ahan'ın

gibi hareket etti, yıllardır yetiştirdiğim sadakat ve şiddetin kusursuz bir birimi. Hakan'

tıydı. Sakin stratejist gitmiş, yerine gençliğim

olan güvenim yirmi yıldır sağlam ve sarsılmaz bir dağ

aya çalıştı, elini uzat

im. "Sakın bana dokunmaya cüret etme," diye tıs

rengi gözleri yaşlarla doluydu. Dehşete düşmüş görünüyo

tadı asit gibiydi. "Bu, biz, imparator

ünme cüretini gösterdi. "Boş

ılıftan kendi silahımı çıkardım. Soğuk metal elimde tanıdık bir rahatlık hissi verdi. Ona nişan almadım. O kıza ni

mişti, yıkık sığınağımızın kapılarında bir açmaz ya

en, Hakan,"

ruyan bir kas ve öfke duvar

kışk

ği ç

. Vurmaya çalışmıyordum. Mermi, başının sadece birkaç sant

atan ham, tiz bir ses. Kontrolsüzce

iki uzun adımda aştı, eli bileğime yapıştı ve kolumu aşağı zorladı. Kavrayışındak

rkaç santim uzağındaydı. Eskiden bana hayranlıkla bakan o ay

rtındaki yara izini gördüm, benim için aldığı o izi. Şimdi bana bu kadar a

. Kolumdaki acıdan değil, göğsümdeki dayanılmaz ıstıraptan ağlıyordum. O g

cım olan t

u büktüm, kendi momentumunu ona karşı kullandım ve dizimi sertçe mides

ı atıyordu ama bakışlarım ona kilitlenmişti. Doğruldu, nefesi kes

ana doğru bir adım

kökleşmiş alışkanlığıyla. Çocukken kesiklerimi temizleyi

," diye hırladım

i havada asılı kaldı

iyi elimle gösterdim, "hiçbir şey. Bu tamir edilebilir. Ama senin orada

, tanıdık, yorgun bir teslimiyetle yer değiştirdi. Beni tan

sına yüzünü gömmüş hıçkıran kıza baktım. Son

gibi hissettirdi. Ona, kulübeye, birlikte inşa ettiğimiz yirmi yıla sır

nt, kapımı açt

iye sordu,

dedim, sesim son

idişimi izliyordu. Beni durdurmak için hareket etmemişti. Gitmeme iz

ni yap