CARRYING THE CEO'S CHILD

"Kiara ano ba!? Bilisan mo nga? Masyado kang makupad! " Halos magkandarapa ako sa pagbihis, hindi ko na nga naayos ang buhok ko sa pagmamadali at agad nang bumaba.

"S-sandali lang p-po!"

"Nakakapamura ka talagang bwisit ka! Bilisan mo! " Tinulak ako nito palabas na halos kamuntikan ko nang ikadapa, ngunit hindi ako nagreklamo at parang asong sumunod sa kagustuhan niya. Hindi ko alam kung saan kami pupunta, ang alam ko makikipag dinner kami sa isang matalik niyang kaibigan, wala si Dad dahil masyado itong abala sa kaniyang negosyo, palaging si tita Alexis ang nakakasama ko.

"Huwag kang patanga-tanga mamaya naiintindihan mo ba?! Kung hindi paglalakarin kita pauwi!" Banta niya sa akin, kaya agad akong natakot at napatango na lang.

"O-opo," hindi ko alam kung bakit pa niya kasi ako isasama, napakarami ko pang tatapusin na plates.

Ngunit wala naman akong magagawa kung hindi sundin siya dahil hawak-hawak niya ako sa leeg. I can't tell dad, dahil sa t'wing susubukan ko, pinagbabantaan ako ni Tita Alexis. Mabuti na lang at wala si Chona, dahil kung hindi doble-doble na ang sakit ng katawan at ulo ko dahil sa mag-inang 'to na madalas akong pagtulungan, pero hindi ko magawang makalaban. Nakarating kami sa isang hotel, may nag assist sa amin papasok sa restaurant nito hanggang sa makaabot kami sa loob ng VIP room.

"Smile Kiara, kung hindi malilintikan ka sa 'kin," pinilit ko ang sarili kong ngumiti nang marinig ang banta ni Tita. "Hello, Friend how are you?"

"I'm fine, I'm fine have a seat," nakipag beso sila sa isa't-isa habang ako'y parang tangang nakangiti.

"Oh! Is she your daughter?" Pekeng ngumiti si Tita na akala mo talagang totoo, marahan siyang lumapit sa akin at niyakap ako na para bang mahal na mahal niya ako. Napakaplastik at mapagpanggap!

"No dear, she's my step-daughter but! Don't mind it, I love this girl."

"Wow! I like the bond ha, come on hija sit down," nagulat ako nang makitang may mga alak sa harapan namin. Hindi ako umiinom, pero pinagsalin ako ni Tita at ngumiti sa akin. "Let's eat first, don't be shy hija? What's your name again?"

"I'm Kiara po," magalang na sabi ko, habang may ngiti sa mga labi. " I love your name, beautiful like you."

"T-Thanks po," nahiya ako bigla sa kaniya, she seems too classy and kind nakakahiyang makipagusap sa mga katulad niya.

"Anyway friend, gaano ka na katagal dito?"

"Oh, kararating ko lang actually kasama ko 'yong anak ko, 'yong isa ko namang anak na babae naiwan sa Germany."

"Your son is already here?! Sayang naman wala pa ang Chona ko," Humalakhak ang magandang ginang sa harapan ko, she's very graceful.

"It's okay, pwede pa naman sila magkakilala sa susunod, we will stay here for the mean time."

"Aba'y dapat lang, bagay na bagay sila ng anak ko 'no? Sana sila ang magkatuluyan."

"Well, let see dear---matatanda na sila, kaya na nilang mag desisyon ng hindi ako nangingialam," sana lahat ng ina katulad niya, hindi hinihigpitan ang anak niya sa taong magugustuhan nito. Tahimik akong kumain at nakikinig sa kanila. "So, Kiara dear? Ano nga ulit course mo?"

"Architecture po," Nanlaki ang mata niya.

"So you're going to be an architect too?!"

"Yes p-po."

"Wow! My daughter is an architecture student too. She's currently studying in Germany," natigilan ako and somehow, I remembered Mavis. Namimiss ko na siya, sa t'wing naiisip ko siya naiiyak na lang ako. Gusto ko na siyang makita ulit at makasama pero, hindi ko alam kung babalik pa ba siya? Magkikita pa ba kami? Matapos kasi ng insidente na nangyari pinadala na siya ng kuya niyang si Meast sa Germany.

"Really?"

"Yes and she's really great, kaya naman I really have a soft heart for architecture students."

"Yeah, and my daughter is an architecture student too," napaangat ang tingin ko kay tiya at nagtataka itong tiningnan.

Hindi naipasa ni Chona ang prelim sa architecture kaya nag shift siya ng course, business ang kinuha niyang sunod kaya 'yon ang pinagaaralan niya at hindi architecture.

Anong sinasabi ni tita? Nang lingunin ako nito'y pasimple niya akong sinamaan ng tingin. I get it, she lied to make her daughter great.

Natahimik na lang ulit ako at nagpatuloy hanggang sa napagpasyahan nilang mag-inuman na. Nanunood lang ako when Tita Alexis gave me a shot. "Come on my dear you're old enough, 22 ka na."

Nanginginig ang kamay na tinanggap ko 'yon, napuno ng kwentuhan nila ang VIP room habang paminsan minsang nagtatawanan at madalas din akong abutan ni tita ng basong may laman na alak, agad ko namang iniinom sa takot na magalit siya. Hilong-hilo na ako, unang beses kong uminom at talaga namang napakahina ko sa bagay na 'to, ganito ba talaga ang epekto ng alak?

"Oh, wash room lang ako ah," nagpaalam ang ginang na kasama namin at naiwan kami ni tita. Nakasandal na ako sa couch at hindi na gaanong kalinaw ang paningin ko. Nahihilo na ako at parang gusto ko na lang matulog. Mayamaya ay biglang may pumasok na natitiyak ko'y isang crew.

"Are you sure, lalaki ang nasa room na 'to?"

"Yes po ma'am."

"Nandon na ba siya ngayon?"

"Opo, nakusap ko na rin po and he's expecting na rin po na may babaeng darating... Mukha rin naman pong mahilig sa babae, at isa rin po siya sa VIP guest ng hotel, kaya akala niya regalo ang babae for him."

"Good, pakialalayan siya paakyat sa floor kung saan naka reserve for her. Give her the card."

"Sige po ma'am," Hindi ko na maintindihan ang pinaguusapan nila, hanggang sa maramdaman ko na lang na may umalalay sa 'kin patayo at sinamahan ako kung saan. I am just groaning with my eyes shut.

"Dito na lang po ako ma'am, swipe niyo na po dyan 'yong card niyo nang makapagpahinga na kayo."

Agad niya akong binitawan kaya mabilis akong napalapit sa pintuang nasa harapan ko. With my eyes half open I swiped the card, hanggang sa bumukas iyon. Muntik na ako matumba ng makapasok, mabuti na lang ay may mga kamay na sumalo sa akin. I groaned as I wrap my hands around his body.

"What the fuck? Why is this woman, drunk?" He cursed. The sounds of his voice was so fucking hot and sexy. Binuhay nito ang kung anong pakiramdam sa loob ko. I feel so hot. And this is odd. Bakit ako nakakaramdam ng ganito? It was kind of heat unfamiliar to me.

Nahihilo na ako, nanlalabo na rin ang paningin ko, I am trying to look at him to see his face but I couldn't. I smiled unconsciously, before trying to reach for his lips when he stopped me by embracing me. Mabilis niya akong itinulak sa kama habang nakaibabaw siya at tinititigan ako, habang tanging pagpikit lang ang nagawa ko at napayakap sa kaniya.

"Y-you're handsome right?" I laughed drunkly. Inaaninag ko ang buhok niya, na nasisinagan ng konting liwanag mula sa lampshade. Hindi ko masyadong makita dahil medyo madilim ngunit natitiyak kong hindi 'yon itim.

"And sexy." I laughed again before biting my lip.

"Who are you? Why do I feel like you're not... " He trailed off. His voice once again lingers in my ears. Malalim, namamaos at nakakapanindig balahibo.

"I-I'm..." hindi ko masabi, until I felt his breath against my lips. Mabilis kong tinakpan ang labi ko gamit ang likod ng aking kamay na agad naman niyang kinatigil, hinalikan niya ang palad ko kaya unti-unting dumulas ang kamay ko pababa, hinanap iyon ng mga kamay niya at unti-unting pinagsalikop bago niya tuluyang nasakop ang mga labi ko.

His warmth, the softness of his lips, makes me want more of him. Unti-unti akong bumibigay sa kagustuhan niya. He introduces me to a very unfamiliar feeling. He kisses me so gently and expertly. His tongue runs over my skin. He looked at my body with admiration. Clothes left our skin and I gripped onto the softness of his hair. I moan. He curses, slowly filling me with that thing pulsating inside of me.

I cried in scorching pain. He stopped. I can feel his body tense up. I don't know if he was shocked or what, ngunit kahit masakit ay gusto ko pa ring ituloy niya.

"F-Fuck, woman... You've never been... Y-You're a virgin!"

"Y-Yeah... but I want it... Please." I said, completely losing myself.

"No, no." He was about to move away, but I encircled my legs around his body to keep him inside me.

"Please... I want you."

"Damn it! " defeated, he kisses me, as if trying to soothe the pain. He was kneading my mound, slowly moving to achieve what we both wanted, and we fell asleep in our sweet exhaustion.

Napabalikwas ako ng bangon at agad na dumaing ng makaramdam ng sakit sa buong katawan, maging sa pagitan ng mga hita ko. Tears began escape my eyes when realization hits me. Fuck! I'm doomed! Mabilis akong nagbihis ng hindi na tiningnan pa ang lalaking katabi ko saka nagmadaling tumakbo palabas. Only I saw before I left was the color of his hair. Blue. And his bare back.

How did I get in there? Dapat ay kasama ako ni tita pauwi. 'Di alintana ang itsura ko, I asked the girl in the front desk after I turned over the card I have.

"Miss, may nag check-in bang Alexis Jeronimo rito?" Agad niyang tiningnan sa records.

"Wala po ma'am e." fuck! Patay talaga ako. Mabilis akong nagpasalamat at sumakay pauwi. Mabuti na lang may nadala akong pera, sapat para sa pamasahe ko pauwi.Nagmadali akong pumasok sa bahay at isang malakas na sampal ang sumalubong sa 'kin. Napaiyak na lang ako sapo ang pisngi ko habang takot na takot na tiningnan si Tita Alexis.

"Where have you been Kiara?!" galit na galit niyang tanong.

"T-Tita h-hindi ko p-po alam, patawad p-po."

"Natututo ka ng maglagalag?! Nagpaalam ka sa 'kin kagabi na mag w-wash room ka lang tapos hindi ka na nakabalik!? Saan ka nagpunta?! Saan ka natulog?! Sumagot ka?!"

"S-Sorry p-po, hindi k-ko po t-talaga alam nagising na lang ako nasa isang kwarto na ako sa hotel n-na 'yon." Umiiyak na sabi ko at hindi matuloy-tuloy.

"Tapos?! Magsabi ka ng totoong deputa ka!"

"T-tapos, tapos may lalaki---"

"What?!" Mabilis niyang hinablot ang buhok ko para maitayo ako na mas kinaiyak ko naman.

"Napakalandi mo! Nagawa mo pa talagang makipagsiping sa lalaking hindi mo kilala?!"

"What's that again? Is that true?" agad akong nanigas ng isang malalim na boses ang umalingawngaw sa buong bahay, galit at nakakatakot.

"D-Dad."

"Is that true?" umiyak lang ako pero hindi ako nakasagot. "Answer me Kiara is that true?!" Mas lumakas ang iyak ko at marahang napatango hanggang sa isang malakas na sampal ang natanggap ko mula sa kaniya na dahilan ng pagbagsak kong muli sa sahig.

"D-Dad I'm s-sorry, h-hindi ko po talaga alam." Pagmamakaawa ko habang malakas na umiiyak at nakaluhod sa harapan ni dad. Pasimple lamang na nakangisi si Tita Alexis habang pinanonood kami na tila nasisiyahan sa kaniyang nakikita.

"Hindi ko na alam kung anong nangyayari sa 'yo! Binibigay ko naman lahat sa 'yo hindi ba?!"

"D-Dad hindi----hindi gano'n, maniwala ka po sa akin."

"You're so ungrateful! Pinakikisamahan ka na nga ng maayos ng Tita Alexis mo, ganito pa ang isusukli mo sa amin!? Hindi ka pa man din tapos sa college!"

"D-dad... "

"You're not going to leave this house. Kapag umalis ka pa rito, 'wag na 'wag ka nang babalik naiintindihan mo?!" Naiwan ako roon na umiiyak. God knows I didn't know what really happened, sakit lang ng ulo ang nararamdaman ko pero halos wala akong maalala. Nanghihina akong tumayo at naglakad papasok sa kwarto ko. I was so damn, wasted. Someone took my virginity and I just let him, nalaman ni dad ang nangyari at ako nanaman ang nasisi. Palagi namang ganito hindi siya naniniwala sa lahat ng pagpapaliwanag ko. Wala akong kakayahang depensahan ang sarili ko, dahil wala namang nakikinig at balak maniwala. All my life, since mom left, I never had a chance to be happy. Palaging pakiramdam ko'y pinipilit ko lamang ang sarili kong makibagay at manatili sa lugar na hindi na para sa 'kin. I am trying to fit in with this family. I am trying to find love and happiness in the same place where I've lost it.

Unti-unti akong pinapahina ng lahat ng sakit at paghihirap na tinamo ko sa ilang taong nanatili ako rito. I chose to sleep, trying to heal from the pain they caused me. At the very least, I was hoping that when I woke up, everything would be all right.

But I'm wrong.

What I find out just fuels the pain.

Ilang linggo pa ang lumipas na nanatili ako sa bahay, hindi makalabas hindi makapasok sa school at hindi magawa ang gusto. Para akong nakakulong sa hawla, parang isang ibon na hindi makalaya.

Mabilis akong napabangon kinaumagahan sa pakiramdam na bumabaliktad ang sikmura ko. Tumakbo ako sa loob ng cr at saka dumuwal sa sink hanggang sa wala na akong mailabas. Tumulo ang luha ko dahil sa panghihina at sunod-sunod na pagduduwal. I washed my pale face as I stares at my reflection. Para akong nahihilo sa panghihina until I heard knocks from my door. Marahan ko iyong nilapitan at binuksan. Bumulaga sa akin si yaya Emma, ang kaisa-isang yaya na nag-alaga sa 'kin.

"Hija kumain ka na, buong araw at magdamag kang hindi kumain," Nanghihina akong naupo at tinitigan ang pagkain na inilapag niya. Titigan ko palamang iyon ay hindi ko na agad nagustuhan ang amoy. "Hija ayos ka lang ba?"

"Nandyan po ba sila daddy, Yaya?"

"Wala ang daddy mo, pero ang Tita Alexis at si Chona nasa baba." Tumango ako at tinitigan siya.

"Bakit hija?"

"Pupunta po ba kayo sa grocery?"

"Oo at maraming kailangang bilhin, may pagkain ka bang ipabibili o gustong ipabili?" Umiling ako.

"Iba po ang ipapabili ko sana," Mataman niya akong tinitigan.

"Pwede niyo po ba akong ibili ng dalawang pregnancy test?" Nagulat siya sa sinabi ko ngunit agad siyang tumango.

"Huwag kang mag-alala, hindi ko sasabihin."

"Salamat po." Agad na siyang umalis at iniwan ako saka ang pagkain na hindi ko magawang tikman, tanging 'yong prutas at tinapay lang ang kinain ko saka ininom ang gatas, dahil iyon lang ang kayang tanggapin ng tiyan ko. Ilang oras akong naghintay hanggang sa bumalik si yaya dala ang PT. Bumaba rin siya pagkatapos kaya agad na akong pumasok sa cr at ginawa ang proseso hanggang sa makita ko ang resulta na kinasikip ng dibdib ko. Gusto kong maging masaya, pero pinangunahan ako ng takot at pangamba.

Positive, Buntis ako.

Paano ko siya bubuhayin gayong hindi ko alam kung paano ko pa bubuhayin ang sarili ko? Napaiyak na lang ako at napahawak sa tiyan ko. I am so fucked up! Mapapatay ako ni dad kapag nalaman niya 'to. Or worst baka... baka ipatanggal niya ito.

I can't lose my child.

Wala siyang kasalanan, pero paano ko siya bubuhayin? Ilang araw at Linggo pa akong nagtitiis, still thinking how to deal with this all alone. Muli kong kinuha ang box na pinaglagyan ko ng dalawang PT na ginamit ko, until now it was my and yaya's secret. I was lost in choosing what to do when the door opened, pumasok doon si Tita at Chona. Nakita nila ang hawak ko at huli na para maitago ko iyon.

"Buntis ka?!"

"Napakalandi mo talaga!" Malakas akong sinampal ni Tita.

"T-Tita please tama na p-po!" Pilit kong sinasangga ang bawat sampal niya takot na mapahamak ang anak ko. I'd rather took all the pain just to save my baby. Siya na lang ang meron ako ngayon.

"Napakalandi mo talaga Kiara! Mommy naman kasi bakit pinapatuloy mo pa 'yang malandi na 'yan dito!?"

"Ngayon hindi na! Lumayas ka na rito! Napakalandi mo! I'm sure palalayasin ka rin ng daddy mo kaya pinapalayas na kita! Lumayas ka na at 'wag ka nang babalik! Hindi ka nababagay dito naiintindihan mo?! Layas!" Kinaladkad niya ako palabas ng kwarto ko still crying, wala man lang akong nadala sa gamit ko ni isa. Kahit man lang sapin sa paa ay wala.

Hila-hila ako ni tita sa buhok hanggang sa makarating kami sa baba, maids are just watching, they can't do anything to help me, sinubukan ni yaya Emma na tulungan ako pero pinagbantaan siya ni Tita.

I was begging for her to let me go, ang sakit-sakit na ng ulo ko. It was raining outside, hanggang sa makalabas kami ng gate ay hila-hila niya ako at tinulak bago pinagsarahan.

"Tita! Tita no! Please! Buksan niyo 'to! Please parang awa niyo na, kahit para sa baby ko lang parang awa niyo na!" I cried, begging for them to open the gate for me. Sobrang lakas ng ulan at halos mamaos na ako kakasigaw at kakakalampag sa gate. Nanghihina na ang mga tuhod ko, I can feel my lips bleeding because of her slaps. Sumasakit na rin ang ulo ko at ang mga mata ko kaiiyak.

'Di 'ko magawang tumahan, I started to walk without any direction. Hinang -hina, umiiyak at 'di na alam ang gagawin hanggang sa mapaupo na lang ako, dahil kahit ang humakbang ay naging mahirap na para sa akin.

'Baby, kapit ka lang kay mommy ha? Hahanap si mommy ng paraan anak. Bubuhayin kita, 'bibigay ko sa 'yo lahat ng bagay na hindi ko kailanman nakuha. Just please hold on, 'wag mo akong iiwan.'

I was crying the whole time, sumasabay ang ulan sa nararamdaman ko, sa bawat patak ng luha ko'y siya ring patak ng ulan sa katawan ko. And when I was so confused about how to live, a pair of shoes appeared in front of me, and the rain stopped because of the umbrella he was holding. Nang mag adjust ang mata ko ng sandaling umangat ang tingin ko sa mukha niya, ay unti-unti akong pinanlakihan ng mata.

"What the fuck?! Magpapakamatay ka ba ha!?" I can't speak. Naiwan akong nakatulala sa mukha niyang napakatagal kong hindi nakita.

"Get up woman, you're blocking the way." Ma-authoridad na sabi niya, kaya marahan akong tumayo habang titig na titig pa rin sa kaniya.

"M-Meast?" hindi ako pwedeng magkamali, hindi ko makakalimutan ang mukha niyang kinabaliwan ko noon. Isama mo pa ang buhok niyang asul. Asul? Asul na buhok? At that moment, bumalik ang alaala ko noong umagang iyon... That can't be. Hindi siya 'yon Kiara! Mabilis kong inalis sa isip iyon. Hindi ako sigurado, maraming lalaki ang asul ang buhok dito sa mundo, hindi ako nakakasiguro na ang lalaking 'yon, at si Meast na matagal ko ng gusto ay iisa.

"Do I know you?" hindi niya ako matandaan, malamang sa ilang taong hindi kami nagkita. Hindi naman niya ako gano'n kakilala. Muli na sana akong magsasalita ng tuluyan akong mahilo at unti-unting nilalamon ng kawalan. Ang huli ko na lang natandaan, ay bumagsak ako sa katawan niya.

Maybe that's how this one-sided love story started. A one-sided love that he will never reciprocate.