Alfanın Sahte Eşi, Omeganın Sessiz Savaşı

ruh eşi olduğumu ilan etmişti. Bir yıl boyunca aşkımızın bir efsane olduğuna

yıl önce, kendini kısırlaştırmak için bir kan ritü

ve savaşçıları, piç çocuğumun babasının kim

i kullanırken kahka

ence için şişmiş karnımı tekmelemesine izin verdi.

onların eğlencesi için oynadıkları hastalık

ça bir halde yatarken, kalbim

atı sonlandırmak için

suzluk eyle

avaşımın i

lü

ın Bakı

kan rengine dönmüştü. Alfa Kağan'ın özel çalışma masasının gizli bölmesine sıkıştırılmışt

nının zarif, örümcek a

unu Ay Tanrıçası'nın kaprislerinden ayırmak ve yaşam özünü seçtiği Serra'ya bağ

sanki buz gibi bir göle dalmış gibi hissettim. Elim istemsizce karnıma gitti; çocuğumuzun, onun çocuğunun sekiz uz

nun Luna'sı ola

kusu – çam ve ıslak toprakla dolu bir ormanın üzerine çöken bir fırtına – ruhumun en derinine seslenmişti. Kalbim

en

ben ise aşağılık bir Omega'ydım ama Tanrıça'nın irad

benimle tanışmadan önce, çocuk sahibi olama

nlış anlaşılma. Ona sormalıydım. Bana bunun b

gotik şatonun soğuk taş zeminlerinde sessizdi. Kadim kurt savaşlarını tas

ılar kapalıydı ama içeriden gelen derin seslerin ve kahkahaların gümbürtüsünü duyabiliyordum. Bu

oğuk ahşab

ikinci komutanı Beta Koray'a ait olduğunu bildiğim bir ses. "Se

m bir kahkaha

rıça onu yine de bir Ruh Eşi ile lanetledi. En azından onun için bir kullanı

göğsümde düğümlendi.

ve ruhumu yatıştıran o sesi. Ama şimdi içinde hiç

tüm Alfaların sahip olduğu doğuştan gelen bir güçtü; daha alt seviyedeki kurtların sihirli bir şekilde itaat etmek zorunda olduğu

apıya çarptı, o kadar yüksekti ki k

," diye ilan etti Koray, sesi karanlık bir eğlen

ırdı başka bir savaşçı olan Levent

ki diğer savaşçılara yayınlanan bir Zihin Bağı mesajıydı. Zihin Bağı, avlarda ve savaşlarda sürüyü bi

ay'ın zihinsel sesi, gururla parlıyordu. "

ayesi toza ve küle dönüştü. Hepsi bir yalandı. Sevgi dolu bakışlar, şefkatli dokunuşlar, sürü

r çığlıkla kapıdan geriye do

nin uzak bir yankısı zihnime, varlı

Saf, ezici bir kalp kırıklığı ve ihanet dalgası, onun emrini sanki hiçbir şey değilmiş gib

arlarından kaçmam gerektiğiydi. Akciğerlerim yanana ve bacaklarım iflas edene

bir sakinlik çöktü. Gözyaşları durdu. Titreme dindi. Sade

erektiğini

aşlı şifacının kulübesini buldum. Şişmiş karnıma v

iyacım var," dedim, se

sıyla yavaşça başını salladı. "Acı

l," d

üdüm. Ama kapıya ulaştığımda bir şeylerin yanlış olduğunu gördüm. Kan mührünün, yani içinde yaşayanların yaş

amadan ka

rıldayan gümüş bir elbise giyiyordu; benim için, yavru d

duruyordu, yüzü okunmaz, soğuk bi

türlü duygudan yoksundu. "Mühür artık Serra'nı