makaramdam ako ng kirot sa aking k

n! Kahit wala akong nakikita ay iginala ko pa rin ang mga mata ko sa loob ng kwa

sa aking sarili'ng buhok. Sinuntok ko ang aking ulo at pilit na itinigi

ang mararanasan ko ang bag

anaginip lang ang lahat. Ngunit hindi! Toto

ailan ako nilagay at tinapon sa kwa

una kasi ay binigyan nila ako ng pagkain, tinapon ko lang ito. Nagalit sila, sinaktan nila ako. Katorse anyos lang ako nang una kong maranasan ang panan

m! Hindi ko na magawang silipin o pagmasdan ang sinag ng araw sa umaga at buwan sa gabi. Walang or

pala ako. Sa araw na iyon pala ay malalagay sa peligro ang buhay ko. May dumakip sa akin, at paniguradong walang na

hinayaang lumabas ang hikbing kanina

g ko rito ay kagabi ko lang

ng lalaking iyon! Ang lalaking gumahasa sa akin!

yayaring iyon. Wala akong alam! Walang awa ang lalaki

a mata ko nang mariin ko itong ipinikit. Wala, e. Ito

na higaan, muntikan pa akong matumba dahi

nila sa akin kesa sa isang preso na

ito ginagawa sa akin?! May kasalanan ba ako'ng nagawa na hindi k

akalakas na katok na nanggagaling sa

bilis ko itong sinuot. Sobrang dumi na nito. Simula noong napunta ako rito, ganito na ang aking suot. Wala na akong pakialam kung

, ba

ang boses ng isa sa mga tauhan dito.

boss! Kapag hindi mo yan kakainin mali

d sa akin ang ilaw na nanggagaling sa labas. Patapon nitong nilagay ang lalagyan ng

ireksyon na kung saan ng

syon na tantsya ko ay nandoon ang pagkain. Nang sa wakas ay mahawakan ko na

ila ako ng pagkain, tuwing umaga lang. Kaya hindi

t ang aking kamay. Kailangan kong kumain ngayon, kailangan kon

ang iniisip kundi ang sarili kong kapakanan, kailangan kong labanan ang sariling takot. May tiwala ako sa Pangi

*

os na aking naririnig galing sa

g maramdaman ko ang mga kamay na malagk

's her

hil walang ilaw. Ang tanging nakita ko lang a

inga, umiiyak na naman a

ase." pagm

yaw ko na ulit mar

ang pagapang ng kamay nito hanggang sa marating na ni

kaawa. Umiwas ako sa mga kamay nito ngunit hin

g." bulong nito na ti

nang maramdaman ko ang kam

labanan ang pagkahawa

anghina ako. I never experience these all from my pare

ant me too." saad nito

ukan ko pang ilayo ang aking mga hita dito ngunit s

nang tumalon ito sa kama

! Di bale nang saktan niya ako ng p

I cried my heart out as I con

ko na magawang manlaban dahil hinawakan nito ang mga kamay ko. Wala na akong laban! His str

kaawa nalang ang aking nagawa, habang

ng dibdib, habang ang kanyang mga labi ay nasa aking leeg at

to sa kanyang suot na pambaba. Pilit ko iton

pl

rinig kong

Please!" sigaw ko sa git

o ngayon. Malakas ako nitong hinila pababa at walang pag-iingat nitong ipinasok ang kani

kit ang kaniyang ninanais ay

as, hindi alam ang gagawin. Pa

itig sa kawalan. Can you just take me, God? Kung dito na nga lang talaga

t ang sariling huwag maiyak na sa

hing about it." pa

tenga. Pakiramdam ko ay nawala bigla ang lahat ng pag-asa sa a

to. Hindi pa siya nagsasalita ng ganito sa harap ko sa buong taon. Ngunit, n

tila naging bato sng aking utak at hindi ni

nang sambitin ko ang mga salita

*

k lang ako sa sarili nang marinig

! " Pagsisi

o, e!" Ramdam ko ang panunukso sa b

on!" Inis kong sigaw dito pagkatapos ay malakas n

ng hininga." Nanlaki ang

o! Hindi, a!

sisinungaling mo?" he then laughed. Sinuntok ko naman ang braso nit

ko lang kayang magsipilyo and as far as

sigaw. Napatigil naman ito sa pagtawa, nakita ko

di naman, a?" saad nito dahila

bye!" Ramdam ko ang p

ng nilalang na ito

pagtayo nito. Ka agad akong tumayo galing sa inuupuan

aman ako, isang ngiting nangungusap. Iyong

agtungo pabalik sa puwesto niya kanina at

a. Oo, dito kami palaging pumupunta, simula bata pa kami ay dito na kami naglalaro

ana bumalik na tayo sa pagkabata." Wala sa sarili

laga tayo, a?" na

ako ng

ibig kong sabihin ay yung mga panahong paglalaro

." he r

*

lang ang bumungad sa akin. Mabigat ang

ing masisilayan sa tuwing gigising ako. Alam kong hindi panagi

ngunit napadaing lang ako nang makaramda

pangalawang beses niya na akong pinagsamantalahan.

gilid ng aking labi dahil maha

akong damit. Pero sa paking gulat ko ay hindi ito pamilyar sa akin. I

kaiyak, wala akong maalalang nagsuot ako ng damit.

kinalimutan na lamang ang tung

talaga ang tangi at magiging buhay