Harika Kraliçemin Kalbini Kim Almaya Cesaret Eder?

Beş yıl boyunca mükemmel bir kız arkadaştım. Ailesi her şeyini kaybettiğinde Arda'nın yanında durdum, sıfırdan bir teknoloji imparatorluğu kurmasına yardım ettim. Aşkımızın gerçek olduğunu sanıyordum. Ama bir gece, uykusunda başka bir kadının adını inlediğini duydum: Anka. Parası biter bitmez onu terk eden eski sevgilisi. Dehşet verici bir netlikle anladım ki, ben onun aşkı değildim. Sadece bir yara bandıydım. Zulmü, içimde yavaş yavaş yanan bir ateşti, sonra bir cehenneme dönüştü. Bir partide avize düştüğünde, içgüdüsel olarak onu kurtardı, beni ezilmeye terk etti. Bir araba kazasından sonra onu teselli etmek için beni yol kenarında kanlar içinde bıraktı. Onu seçti. Her seferinde. Bana beni sevdiğini söyledi, ama hareketleri benim gözden çıkarılabilir olduğumu haykırıyordu. Aşkı bir yuva değildi; rahatlatıcı yalanlardan örülmüş bir kafesti. Kendi kurduğu sahte bir oyundan Anka'yı kurtarmak için beni bir yatta terk ettikten sonra, artık bittiğine karar verdim. Bu yüzden kız kardeşi, canavar gibi, yüzü tanınmaz halde bir münzeviyle görücü usulü evlilikten kaçmak için bana yalvardığında, kendi kaçış yolumu gördüm. Ona mesaj attım: "Merak etme. Onunla ben evlenirim."

Düğünlerinden bu yana beş yıl boyunca kocası tarafından görmezden gelinen dilsiz Kallie, aynı zamanda zalim kayınvalidesi yüzünden hamileliğini kaybetmenin acısını yaşamıştır. Boşanmanın ardından eski kocasının çok sevdiği kadınla nişanlandığını öğrendi. Hafif yuvarlak karnını tutunca, onun kendisine aslında hiç değer vermediğini anladı. Kararlı bir şekilde onu geride bıraktı ve bir yabancı gibi davrandı. Ancak o gittikten sonra, kocası onu bulmak için her yerde aradı. Yolları bir kez daha kesiştiğinde Kallie yeni bir mutluluk bulmuştu bile. İlk kez, kocası alçakgönüllü bir şekilde yalvardı, "Ne olur beni yalnız bırakma..." Ama Kallie'nin cevabı net ve kararlıydı, kalan tüm bağları kopararak. "Çek git!"

Arda Tekin'le düğünümüze sadece haftalar kalmıştı. Yedi yılın ardından, mükemmel bir geleceğimiz olacağından adımdan daha emindim. Sonra Arda, geçirdiği bir kafa travması yüzünden "seçici hafıza kaybı" yaşadığını iddia etti ve sadece beni unuttu. Ona her şeyi hatırlatmak için çırpındım, ta ki bir video görüşmesini duyana kadar. "Tam bir dâhi hamlesiydi," diye övünüyordu arkadaşlarına. Hafıza kaybı, düğünden önce influencer Selin Soykan'la gönül eğlendirmek için uydurduğu sahte bir "izin kâğıdıydı". Kalbim paramparça olmuştu ama rol yapmaya karar verdim. Onun Selin'le aleni flörtleşmelerine, nispet yapar gibi gönderdikleri selfielere katlandım. Benim çektiğim acıyla alay etti, Selin'in sahte acil durumunu her şeyin önüne koydu. Kendi sebep olduğu bir kazadan sonra, beni yaralı halde terk edip önce Selin'i hastaneye gönderdi. Hatta beni beş kuruşsuz bırakmaya çalıştı. Nişanlım nasıl bu kadar zalim, bu kadar hesapçı bir canavara dönüşebilirdi? İhaneti, birlikte geçirdiğimiz her anıyı zehirlemişti. Böylesine sınırsız bir kötülüğe güvendiğim için kendimi bir aptal gibi hissediyordum. Bu cüreti karşısında aklım durmuştu. Ama onun kurbanı olmayacaktım. Yıkılmak yerine, içimde buz gibi bir plan şekillendi. Kendi kimliğimden sıyrılıp Derin Akay olacaktım. Onu, geçmişimi ve nişan yüzüğünü sonsuza dek geride bırakıp ortadan kaybolacak, özgürlüğümü ilan edecektim.

Nüfus Müdürlüğü'nün boğucu flüoresan uğultusu, sıkıcı hayatımın fon müziğiydi. Ta ki kaybettiğim ehliyetimi yenilemeye çalışana kadar. "Medeni durumunuz. Boşanmış görünüyorsunuz," dedi memur, Hakan Arsoy'la beş yıllık evliliğimi tek bir düz cümleyle paramparça ederek. Kocam Hakan, beni sevdiğine yemin eden adam, üç yıl önce benden gizlice boşanmıştı. Sadece bu da değil, ertesi gün, düğün günümde beni öldürmeye çalışan ve kısır kalmama neden olan kadınla, Cansu Koral'la yeniden evlenmişti. Ve iki yaşında Can adında bir oğulları vardı. Dünyam bulanıklaşmış bir halde eve doğru sendeledim, Hakan ve Cansu'yu oturma odamızda tartışırken buldum. "O sefil kadın için rol yapmaktan nefret ediyorum!" diye çığlık atıyordu Cansu. Kocam Hakan ise, "Seni seviyorum. Hep seni sevdim," diye yalvarıyordu. Uğruna her şeyimi feda ettiğim, onu yok edeceğine yemin eden adam, şimdi beni öldürmeye teşebbüs eden kadınla evcilik oynuyordu. Ve ben, onun evinde yaşayan, yatağında uyuyan, yalanlarına inanan bir aptaldım. Beş yıl öncesinden kalma hayali bir sızı olan karnımdaki acı, ruhumdaki derin yarayı yansıtarak yeniden alevlendi. Artık onun kurbanı olmayacaktım. "Emre," dedim telefona, sesim net ve kararlıydı. "Yardımına ihtiyacım var. Ölmem için bana yardım etmeni istiyorum."

[Sevimli Bebek + Gizli Kimlik + Güçlü kahraman ve kadın kahraman!] Caroline, Damian'ı beş yıl boyunca tüm kalbiyle sevdi. Kendini ona adadı ve onun uğruna alçakgönüllülükle yaşadı. Ancak çift bir krizle karşılaştığında, hamilelik haberinin evliliklerini düzelteceğini umdu, ama karşılığında sadece bir boşanma anlaşması aldı. Daha da kötüsü, doğum yapmak üzereyken birinin tuzağına düşmüş ve hayatı tehlikeye girmişti. Bu korkunç deneyimden kurtulmayı başardıktan sonra, adamla tüm bağlarını koparmaya kararlıydı. Beş yıl sonra, gururla, ünlü bir şirketin başkanı olarak yeniden ortaya çıktı. Eskiden ona zorbalık edenler şimdi yaptıklarının bedelini ödüyorlar. Geçmişin gerçekleri yavaş yavaş gün yüzüne çıkmaya başladı... Caroline'ın yeni kazanılmış özgüveni karşısında büyülenen eski kocası, onunla tekrar bir araya gelmek istedi, ama Caroline onun ilgisine kayıtsız kaldı. Damian çaresizce yalvardı, "Tatlım, bebeğimizin her iki ebeveyne de ihtiyacı var. Lütfen benimle yeniden evlen!"

Ölüyordum. Hem bedenen hem de ruhen iflas etmiştim. Hava Kuvvetleri'nin gözbebeği Binbaşı karımın ödül almasını izliyordum. Onun kariyeri ve kızımız Lale için feda ettiğim onca yıl, bana her şeyime mal olmuştu. Kader, birliğinin psikoloğu Dr. Vural'ı "sırdaşı" olarak övdü, beni tamamen görmezden geldi. Sonra Lale'nin yatağımın başında kanımı donduran fısıltısı geldi: "Annemle Dr. Vural ne kadar da yakışıyorlar. Belki de artık kendini bıraksan iyi olur. Böylece annem sonunda onunla mutlu olabilir." Kalbim daha fazla dayanamadı. Karanlık. Sapasağlam ve genç bir şekilde, 20 yıl öncesine, 1993'e dönmüş olarak aniden uyandım. İkinci bir şans! Ama ihanet zihnimde tekrar tekrar canlandı. Kader, Grönland görevini Vural ile planlıyordu. Kısa süre sonra, henüz altı yaşındaki Lale, Vural'a yapışıp, "Dr. Vural benim yeni babam olabilir mi?" diye sordu. Dünyam başıma yıkıldı. İhanetler art arda geldi. Okulda Lale, Vural'ı herkesin içinde "Babam" diye tanıştırdı. En son darbe ise Lale'nin (Vural'ın ihmali yüzünden) düşmesinden sonra söylediği yalandı: "Babamın suçuydu! Dr. Vural beni kurtardı!" Kader öfkeyle kükredi: "Bunu kasten yaptın! Sen bir zavallısın!" Bu, soğuk ve planlı bir şekilde hayatımdan silinmemdi. Geçmişte çektiğim acı, kararımı pekiştirdi. "Peki," dedim duygusuzca, "O zaman Dr. Vural onun babası olsun." Doğruca adliyeye gidip boşanma davası açtım. Tanıdıkları o paspas adam artık yoktu. Jet pilotu olmayı hayal eden adam sonunda uçuyordu. Bu sefer, *kendi* hayatımı geri alacaktım.