaso sa kompanyang ginulo ng pesteng lalaking iyon. He sighed again to control his anger. Ang pinaka-ayaw niya sa lahat ay yong tirahin siya patalikot at ang pakialaman at gulohin ang maayos niyang kompanya! Sobrang mahalaga ito sa kaniya, he can't lose it! He won't let that bastard destroy him and the image of his company!

Don't appear in my face anymore. Because if you would, I will kill you!

Time passed but not even one single work he had finished. Nilukot niya ulit ang papel at itinapon sa kung saan. Fuck them all! Lahat nalang na naroon sa lamesa niya ay puro interview. Kung bakit ba raw niya kinurakot ang pera ng pera. Fuck that! Damn it! He didn't stole their money, the bastard did! He will sue whoever posted about that fucking lies on fucking social media! He swear. He will chase them to death.

"Red, come to my office. Now!"

Sumandal siya sa swivelchair niya at hinilot ang sintido. Mayamaya lang ay bumukas pinto ay iniluwa nito ang sekretary niya sout ang makapal nitong salamin. He always bring that with him. Hindi na rin siya nag tataka kung bakit ang dating sekretarya niyang hindi nag sasalamin ay nagsasalamin na ngayon. Sa dami ba naman ng trabaho nito, minsan pa ay pinapasa niya rito ang di natapos na gawain para lang magpaka-sarap sa iba't ibang babae.

But Red is always loyal to him. He once thought that his secretary is a gay, but he found out that Red has a family already. Kaya nang nalaman niya ay binigyan niya ng maliit na negosyo ang asawa nito at binigyan ng scholarship ang anak nitong babae. That's the least he can do to say thank you for the loyalty of his secretary.

He doesn't want to have a female secretary. His former secretary is a pain in his ass because she is in love with him. The horror!

As soon as Red entered the office, his eyes widened. Who wouldn't? There's broken glass, papers, folders and many more. His once shiny and clean office is now a big compost bin.

"Boss, anong nangyari rito?" hindi makapaniwala na tanong nito sa kaniya. He just scoffed as if this is the first time.

"Clean that," he said before he closed his eyes.

Namewang ang sekretarya niya at napahawak sa noo. "Boss, secretary ako at hindi janitor. Pinapaalala ko lang, boss."

Nag mulat siya ng mga mata at tinignan ito ng matalim pero hindi man lang natinag ang lalaki. Bumuntong hininga muna siya bago tumayo at inayos ang damit.

"Dapat pag balik ko malinis na lahat. Pag hindi, si-sisantihin kita," baling niya sa lalaki na inikutan lang siya ng mata.

Red is not afraid of his boss' threat. Ilang beses na siya nitong sinabihan na sisisantihin siya kapag hindi nasunod ang utos, pero naka-ilang sablay na siya sa trabaho ay hindi pa rin siya nito mabitawan. Red knows that Ashton won't fire him, he's just like that but his boss trust him so much.

Pagka-labas niya ng kompanya ay dumagsa ang mga reporters na nag aabang harap ng building.

"Fuck!" Nagmamadali siyang bumalik pero naharangan na siya ng mga reporters.

Good thing, the security guards was there to protect him from those fucking reporters. Nahihilo at nawiwindang siya sa mga flash ng camera at naririndi sa mga boses ng mga reporters na nag uunahan sa pag tatanong tungkol sa nangyari sa kumpanya.

"Mr. Bautista, anong masasabi mo tungkol sa kumakalat na balita ngayon na ginagamit mo raw ang pera ng iba para sa iyong luho?"

"Totoo bang magnanakaw ka at mang-gagamit?"

"Mr. Bautista, bakit niyo ninakaw ang pera ng iba para sa iyong luho? Hindi ba't milyonaryo ka?"

"Excuse me! Bawal kayo rito!" suway ng isang gwardya sa kanila, ang dalawang gwardya naman ay pino-protektahan siya mula sa mga reporters na halos dumugin siya.

"Isang tanong lang ho," sabi ng isang reporter.

"Hindi talaga pwede, miss at sir. Umalis na kayo bago pa kami tumawag ng pulis," anito habang hinahawi ang mga reporters para maka-daan siya.

Kumuyom ang kamao niya, bumibigat ang pag hinga niya sa sobrang galit. He felt betrayed! Ang galing naman talaga ng nag post sa social media, talagang pinalabas na siya ang nagnakaw ng pera sa sariling luho! What words he heard and read today? Magnanakaw? Corrupt? Mang-gagamit? Maluho? Fuck! He heard enough! He is Ashton Bautista. He is a multi-millionaire and he doesn't need to rob, or used people for money. Meron siya lahat ng hinahangad ng tao! Fuck those stupid idiots! Nag papaniwala sa mga nakikita sa social media ng hindi man lang nag fa-fact check!

That son of a bitch! He's the real thief, corrupt and user! I will kill you, you bastard!

Inakay siya ng mga gwardya papasok sa kompanya. His face darkened, he gritted his teeth-he is really ready to punch someone who will block his way. But of course, he won't do that. Madu-dungisan lalo ang pangalan ng kompanyang pinaghirapan ng kaniyang lolo. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at humugot ng malalim na hininga bago humarap sa reporters.

Tama na ang kasinungalingan. Alam niyang hindi siya pwedeng mag padalos-dalos sa pag de-desisyon pero kailangan niyang gawin. Wala siyang pakialam kung nasisilaw man siya sa mga flash ng camera, ang tanging nasa isip niya lang ay ang aminin ang totoo.

"The article you read is a big lie," aniya. Agad namang tinutok ng mga camera man ang kanilang camera sa gawi niya.

Isang reporter ang sinubukang lapitan siya nabigo lang ito, hinaharang siya ng mga gwardya kung kaya't hindi nila siya malalapitan ng basta basta.

"This morning, we found out that someone robbed the company's money. There's an evidence. And I'm one hundred percent sure and I assure you that the person we saw on the CCTV is not me." Mariin, malinaw at mabagal ang pag-kakasabi niya sa bawat salita. Gusto niyang masigurong maririnig ng lahat ang sinabi niya.

"Mr. Bautista, nasabi mo na may lead na kayo sa suspek. Kung ganon, sino ang suspek?" Tanong ng isang babaeng reporter.

"It's for me to know and for you to find out." Pagka-sabi non ay naglakad na siya papunta sa parking lot.

AYA IS DANCING and humming while cooking breakfast. Mayaman sila at may mga katulong, pero mas gusto niyang siya ang mag luto ng agahan nila. Alas sais pa lang ng umaga ay gising na siya para ipagluto ng agahan ang magulang niya. Ni hindi pa nga siya nakapag-ayos ng buhok dahil sa sobrang excited niyang ipagluto sila ng agahan. Masaya siyang nagluluto kahit mukha pa siyang bruha dahil sa buhok niya.

"Why do birds suddenly appear? Everytime you are near? Just like me, they long to be close to you."

Sinasabayan niya ng pag sayaw ang pag kanta niya sa kantang 'Close to you'. Kumuha siya ng large egg at nilagay ito sa pan, she's making a sunny side up egg.

"Why do stars fall down from the skies? Everytime you walk by?"

"Just like me, they long to be close to you..."

Agad na napalingon si Aya sa likuran niya ng marinig ang boses ng ina. Napangiti siya ng makitang nakangiti ito habang sinasabayan ang kanta. Tinapos niya ang pag luluto at lumapit sa ina saka yumapak at humalik sa pisngi nito.

"Good morning, mommy!"

"Good morning, baby," bati rin nito at hinalikan siya sa pisngi.

Kumawala ito sa pagkakayakap sa kaniya at pinagmasdan siya ng nakangiti. Her mother always adores her beauty. Sometimes, she can't stop herself from asking on why her mother is always like that. It's like she's memorizing every part of her, every single detail in her. But she somehow loves the way her mother looks at her, she feels so special and loved.

Hinawi nito ang hibla ng buhok niya at ngumiti ulit. "You're so beautiful, my daughter," namamanghang sambit nito na nag pangiti sa kaniya.

Ewan ba niya, ilang beses na niya 'yang narinig sa mga tao pero parang bago pa rin sa pandinig niya, lalo na kapag ang mommy niya mismo ang nag sabi. Ganon pala talaga siguro kapag ramdam mong mahal ka ng isang tao, kahit anong compliment ang lumalabas sa bibig nito ay palaging bago sa pandinig mo, kahit ang totoo ay halos araw araw mo itong naririnig.

"Thank you, mom. You're beautiful, too," aniya.

Ngumiti ang ginang. "Why you're up so early, hm?" sinilip nito ang bagay na nasa likuran niya, kapagkuwan ay tumango-tango. "Hmm, I see. You cooked."

She nodded and held her mother's hand. "Yes, mommy! Your beautiful daughter cooked you breakfast." Giniya niya ang ginang paupo. "Wait up, I'll just prepare the food."

Her mother chuckled softly as she nodded her head. "Alright, take your time, my dear."

Aya didn't waste any time, she immediately prepare the food. Pinag-salin niya ng pagkain ang ina sa plato nito.

"There! That's Aya's cloudy sunny side up egg," aniya at itinuro pa ang itlog na nag mukhang ulap. Tinuro niya ang niluto niya ang normal sunny side up dish. "That's Aya's Sunny side up. Pero wag ka, I put some pepper on it," mayabang na sabi nito kaya tumawa ang ginang. "And that one is Aya's Sausage egg!" And then she clapped her hands like she did something awesome.

Hikar-her mother can't help but to laughed at her. She looked proud that she cooked those recipes. Who wouldn't? Aya studied about how to cook those dishes for 2 years!

"Very good, my dear," tumatawa nitong sambit at napapailing pa.

Aya just frowned. "Mommy, don't laugh! I worked hard for this." She pouted.

Mommy Hikari stopped laughing but she's still grinning from ear to ear. "Alright." She raised the both of her hands as if she's surrendering.

She chuckled as she took her seat. She was about to get her food when she remembered something-her dad is not yet there.

Ibinaba niya ang kutsara at tumingin sa ina na mataman siyang tinititigan. "What's wrong, mom?" she asked.

Her mother just shook her head. "Nothing."

Confusion and curiosity are evident on her face. "Okay...? You sure?" paninigurado niya.

Ngumiti ang ginang. "Yes, dear. Don't mind me."

She nodded her head but she's not convinced. She sighed. "Anyway, where's dad?" pag iiba niya sa usapan.

"I'm here." Napalingon silang dalawa ng mangibabaw ang baritonong boses ni Armando-her step dad.

Agad na napangiti si Aya at patakbong sinalubong ang ama. Hikari and Armando chuckled.

"Hi, daddy! Good morning!" Humalik siya sa pisngi nito.

"Good morning, too, honey." Hinalikan siya nito sa noo at inakay pabalik sa mesa. "How's your sleep?" tanong nito ng nakaupo na sila.

"Uhm," napa-isip siya. Sa totoo lang ay hindi niya alam kung okay lang ba o hindi. "It's fine, dad. Buhay pa naman ako. Kita mo nga nag luto ako ng agahan," biro pa niya.

Her father chuckled and shook his head. "Ikaw talaga..."

Sumubo si Aya ng pagkain at inangat ang tingin sa ama. "Yes po, opo, wen. Maganda ako."

They laughed at her, and so is she. Masaya silang nag agahan 'nung umagang 'yon. Aya is sweet to her mother but joker to her dad. Her dad always supports her, he loved her like his biological child. And she's thankful because her mother chose the right guy, and she's happy for her mother.

"AYA!" SOMEONE CALLED her name as soon as she arrived at her current university.

Ngumiti siya ng makita si Cheska. Cheska is her friend. Yes, just a friend. Not a close friend nor best friend. Just a friend. Wala masyadong kaibigan si Aya dahil sa ang tingin ng iba sa kanya ay isa siyang bitch at brat. Aya has this personality where she won't tolerate someone. If you did something wrong, then, be ready because Aya's mouth has no filter. Wala siyang pakialam kung nakakasakit na siya dahil ang nasa isip niya ay; hindi matatauhan o matututo ang isang tao kapag hindi siya nasaktan. And besides, they do deserves it.

"Yes, Cheska?"

May inabot ito sa kanyang folder. "'Yan na 'yong part ko sa thesis natin. Actually, hindi lang sa 'kin, nandyan na lahat maliban sa 'yo at kay Maribel."

Tumaas ang kilay niya dahil sa sinabi nito. "What? Maribel? 'Nong isang linggo ko pa binigay sa kanya 'yong gawain niya, ha? Na-kontak niyo ba siya?"

Umiling ito. "Hindi nga, eh. Kaya nga lumapit ako sa 'yo kasi maliban sa ibibigay ko yan sayo, itatanong ko rin sana kung nasa 'yo ba ang part niya," mahinhin nitong sabi.

Napahilot siya sa sintido. Kay aga-aga may problema agad.