Altı Yıl İsimsiz Bir Koca

vimde görünmez bir hizmetçi, bir kum torbasıydım. Ailemi kurta

kutlarken kadeh tokuşturdukları o aynı pahalı şarap) mermer zeminde tuz

inini çizmemem için ellerimi değil, gömleğimi kullanmamı emretti. O sırada Kaan sahte bir ş

ma dolandı. Beni bir kafes olarak gören karımdan ve onun za

uk gibi oturdu: Babam ölüyordu ve son dileği beni özgür görmekti. B

lü

k, cilalı mermer zem

bir yara gibi

zle ş

a bakmadı bile. Gözleri, yanındaki pelüş koltukta oturan Kaan'a k

ir zafer pırıltısı vardı. Bardağ

im. Gerçekte ise, Saygıner Holding'in müthiş varisi Veda Saygıner'in evin

leri yapmaktan nasır tutmuş ve yara bere içindeydi. Eskiden bir ressamdım, ellerim bir zama

tersledi Veda. "Gömleğini kulla

da asılı kaldı. Kaan usulca kıkırdadı, o

ıdık bir ağırlıktı, her gün giymek zorunda olduğ

ğrenmiştim ki, itiraz etmek işler

ı emmeye başladım. Soğuk sıvı, kumaştan sızıp teni

llandıkları şarabın aynısıydı. Evlilik yıl dönümleri değ

tle mırıldanıyordu. "Acınası küçük bir köpek gibi. Erke

ekilde kıvrıldı. "O benim için

yıl sonra, açtıkları yaralar ruhumdaki yara izlerinin b

bir devralmadan kurtarmak için yapılan bir iş anlaşması. Benim ailem ayakta kalmak içi

bir sembolü, içine zorla tıkıldığı bir kafes olarak görüyordu. Ve kininin her zerresini

ldayan, ona karşı nefretinin ateşini körükleyen oydu

ızı leke artık gömleğime geçmişti

avrına sahip olan o oğlana dadılık yapmak zorundaydım. Ona da

çaldı. Hizmetçilerin kullandığı eski bir sabit h

ap verdi. "Saygı

i hafifçe irileşti ve

rada. Bir

rku karışımı bir ifade vardı. Bana bir t

ızlı atmaya başlamıştı. Beni hiç kimse aramazd

sim kullanmamakt

orum?" diye sordu diğer uç

ve

Doktor Evren. Babanız Rıfa

m do

istiyor, Aras. Son bir dileği olduğun

ziksel bir darbe

ölüy

benim bu cehen

topraklarında bir kıvılcım yandı. Bu h

ir is