Fantastik Edebiyat: Büyülü Dünyalara Açılan Kapı

Dünya, gözlerimi kör eden bir ışık patlamasıyla geri geldi. Hastanenin o iç bulandıran, keskin kimyasal kokusu tüm duyularıma saldırdı. Sonra onu duydum, o canavar kaynanamı. "Zavallı Can'ım" diye ciyak ciyak ağlıyordu, o korkunç gerçekten tamamen habersizdi. Hastane çarşafının üzerinde duran elimde, Can'ın alyansı parlıyordu. İliklerime işleyen buz gibi bir dehşetle sarsıldım: Kocamın bedenindeydim. Berrin'in fısıltıyla kurduğu komplo cümleleri zihnimdeki sisi yardığında, "Şu araba kazası... planlandığı gibi gitmedi. Elif hâlâ hayatta..." dediğinde kanım dondu. Araba kazası bir kaza değildi. Sigorta parasını alabilmek için beni öldürmeye çalışmışlardı. Kendi kocam, sevdiğim adam, ailesiyle, metresi Selin'le ve hatta öz annesiyle birlikte beni öldürmek için plan yapmıştı. Babamın şirketini kurması için verdiği onca parayı nasıl kullandığımı, ailesinin bana nasıl bir hizmetçi gibi davrandığını ve Can'ın tüm bunlara nasıl göz yumduğunu hatırlayınca, içimde midemi burkan bir ihanet duygusu kabardı. Bu sadece parayla ilgili değildi; bu beni yok etmekle ilgiliydi. Ama içimde alev alev yanan bir öfke tutuşurken, Can'ın hastane yatağının derinliklerinde bir yemin ettim. Benim hayatımı mahvetmek mi istiyorlardı? Pekâlâ. Önce ben onlarınkini mahvedecektim. Bana ait olanı geri alacaktım, onun bedenini kullanarak inşa ettiği her şeyi tek tek yıkacaktım. Adalet yetmezdi. İntikam istiyordum.

Bir yıldır ölüydüm. Ruhum, yetimhanede onu izlerken kızıma, Ece'ye bağlanmıştı. Sonra müdire, Ece'nin acil tıbbi tedavisi için eski kocam Ayaz'ı aradı, ama o soğuk bir şekilde reddederek, "O zaman ölsün. Hatta iyi olur. Kısa ömürlü annesinin yanına gider," dedi. Bir hafta sonra, Ece beş yaşında öldü, çünkü babası onu kurtarmak için parayı esirgemişti. Günler sonra Ayaz, Ece'nin ölümünü onu manipüle etmek için uydurduğuma inanarak yetimhaneye geldi. Küçük bedenini örten çarşafı geri çekti ve alaycı bir şekilde, "Çok gerçekçi. İyi bir maket," dedi. Sonra kızımızın bedenini alıp dışarı taşıdı ve bir çöp konteynerine attı, etrafına çiğ et saçarak, "Bakalım bu maket sokak köpekleri onu bulduğunda ne kadar dayanacak," diye alay etti. Ruhum çığlık attı, ama köpekler onu parçalarken güçsüzdüm. Onun hasta bir oyun düzenlediğine, yaşadığıma inanıyordu, ama ben bir hayalettim, onun canavarca zalimliğine sessiz, çığlık atan bir tanıktım. Bizden neden bu kadar nefret ediyordu? Sonra onu, çocukluk aşkı İpek'le, hamile bir şekilde gördüm ve korkunç gerçek anlaşıldı: yeni bir ailesi vardı ve Ece'nin kalbini yeni kızı için istiyordu.