ın Bakı

bir güçtü. Her içgüdüm itaat etmemi, kadehi kaldırıp içmemi haykırıyordu.

"Yavru... şifacılar şarabın yavrunun sağlığı

ke parıltısı gördüm. Yavrunun sağlığını umursamıyordu ama tüm sürün

mel bir maskesiydi. "Ah, Kağan, bu kadar sert olma," diye mırıldand

a bir kadeh koydu, bu berrak, saf

rdu. "Bunun yerine bunu iç. Sade dağ pınarı suyu. Suyl

lar kötüleşiyordu, beni dizlerimin üzerine çöktürmekle tehdit eden amansız, yırtıcı

iye mırıldandım ve suyu

ğal olmayan bir sıcaklık filizlendi, damarlarımda bir orman yangını gibi yayıldı. Uzuv

yakaladı, kolları etrafıma sarıldı. Elleri hemen gezinmeye başladı, parmakları

dı?" diye geveledim

opraklarından küçük bir şey," dedi, sesi kötülükle damlıyordu. "Ona Kukla İksiri diyorlar. İnsan

min son zerresini odakladım, hala, ne kadar lekelenmiş olursa olsun

esim çaresiz, dehşet dolu bir çığlıktı. "Ya

bağlantı. Beni duydu. Ama sonra yüzü soğuk, granit bir mas

duygusuzdu. "Küçük piçe zarar verme.

oruma kanalı olması gereken Ruh Eşi bağı,

elini ödeyeceksin," diye boğularak konuştum, kelimeler zar zor d

e hareket etti. Büyük salonun ortasında, beni ezenl

avayı doldurdu. Görüşüm bulanıklaştı, me

m son şey, Serra'nın kadehini bir ş

asında yakıcı, kör edici bir acı ve rahmimde daha derin, oyuk b

nız

an bir gölün iç