umuwi na lang muna ako sa bahay upang makapagpahinga. Mamaya

, kaya bago pa mananghalian, bumalik na ako ng

. Akala ko mayroon ng masamang nangyari sa kaniya.

n siya sa regular room." Nakahinga ako nan

po, Di

private room na kinuha ng m

ko. Sinalubong naman ako ni mommy ng mahigpit na yaka

maayos na si Ivan, pero hindi ko din maiwasang makaramdam ng kalungkutan

Hinalikan ko din ang kaniyang labi, dahil ngayon ko

van," bulong ko sa kaniyang tainga. Malakas ang loob

umuwi ang mga in laws ko. At kung kailan patapos na kaming kumain ng meryenda

iyang gumalaw. Napangiti ako nang galawin ni

ya. Ilang sandali pa nga ay dahan-dahan na

siyang kum

tawag sa kan

braso. Ako naman ay nanatilin

iling nakatitig sa kaniyang ina, bago nito binaling ang

salita din siya. Marahil nanunuyo ang kaniy

uya at ang Doktor. Doon pa lang din

t. Salubong din ang kaniyang kilay. Hindi siya mukhang galit na gaya ng lagi niyang reaksyo

nabi ay nakapagpagi

akin na halos ikaguho ng

alala at naiiyak, dahil tila hi

kamay kong nakahawak sa kaniyang kamay. Dahan-dahan ko itong binitawan

ndi niya ako kilala. But doe

ya naaalala?" maingat na tanong ni mo

," sambit niya sa lit

umayo sa kaniya. Tumayo ako sa gilid sa tabi ng

?" He asked, still confused

ikadurog ng aking puso. Napatanga kaming

t nagka-amnesia siya, nanatili

, mommy?" frustrated at med

aureen lang ang mahal ko, p

uhusan ng mala

mata. Ang mga katagang binibitawan niya ay tila pa

ng saway ng ka

lahat nang marinig namin ang bo

kha, pagkakita sa babaeng laman ng kaniyang isipan, at tiy

uno ng kagalakan ang kaniyang mukha nang maki

iti siya at agad nilapitan si Ivan. Niyakap niya ito at si Ivan naman ay mahigpit na sinuklian a

ng na lumabas ng silid. Nasasaktan ako. Ang asawa ko at ang

apatan sa kaniya. Ako lang ang as

lang sa papel at kailan

maupo na lang muna sa mga benches, n

n, dahil pakiramdam ko nagbabara ang aking

aw ko namang maagaw ang pansin

it! Nap

makita na masaya at magk

ako sa pamilya ni Ivan. Ngayon na hindi na niya

in ako sa kalangitan at pilit winaw

o. Wala man lang akong mapagsabihan ng nararamdaman ko. Wala man lang puwedeng mak

utan ni Ivan, iniisip ko na umalis

a ang bagay na ito noon, pero hindi

ko sa aking byenan. Si

siya. Pero hayaan mo at tutulungan ka namin. Ipa

akong n

ko naman po siya, kung bakit si

kamay ko at maraha

ana bumalik agad an

la, sa puso po niya nag-iisa lang p

ako na magiging maayos din