ar açıldı. Esin içeri süzüldü, yüzünde parlak bir g

ye cıvıldadı, kağıdı havada

burnunun dibine soktu, gö

onra ona baktı, yüzü şaşkın

sin?" diye

"Mutlu değil misin? Yoksa hala onu mu düşü

elleri belindeydi, sesi aniden çılgınca ve sevinçliydi. "Mutlu mu?

ve eziciydi. Onu yerden kaldırdı ve Noel sab

çocuğuna hamileydim ve tepkisi iğrenme ve inkardı. Esin onun

Onu seviyordu. Ben

vginin, Can'ın son kalıntıları o anda öldü. Bu

heyecanla aydınlanmıştı. Esin'i kapıya doğru taşıdı, gözleri ona, gelece

zerinden bana son, zafer dolu,

ben sessizlikt

unu aldım ve bi

ndeki resepsiyoniste. "Bir randevu

ıraktı. Üzgünüm, küçüğüm, diye düşündüm. Çok üzgünüm. Ama sen

rındıran o küçük daireye geri döndüm. Soğuk,

sevdiği ucuz kahve kupasını

talar harcamıştı. Mavi gökyüzünün bir köşesi olan tek bir parça eksikti, onu asla bulamamıştık. H

luluğumuzun asla tamamlan

rça parça, yapbozu sök

çok gurur duymuştu. Sadece benim için örmeyi öğrendiğini söylemişti. Başka bir yala

şe verdim. Alevlerin ipliği bir yığın si

kalan her izden temi

eyken telefonum çaldı. Kl

burada. Seni görmek için ısrar ediyor. Senin onun terapist

pattım. Bu h

ediyorlar," diye devam etti patronum, sesi gergindi. "Aslı, n

arım... benim yüzümden i

dim, sesim ağırdı

yanında. Kendini beğenmişti, üzer

ük bir onur bahşediyormuş gibi. "Ve hamile olduğum için, ba

eğil," dedim, profesy

rlas!" diye sızlandı, ona

telefonunu çıkardı. Meydan okumamdan, ona ka

hiç benden ayrılmadan. "Huzur Psikoloji Kliniği'ni görevi

eğdirmek için kliniği ve arkadaş

eçeneği

sim ölü bir fısıl

olmuş bir zafer gülümseme

sına kadar takip ettim, hücresin