Camila

Kötü şöhretli bir adam, kadının ailesinin servet çöktüğü gün onunla evlendi. On yıl boyunca ona gizli bir aşk beslemişti. Evliliklerinden sonra, ona prenses gibi davrandı. Kadın doğru adamı bulduğunu sanıyordu, ta ki beşinci evlilik yıldönümlerine kadar... Hamile olduğunu öğrendiğinde, onu her zaman el üstünde tutan adam hamileliği sonlandırmasını istedi. Bir konuşmasına kulak misafiri oldu ve adamın başka bir kadın yüzünden kendisine ihanet ettiğini, hatta o kadın için çocuklarından vazgeçmeye zorladığını öğrendi. Daha da korkuncu, ailesinin çöküşünü ve ebeveynlerinin ölümünün de onun planı olduğunu keşfetti. Çaresiz kalan kadın, adamın ezeli düşmanıyla işbirliği yaparak ölümünü planladı ve ondan kaçtı. Gidişinden sonra adam gözyaşları içinde onun geri dönmesi için yalvardı. Ama artık çok geçti. Ona verdiği acının bedelini katbekat ödeyecekti.

Mert Rızaoğlu ile evliliğim kanla imzalanmış bir sözleşmeydi, Doğu Yakası'nın en güçlü iki ailesini birleştirme vaadiydi. O benim geleceğimdi, yanımda hüküm sürmesi için seçilmiş kraldı. Herkes birliğimizin kader olduğunu söylüyordu. Ama eve ucuz parfüm ve başka bir kadının yalanları kokarak geldi. Bu koku, ailesinin evine aldığı kırılgan yetim Ceyla'ya aitti; kız kardeşi gibi koruduğuna yemin ettiği kıza. Onu özel bir kulübe kadar takip ettim. Gölgelerin arasından, onu kollarına çekip aç ve çaresiz bir öpücük verdiğini izledim; bana hiç vermediği bir öpücük. O anda, tüm geleceğim paramparça oldu. Sonunda adamlarının fısıltılarını anladım; ben sadece siyasi bir ödüldüm, oysa Ceyla onların gerçek kraliçesiydi. O benim imparatorluğumu istiyordu, ama kalbi Ceyla'ya aitti. Ben bir teselli ödülü olmayacaktım. Kimseden sonra ikinci olmayacaktım. Doğruca babamın çalışma odasına yürüdüm, sesim buz gibiydi. "Düğünü iptal ediyorum." İtiraz ettiğinde, son darbeyi vurdum. "Ailemizin ittifak ihtiyacını karşılayacağım. Dante Velioğlu ile evleneceğim." Babamın viski bardağı yerde tuzla buz oldu. Dante Velioğlu bizim en büyük rakibimizdi.

Adana bir barut fıçısıydı, patlamanın eşiğinde sallanıyordu. Ben, İnci Beyoğlu, Belediye Başkanı'nın kızı, bu şehri kurtarabileceğime inanıyordum. Savaşan dünyalarımız arasındaki uçurumu kapatmayı umarak, bir zamanlar sevdiğim karizmatik çete lideri Cihangir "Cihan" Karadağ'a çaresiz bir birliktelik teklif ederek kendimi feda ettim. Ama Cihan'ın "birlikteliği" zalim bir oyundu. Bana ihanet etti, ailemi yok etti. Babam köpekleri tarafından parçalandı, abim ezildi, annem utancından kahroldu. Onun esiri oldum, Adana yanarken ve dünyam başıma yıkılırken izlemeye zorlandım. Yıkık dökük bir müştemilata kapatıldım, bitmek bilmeyen bir azap çektim. Doğmamış çocuğumuzu aldırmamı bile emretti. Eski en yakın arkadaşım Selin, onun yeni kraliçesi oldu; ölen annemin kolyesini takıyor, benim aşağılanmamdan zevk alıyordu. Tüm bunlar olurken, sessiz bir lanet, "yaşayan bir çürüme", beni içten içe kemiriyor, hayatımı yavaş yavaş tüketiyordu. Bu amansız nefret neden? Neden benim sessiz acılarımı, gizli fedakarlığımı görmezden geliyor, sadece "ailemim günahlarının" bedelini ödediğimi iddia ediyordu? Onun için o karanlık bataklığa girmeye cüret ettiğim zamanı hatırlamıyor muydu? Kan öksürüp yere yığılmam, bedenimin sonunda iflas etmesi gerekti kadim bir şifacının ortaya çıkması için. İmkansız gerçeği o açıkladı: Beni diri diri yiyen bu sinsi lanet, yıllar önce ölümcül bir engerek ısırığından onun hayatını kurtarmak için ödediğim gizli bedeldi. Son nefesimle, bu sarsıcı gerçek onun dönüştüğü canavarı kırabilecek mi, yoksa yok olan aşkımızın külleri arasında kurtuluş için artık çok mu geç?

Ben, Karahan Şebekesi'nin başı Boran Karahan'ın karısıydım. Yıllarca onun için mükemmel bir ortaktım. Genç bir tetikçiyken tartışmasız patronluğa yükselmesine yardım ettim. Onun, bir zamanlar hayatımı kurtaran ve beni sonsuza dek koruyacağına yemin eden adam olduğuna inandım. Bu hayal, onun birlikte olduğu genç bir resim öğrencisine aynı koruma sözünü verdiğini duyduğumda tuzla buz oldu. Onunla yüzleştiğimde bana lekeli ve karmaşık olduğumu söyledi. Boşanmak istediğimde, kırık bir bardağın parçasıyla yanağımı kesti ve hırlayarak bana ait olduğumu söyledi. Benim adıma kurduğu vakfı ve benim için alınmış bir kolyeyi halkın önünde metresine vererek, tüm şehrin gözü önünde onun "tek ve biricik aşkı" olduğunu ilan etti. Asıl ihanet, ikimiz de kaçırıldığımızda geldi. Adamlar boğazımıza birer bıçak dayadı. Ona seçmesini söylediler. O, karısı olan bana baktı ve "Onu seçiyorum," dedi. Beni tecavüze uğrayıp öldürülmek üzere terk etti, yeni aşkıyla arkasına bile bakmadan çekip gitti. Ama ölmedim. Aileye sadık eski bir dost beni kurtardı. Kendi ölümümü tezgâhladım, ülkeden kaçtım ve küllerimden yeni bir hayat kurdum. Sonunda özgürdüm. Ta ki bu geceye kadar. O, gömdüğüm bir hayattan çıkıp gelen bir hayalet gibi restoranıma girdi. Beni buldu. Ve beni geri istiyor.

İstanbul'un en korkulan mafya babası olan kocam, bir varis için doğru zaman olmadığını söylemişti. Sonra, rakip ailemizden bir kadınla yaptığı gizli oğlunun vaftiz töreni davetiyesini buldum. İhaneti, beni o kadar sert itip bebeğimizi düşürmeme neden olduğunda zirveye ulaştı ve metresi beni bir uçurumun dibinde ölüme terk etti. Ama hayatta kaldım. Ve televizyonda mimarlık dünyasının en büyük onurunu kabul edişimi izledikten sonra, şimdi otelimin önünde diz çökmüş, kendi yarattığı hayaletten eve dönmesi için yalvarıyor.

Yedi yıllık nişanlım, bir mafya hanedanının veliahtı, düğünümüze üç hafta kala hafızasını kaybettiğini iddia etti ve sadece beni unuttu. Sonra onu bir video görüşmesinde gülerken duydum; evlenip bağlanmadan önce bir fenomenle yatmak için bunun mükemmel bir "kaçamak izni" olduğunu söylüyordu. İlişkisini gözüme soka soka yaşadı, onu bir sıyrıktan kurtarmak için tezgâhladığı bir araba kazasından sonra beni kırık bir kolla terk etti ve beni evsiz bırakmayı planladı. Bana "malı" olduğumu, işi bittiğinde rafa kaldırabileceği bir oyuncak bebek olduğumu söyledi. Benim onun "mucizevi iyileşmesini" bekleyeceğimi sandı. Oysa ben, yüzüğünü ve basit bir notu geride bırakarak ortadan kayboldum: "Her şeyi hatırlıyorum. Ben de."

Sekiz yaşımdayken, Demir Karahan beni ailemi öldüren yangından çekip çıkardı. On yıl boyunca, o güçlü mafya babası benim koruyucum ve tanrım oldu. Sonra, iki suç imparatorluğunu birleştirmek için başka bir kadınla nişanlandığını duyurdu. Onu eve getirdi ve Karahan ailesinin gelecekteki hanımı olarak tanıttı. Nişanlısı herkesin önünde boynuma ucuz bir metal tasma taktı ve bana evcil hayvanları olduğumu söyledi. Demir alerjim olduğunu biliyordu. Sadece buz gibi gözlerle izledi ve takmamı emretti. O gece, duvarların ardından onu yatağına alırken dinledim. Sonunda bana çocukken verdiği sözün bir yalan olduğunu anladım. Ben onun ailesi değildim. Onun malıydım. On yıllık bağlılığın ardından, ona olan aşkım nihayet küle döndü. Bu yüzden onun doğum gününde, yeni geleceğini kutladığı o gün, altın kafesinden temelli çıktım. Beni gerçek babama, yani en büyük düşmanına götürmek için özel bir jet bekliyordu.

Kocam, yeraltı dünyasının en güçlü adamlarından biri, bana onun soyunu taşıyamayacak kadar "kusurlu" olduğumu söyledi. Ve aynı gün, yerime geçecek kadını evimize getirdi. Gözleri benimdi, ama rahmi çalışıyordu. Ona "taşıyıcı" diyordu ama metresi gibi ortalıkta gezdiriyordu. Bir partide onu korumak için yerde kanlar içinde kalmışken beni terk etti ve bir zamanlar bana vadettiği villada gizli geleceklerini planladı. Ama bizim dünyamızda eşler öylece çekip gitmezler; ortadan kaybolurlar. Ben de kendi kayboluşumu planlamaya karar verdim ve onu, kendisi için özenle inşa ettiği yıkıma terk ettim.

"Baba, ondan ayrılıp en güçlü mafya ailesinin o acımasız varisiyle evlenebilirim." Genç kızın sabahlığı omuzlarından düşmüştü ve boynu öpücük izleriyle doluydu. "Ama bir şartım var. Eğer kabul edersen, onunla evlenirim." Babası telefonun diğer ucunda heyecanla sordu, ama genç kız aniden telefonu kapattı. Adam banyodan çıkmış, ıslak saçlarındaki su damlalarını siliyordu. Sonra genç kızı kollarına çekti ve birlikte yatağa düştüler. Genç kız yüzünü onun göğsüne gömdü, ama gözleri buz gibi soğuktu. O, güçlü bir ailenin kızıydı ve beş yıldır gizlice ailenin bir bölge lideri olan bu adama âşıktı. Üç gün önce kaçırılmıştı. Kaçıranlar, adamın bir mal partisinin peşindeydi. Genç kızı ona tehdit unsuru olarak kullanmışlardı. Tüm gece onu aramaya çalışmış, telefonu kapanmıştı, ama adam bir kez bile cevap vermemişti. Genç kız bir uçurumdan itilip ağır yaralanmıştı. Neyse ki ailesi tarafından kurtarılmış ve ölümden dönmüştü. O sırada adam, babasının evlilik dışı kızıyla yakınlaşıyordu. Genç kız, adamın gerçek yüzünü nihayet anlamış ve ona olan aşkını kalbinden silmişti. Bugün adam ona evlenme teklif etmişti, ve genç kız ona büyük bir hediye hazırlamıştı: Ona özgürlüğünü verecekti.

Kötü şöhretli bir adam, kadının ailesinin servet çöktüğü gün onunla evlendi. On yıl boyunca ona gizli bir aşk beslemişti. Evliliklerinden sonra, ona prenses gibi davrandı. Kadın doğru adamı bulduğunu sanıyordu, ta ki beşinci evlilik yıldönümlerine kadar... Hamile olduğunu öğrendiğinde, onu her zaman el üstünde tutan adam hamileliği sonlandırmasını istedi. Bir konuşmasına kulak misafiri oldu ve adamın başka bir kadın yüzünden kendisine ihanet ettiğini, hatta o kadın için çocuklarından vazgeçmeye zorladığını öğrendi. Daha da korkuncu, ailesinin çöküşünü ve ebeveynlerinin ölümünün de onun planı olduğunu keşfetti. Çaresiz kalan kadın, adamın ezeli düşmanıyla işbirliği yaparak ölümünü planladı ve ondan kaçtı. Gidişinden sonra adam gözyaşları içinde onun geri dönmesi için yalvardı. Ama artık çok geçti. Ona verdiği acının bedelini katbekat ödeyecekti.