Karının Gazabı, Hanedanın Külleri

camı kutsal sığınağımız olan göl

ayıtta, oğlumuzu öldüren travma yüzünden bana "lekeli" diyor ve "saf" bi

nıyordu; bense düğüne katılıp onun

lü

ahan'ın

lu iki çocukken İstanbul'un yağmurla ıslanmış tehlikeli sokaklarında, kan ve çaresizlikle yazılmıştı. Bu yüzden, oğlumuzun

o göl kenarındaki eve giderdik. Orası bizim sığınağımızdı, kucağımıza alamadığımız oğlumuz için yas tutmamıza izin verdiğimiz o sessiz, kutsal to

ssizliğinde bile asla yalnız olmadığımıza d

. Midemde buzdan bir yumru oluştu. Öğlene doğru, ondan hiç haber gelmeyince, o buz

. Üzerime yığılmış, kanının sıcaklığı yanağımı ıslatırken, "Buradayım, Asya. Her zaman buradayım," diye fısıldamıştı. Ve hep buradaydı. Yirmi yıl boyu

se... g

tehlikeli bir şekilde sakindi. "Ha

etmedi. "Anla

bir sürede geldi. Kanım dondu.

rabama eşlik ediyordu. Sormadan biliyorlardı. Hangi gün olduğunu biliyorlardı ve gözlerimdeki o ifadeyi tanıyorlardı. Bu, düşmanca

nda park edilmiş gördüm. Ama yanında başka bir araba daha vardı; ucuz, döküntü bir kompakt araba

va dondurucuydu, çıplak tenimi ısırıyordu. Büyük pencereden, şömin

tefekti, koyu renk saçları sırtından dağınık bir şelale gibi dökülüyordu. Hakan'ın gömleklerinden birini giyiyordu, ona

ede nazikti. Eskiden ben uyurken bana dokunduğu gibiydi. Her zaman kalbimi sevgiyle sızla

alayan hafif, havadar bir ses. Sonr

Bu sadece bir ihanet değildi. Bu bir saygısızlıktı. On

inde tek bir isim kazılı olan basit, düz bir taştı: Can. Bizim Can'ımız. Yanında, ben hamileyken Hakan'ın bir ay boy

ya bakıyordu. Sonra tekrar pencereye, evimizin

mine çarpıp parçalandı, ahşap bir kemiğin kırılması gibi bir ses

uk ve hesapçı bir şeye dönüştü. Kız, Selin, onun arkasından dışarı baktı, gözleri korku ve meydan okuma karışımıyla iril

elleri silahlarında, arkamda sessiz

anan atın kırık parçalarına kaydı. Yüzünden bir anlı

si düzdü. "Burad

esim alçak ve tehlikeli bir tondaydı. Arkasında si

rılgan görünüyordu ki. Bir zamanlar benim göründüğüm gibi

cu jest içimdeki bıçağı daha da derine sapladı. Es

iye denedi, kitaptaki en

ürtüğünü getirmişsin. İnşa ettiğimiz evde senin gömleğini giymesine iz

r zaman stratejistti, on hamle sonrasını görebilen kişiydi. A

di, sanki bu bir şey

Bizim evimizde. Bu günde." Bir adım daha attım, gözlerim onunkilere kilitlenmişt

edecek şekilde yumuşadı. Ona fısıltıyla bir şeyler söyled

sesi dümdüzdü

aşıma yıkılmadı

şimdi. Adamlarımın önünde.

, bir zamanlar açlıktan ölmek üzereyken benim için ekmek çalan adama, bebeğimizi

lı kaldı. Adamlarıma döndüm. Sesim net ve k

ın