Love At First Sight (Book-1)

English Literature- Room 207.

Ito ang unang klase sa bagong eskwelahang papasukan. Litong sinisipat ang bawat sulok. Panay ang lingon dahil hindi pamilyar sa lugar. Hindi pa rin makabisa kahit ilang beses ng minemorya. Mahaba at tahimik ang pasilyong tinatahak. I don't have friends yet, baguhan lang kasi, at hindi pa palakaibigan. It's just me and my sub-conscience. Marahas akong bumuntong-hininga dahil maling lugar ang nalikuan. Halos romolyo ang mga mata dahil maling daan na naman ang napuntahan. Nagkakandaligaw-ligaw ako at kaunting minuto na lang ang nalalabi para hindi mahuli sa unang klase.

Nagkukumahog akong kumilos para maka-abot, pero...

Naestatwa ako sa kinatatayuan habang hawak sa kaliwang kamay ang kopya ng papel kung saan naglalaman ng mga impormasyon patungkol sa eskwelahan.

"Amm..." Napalabi ako at pakiramdam ko nanunuyo na ang lalamunan dulot ng kabang lumulukob sa kaibuturan.

"You're new here?" Matangkad na lalaki ang nakaharang ngayon sa aking daraanan. He has this devilish aura. Malaki ang bulto at hindi mapagkakatiwalaan ang hitsura, he had this bad boy aura, pero sobrang guwapo niya at hindi ko iyon maikakaila!

"Well..." Ngumisi siya at tumingin sa gawi ng isang grupo sa di-kalayuan. Napasunod ako ng tingin sa kanyang mga ka-grupo. They were all wearing ripped jeans, paired it with black shirt. Maayos naman ang pananamit, but with this particular guy? I can't trust him...

Puwede naman sana akong magtanong sa mga estudyanteng nakakasalubong sa hallway, o sa ibang staff na nakikita. But then, I was a bit hesitant, dahil sadyang nangingibabaw talaga ang pagiging mahiyain ko. Napapangunahan ng kaba lalo na't hindi ko maiwasang mailang sa paraan ng pagtitig ng bawat estudyanteng nakakasalubong. Marahil ang ilan sa mga ito ay hindi pa nagsisimula ang klase. Nasa bleacher kasi kasama ang mga kaibigan, masayang nagkukuwentuhan. Natitigil lang ang usapan kapag dumadaan ako at kapag nakakasalubong ko ang titig ng ilan, tinataasan ako ng kilay at pagkatapos ay magtatawanan. I don't mind though, as long as hindi nila ako sinasaktan physically.

Well... me as an introvert, it might be hard hard for me to make new friends in this new environment, new faces, new----

Pumitik siya sa hangin. Napakurap ako at mabilis na naghanap ng sasaklolo. Namilog ang mga mata ng makita na ang eksaktong silid! Sa hindi inaasahan at sa pakikipag-interaksiyon sa lalaking ito halos magsisi pa dahil dito pa ako dumaan!

But, after a long time of walking. I finally found the room I'm looking for. Mahigit isang oras din akong naghanap at ngayong nahanap ko naman may hahadlang pa?

"Please..." Halos bulong ang boses na nakikiusap.

Pinasadahan ko ng tingin ang mukha ng maangas na lalaki. May hikaw siya sa kaliwang kilay niya. He had this thick eyebrows, sharp jaws and had a menacing paired hazel eyes...

Lumunok ako at mabilis na nag-iwas ng tingin dito. Kasabay nito ay ang pagsidatingan na rin ng ibang kasamahan nito. Halos mataranta na ako sa harapan nila at gusto ko ng talikuran sila...

"We had a newbie..." Ngumisi at humalakhak ang iba. Hindi na ako magkandaugaga sa malakas na tahip ng dibdib! Lalo pa at nahuli na ng lalaki ang aking palapulsuhan! Malakas akong pumiksi! Kaagad napaso sa simpleng hawak nito!

Nasa harapan ko na ang silid na kanina ko pa hinahanap pagkatapos ay haharangan naman ng mga 'di-kilalang lalaki! Mahuhuli na ako sa unang klase at mababalewa ang pagpasok ng maaga!

"Maria Lily Mendez..." Mahinang boses galing sa silid na dapat sana ay aking pupuntahan.

Magkapanabay naming sinulyapan ang silid kung saan ay tinatawag na ang aking pangalan. Kabadong-kabado na ako 'pagkat walang ideya sa magiging kahihinatnan.

"So, Lily..." His baritone voice makes me gone wild. Pinapasadahan pa niya ulit ako ng tingin...

Nakakaramdam ako ng labis na panganib! I mean, I didn't know him, tapos heto at nagfe-feeling close siya!? Humahawak pa!

"I need to go..." I am so nervous!

Bakit ako nagpapaalam sa kanya?

Naghalakhakan sila ng mga kasamahan niya... Mariin akong pumikit. Sa lakas ng hiyawan, may sumipol pa.

"We have a class here..." Sinipat ako ng guro mula sa silid na dapat sana ay papasukan... Maybe I looked like a weirdo again...

Tinitigan niya ako. Tinging hindi nakakainsulto... Nakagat ko ang ibabang labi at halos lumundag sa sobrang tuwa...

"We have a class Santillan," mariin at maawtoridad na pagkakasabi ng batang guro. Kunot ang kanyang noo na nakatingin sa barumabadong lalaki!

I diverted my gaze from my proffesor to the bad looking guy...

One looked at him and I felt my heart is exploding!

Tinaasan niya ako ng kilay. Nakipagtitigan din ako, pero ang puso ay hindi ko mapigil sa paghuhimiyaw!

His beautiful face is enegmatic... I can't breath properly and I'm feeling dizzy.

Beautiful face?

What am I saying?

"The class is about to start." Nagising ang pagalalakbay ng diwa ng mabosesan ang guro.

Nagpatiuna siyang pumasok kasabay ng aking pagkilos.

"Goodluck..." Nakakalokong agaw-pansin ng lalaki. Hindi ko na ito pinansin pati na ang mga kaibigan nito. Nagdire-diretso ako sa loob ng tahimik na silid. Halos ukopado na ang mga silya at katulad ng madalas na mangyari, nakatanggap na naman ako ng pang-iinsulto galing sa mga kaklase. They are all watching my every move na tila ba bawat galaw ay may nakakatawang ginagawa.

Dahil naka sentro sa panghuhusga ng mga ka-klase hindi ko napansin ang sahig. The floor is too slippery... Sa kalampahan ko nadulas ako sa gitna ng klase...

Nadapa ako at ang masakit pa nun ay paharap ang aking pagkakadapa. Buti na lamang at nagawa kong pantukod ang mga kamay.

'It wasn't funny'.

Sino nga bang babae ang gugustuhing mapahiya sa harap ng kanyang mga kaklase?

Bumuntong-hininga ako...

Naramdaman ko ang hapdi ng mga kamay. Tumayo ako at pilit na pinapapatatag ang sarili... Medyo humina na rin ang pagtawa ng mga ka klase ko. Ngunit mayroong iba na patuloy pa rin sa pang-aasar sa akin.

Hindi ko magawang mag-angat ng tingin dahil sa kahihiyang nagawa. Napakapit na lamang ako ng mahigpit sa straps ng bag ko at naghanap ng mauupuan.

There were two vacant chairs in the front facing the door. I sat down ignoring my classmates and the pain I'm enduring.

"Are you alright Miss?" My professor asked.

Sa kahihiyan napapikit na lamang ako.

Nakalimutan kong naririto ito at nakita ang pagkakadapa. Muling pumikit at mas lalo pang nahihiya.