" pasigaw kong saad hab

yourself okay? We love you so mu

I love you too

makalayo. Hinatid ako nila mommy at daddy dito sa school nam

kong kaibigan at ang iba kong mga kaklase, naka-read

saad ni Jessi habang niyuyu

head, "Yes finally. " I

mga dala. Hindi naman ito mahirap dalhin, dahil maleta ang dala-dala ko nga

hilera sa harap namin, and I'm

ther with our classmates. Hindi naman kami na

n. Napuno ng tawanan ang buong sasakyan dahil sa

ako ng mga kaklase ko dahil masyado akong arogante. E paano ba kasi, tanong

in ako sa 'yo. How I wished, ganiyan ka-protective ang mga parents ko sa akin." wika ng

paupuin ako dito sa gilid sa tuwing magbabyahe dahil sa naging karanasan ko noong bata pa ako. But then, hilig ko na rin kasi ito. I usually sit beside the car's window

hil nga sa layo ng byahe namin. Nakatulog na

g ginagawa, tumingin ulit

malayo na rin kasi ang narating namin. Tumakas na naman ba ulit siya? Kasama niya ang mga kaibigan niya haban

omething. Naalala ko bigla ang mga sinabi niya sa akin noong mga nakar

y reached his limits. Hindi na maganda para sa kani

na naman ito mamaya, pero gusto ko lang namang pangaralan at pagsabihan niya ang anak niya. Alam kong kahit papaano ay mahal ni Tito si Zach, pero hindi man lang niy

lo sa bintana at ipinikit ang a

d ngayon, habang sina Jessi

to sa aming activity. Masasabi kong sobrang

stuhan ko, minsan din ay kumukuha ako ng litrato sa sarili

aseng lugar, yung wala kang ibang makikita kundi

ad ng isa kong kaklase habang

rin ang aming naabot. At sa kasamaang pal

m kong mamaya ay mapupuno rin ito! Kailangan ko na'ng

nito'y meron daw, tinuro niya ang daan kaya agad akong tumakbo patungo doon. Magpapasama pa sana

ako kailangang mamroblema kung paano ako maka

at dahan-dahang binuksan ang pinto. Para'ng isa'ng hawak

aseng kubeta! Paniguradong masisilipan k

ito na pagtritripan ako. Nakarinig pa naman ako ng mahihinang mga kaluskos. Oo, nagiging paran

ng isinuot ang aking panta

kong sabi at tuluyan nang

ik sa daan na kung saan nag

n ang pagaan ng aking kamay na para bang may kul

yang wala ito sa kamay ko, i

" inis kong sin

ng daming alaala ang nakapaloob 'don, regalo iyo

kanina. It looks so creepy, to be honest. Pakiramdam

may kung anong sumusunod sa akin. Para bang, bin

unit paglingon ko'y wala akong makita. Mga dahon lang at mg

on upang kunin ang aking naiwang gamit. Nagsimula nang sumalakay ang takot sa aking buong katawan. Medyo m

abilis akong pumasok at din

lumabas at patakbong bumalik

ang kamay ang buong pwersa'ng tumakip sa akin

ayon. Gusto ko pa sanang manlaban ngunit nang maamoy ko ang kakaibang amoy

at maliit na kwarto ako! Sobrang dilim at kahit n

akatali pala ang aking mga kamay sa bagay n

. Ngunit sa dilim nito, alam kong walang makakakita sa

tumigil sa kakahingi ng tulong. Hindi

ng sigaw kong iyon. Am I being kidnapped? Gusto

umawa nito. Natatakot ako! Natatakot ako na baka matulad ako sa i

p. Oh, God! Help me,

ng makita kong gumagalaw an

ng nasa labas. Pakiramdam ko'y naglaho na parang

ako dito, please! Tulungan mo ako Zack! Papata

ko sa klaseng tingin na iginawad nito sa

k ang pinto. "Zach! Zach! Tulo

ako?! At bakit siya nakarating sa ganitong lugar? Siya ba ang may kagagawan ng mga ito? May p

lang ang lahat ng ito. Pero nagkakamali ako! Walang kahit na anong orasan ang nandoon, pero

iyon, iyak na lang

sa lugar na iyon, nakatali at tila handang ipakain sa leon. Simula noong araw na iyo

ki, hindi ko ito makilala dahil sa sobrang dilim. Ngunit pamilyar ang hubog ng katawan nito, hi

na naranasan ko. Sinimulan niya na akong pagsamantalahan. Kapag nan

, naglaho lahat ng

rthday, N