IAV S1: About Last Night

Prologue

"They are getting married."

Napaiwas ako ng tingin sa article na binabasa. I sighed heavily before biting my lower lip. Parang may kung anong bumabara sa dibdib ko na pinipigilan ang aking paghinga, and the lump in my throat is hurting. Tears started to blurry my eyes. Hanggang sa bumagsak ito sa magkabila kong pisngi ay hinayaan ko na ito.

Masakit. Sobrang sakit. Parang paulit-ulit na pinipiga ang puso ko sa nalaman.

Malakas akong bumuntong-hininga, nagbabasakali na sana ay tuluyan ng huminahon ang pakiramdam ko, pero wala e. It's not working. Nothing's working dahil nasasaktan pa rin ako.

Gosh, Oleya Beautrin San Diego! I should put myself together! This is not me! Hindi ako umiiyak!

I tried cheering up myself, thinking about some happy thoughts, pero mas lalo lang lumakas ang hagulhol ko. How can I f-cking think about the happy thoughts when he's my happiness? Everytime that I think about the happy thoughts, I always find myself hurting too.

Nasasaktan ako kasi alam kong...alam kong hanggang alaala nalang ako. It will never happen again. I will never be with him again. I will never be happy. At ang mas masakit, hindi na ako ang taong nagpapasaya sa kaniya...dahil may iba ng gumagawa nito. May iba ng mas nagpapasaya sa kaniya higit pa sa ginawa ko.

And knowing that he'll soon be married to her...

To my twin sister is what breaks my heart even more.

I still love him. Siguro nga ay baliw na ako dahil mas pinili kong mahalin pa rin ang taong paulit-ulit na tinatapakan ang pagkatao ko. Ang taong paulit-ulit na winawasak ang puso ko.

Saint Claus Monteserio never did anything to me. We were happy, and then one day, I just choose to fuck up and mess everything that we have. Iyon ang bagay na pinagsisisihan ko hanggang ngayon. I saved my career, but then, I lost him in exchange.

Paulit-ulit kong pinagsisihan ang ginawa ko. Ilang beses akong lumapit sa kaniya para humingi ng tawad. Ilang beses akong lumuhod para lang mapatawad niya ako. Ilang beses kong binaba ang sarili ko...pero nanatiling matigas ang puso niya para mapatawad ako.

Hanggang sa isang araw, nalaman ko nalang na he was courting my twin sister who's seconds older than me. It hurts me of course. I love him. I was confident that he loves me too. Akala ko ay natatabunan lang ng galit niya para sa akin ang pagmamahal. I was confident that he loves me enough. But I guess I was just too assuming, huh? Buong akala ko kasi ay para sa akin lang siya, but he fell in love with my sister. He fell in love with someone else while I am still stuck here in the dark, waiting for him to come and save me from drowning. I was waiting. I waited for so long, but I guess... I have to save myself again.

Nahulog siya sa iba samantalang naghihintay pa ako sa kapatawaran niya. How unlucky. Everything about me is a bad news.

***

Pagdating ko sa aking unit ay kaagad akong nahiga sa kama. I didn't changed myself. Diretso lang talaga akong humiga dahil pakiramdam ko, pagod na pagod ngayon ang buong pagkatao ko. I am mentally and physically tired.

Sana naman...magtanda na ako. Siguro nga ay hindi pa ako mapapatawad ni Claus ngayon. It will take more time... I guess? Sana gawin kong motivation ang nalaman ko ngayon para tuluyang tanggapin at mag-move on na sa kaniya. Kasi 'yon naman talaga ang patutunguhan ng lahat.

I sighed before closing my eyes. Siguro nga ay sobrang pagod ko na sa araw na 'yon dahil sa pag-iyak kaya mabilis akong nakatulog.

Nagising lang ako ng makarinig ng mga kalabog galing sa labas ng kwarto ko.

Mabilis akong bumangon at inikot ang tingin sa paligid. Everything's dark. Mag-isa lang ako dito sa unit ko kaya hindi ko maintindihan kung bakit nakarinig ako ng kalabog mula sa labas ng kwarto ko. Or am I just hallucinating?

I bit my lower lip when my stomach grumbles. Napapikit ako ng mariin at napailing. I am hungry, that's why I'm hallucinating things, huh? Tch.

I decided to take a quick shower na muna bago nagbihis at lumabas ng kwarto. I turned all the lights on at kaagad na dumako ang tingin ko sa may living room. Hindi ko na napigilan ang malakas na sigaw na kumawala sa aking bibig ng makita ang isang lalaki na kalahating nakahiga sa sofa at kalahating...hindi?

"C-Claus...?" I whispered. Mahinang mahina lang 'yon pero pakiramdam ko ay narinig niya dahil mabilis itong nagdilat ng mga mata at kaagad na dumako ang tingin nito sa akin.

Waves of electricity and butterflies in the stomach struck me when I met his familiar ash gray eyes.

Napakurap ako ng ilang beses ng kumawala ang ngiti nito sa labi. Parang bumalik lahat ng ala ala namin dahil sa ginawa niya. Yes. His simple smile makes the memories of us together resurface.

Dahan dahan itong tumayo at naglakad patungo sa gawi ko. Hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko, hinihintay na makarating siya sa tapat ko. Malakas ang pagkabog ng aking dibdib na para bang sumabak sa isang marathon. Parang anong oras ay lalabas ito sa dibdib ko dahil sa lakas ng pagkabog.

Halos hindi na ako makahinga ng tuluyan na itong makalapit sa harap ko. I almost closed my eyes to savor the moment of him, being this close to me. And his perfume...no, hindi na 'yon pamilyar sa akin. He...changed his perfume? Sumakit ang puso ko.

"D-d*mn..." natawa ito ng mahina. He looks drunk. No. He is drunk. He is drunk at nagpunta pa talaga siya dito?

"Beatriz? Baby?"

Bumagsak ang balikat ko sa narinig. Para akong nalantang dahon ng marinig ang sinabi niya. He called me Beatriz. He mistook me for my twin sister. Akala niya ay ako ang babaeng mahal niya?

I bitterly nodded. I should really stop-

Halos lumuwa ang mga mata ko dahil sa sunod nitong ginawa.

"L-love...I missed you...." He whispered while kissing my lips passionately. Nanatili naman akong parang tuod na nakatayo at nanlalaki ang mga mata habang pinagmamasdan ang gwapong mukha ng lalaking mahal na mahal ko na ngayon ay pikit ang mga mata habang humahalik sa babaeng kinamumuhian niya.

I couldn't move. Part of me wanted to push him away, but a side of me wanted him to continue what he's doing.

"D*mn. I missed you so much..." he whispered again habang patuloy akong nilalasing ng halik niya.

B-bakit niya 'to ginagawa? Namimiss niya ba si Beatriz? Hindi na sila nagkita ngayon? And he thought that I am his fiancé, huh? Hindi niya talaga ako kilala.

Para akong natauhan sa naisip. Pilit ko na siyang tinutulak dahil kunti nalang ay tutulo na ang mga luha ko at 'yon ang pinaka-ayaw Kong makita niya.

"D*mn it. Kiss back! Kiss me back...please. Just this once."

I cave in. Alam kong mali, alam kong sobrang pagpapakatanga na naman nitong ginawa ko. But what can I do? I miss him too. I miss him too kahit na alam kong hindi naman ako ang taong namimiss niya. Because it was my twin sister. It's Trixi Beatriz that he missed. His fiancé.

Isang beses. Ngayong gabi lang. Hihiramin ko muna siya. Pwede naman siguro 'yon di ba? Dahil ako naman ang nauna? Ako ang nauna. Ako ang unang minahal ng lalaking 'to. Ako. Tonight... I will cave in. Pagbibigyan ko ang sarili ko sa huling beses. Dahil bukas, bukas ay babalik na naman siya sa totoong mahal niya.