Love you still

e

ko sa gilid ng lamesa bago ko nilingon ang bagon

ness proposal. Naabala ka pa tuloy sa ginagawa mo, alam ko naman na ang dami ko pang iniwan na ipinapaasikaso sa i

kasi ng puwedeng makalimutan at maiwan ay iyon pa talagang business proposal! Gayong kahapon ko pa iyon ibinigay rito mismo dahil gusto raw nitong ma-review iyon para sa gaganapin na meeting ngayon. Ang nangyari tul

gaga 'yong isang 'yon pagdating pa lang dito. Nahawa nga ako, e. Pareho tuloy kaming nahilo at nataranta. Though, okay lang naman sa akin dahil trabaho naman talaga namin na hanapin kung ano man ang ipinapahanap mo at sundin ang mga utos gal

ko nito. "Sorry talag

ng pagka-delay 'yong maging takbo ng usapan n'yo. Ang tagal n'yo na rin kayang nililigawan 'yon, sayang naman 'yong mga effort n'yo if it wi

'n kasi ang intindi ko sa sinabi sa akin ni Mathos kanina since parang natakot mo, e. Tapos hindi ka

ng na mangyari na marahil ay ikinapanibago nito. Pero sino ba kasi ang hindi mapapatalak

paano kung hindi lang pala na-misplace 'yong hinahanap namin, worse ay may nagnakaw pala

ero 'di ko mapigilan na mag-isip ng gano'n dahi

an ako masisisi. Who wouldn't be? Anyway, kumusta nama

ng naging pag-uusap na sa tuwina ay ginagawa naman dati ng mga ito, marahil ay parehong hin

dent na ini-assure ko sila na magugustuhan talaga nila 'yong proposal, nanghingi rin ako ng kaunti pang panahon hanggang sa makaba

l sa upuan para mangalumbaba habang nakatingala ako rito, nakababa n

at his almost perfe

n nito. But more than that, I knew him better. He's much more than that. Hindi lang ito sa porma at sa nakikita ng mata

g mabait, mayaman tapos guwapo pa. Saan ka pa, right? Tapos talented nga rin pala ito. Sino ang nasa tamang huwisyo na aayaw sa isang tulad nito? He's every girl's dream. Too bad, hindi kasi ako nabilang

sa totoo nga ay hindi ko na rin mabilang dahil sa rami. Mabuti na nga lang at hi

kibit-balikat at hindi na ulit sinusubukan pang itama ang mga maling akala ng mga nasa paligid namin. Bakit pa? E, buo na an

hindi ko maintindihan k

daw 'yon dito para hindi na ito habulin pa ng mga babae. Well, totoo naman kasi ang sinasabi nito. Sa hitsura, yaman at talento ba naman na mayroon ito, mar

naman talaga kami katulad ng kung ano mang iniisip ng mga nasa paligid namin na madalas ay tinatawanan na lang nito at niloloko ako na ako

true. Ang galing mag-alaga, sweet at sobrang caring pa. Sino ang hindi gugustuhin na hindi mahulog dito? 'Yong kaibigan pa nga lang ako nit

ang sarili ko sa dulo dahil bukod sa hindi bagay ang isang tulad ko rito ay alam ko ang limitasyon ko. Alam ko na hanggang p

no ko tinawid ang distansya na kailanman ay hindi k

my life. I don't want to lose him, too. J

ag

do that? How do you manage to be like that

kong tanong dahil sa lumilipa

anapin at pagudin ni Mathos para lang makita 'yong business proposal. Supposedly, dapat ay badtrip ka sa akin. 'Yon ang normal na r

tawa sa hitsura nito hind

eryoso ang mukha pati na ng

maloko ito. Nang matutunan kasi nito ang mga kalokohan ay madalas na puro iyon na

it, paano mo name-maintain ang pagiging

abi nito. Pero natigil din ako at pilit na pinaseryoso

il ng tawa. Nakakainis. Ang sara

nito. "Kaya naman kasing pigilan 'yon, e. Maraming kayang gawin ang tao kapag

katingin lang

n madalas ay hindi maganda ang kinakalabasan at wala ring magandang idinudulot. Kapag galit ka... 'di ba ikaw lang din ang nahihir

nag-aralan at kalaunan ay natutunan

na suklian ang ngiti ko

wiwindang kasi ako sa

abuti na lang at hindi ako isinama nit

hmm?" tanong ko n

acks ang kamay at itinuro ang mukha ko. "Iya

n tuloy ng mata ko ang daliri

l halos maduling na ako sa pagkakatiti

ga ito nang bahagya at hindi pa idinul

ri mo. Ano ba kasing mayroon sa mukha ko?" sa huli ay tano

abi

Pero dahil sa kaguwapuhang taglay nito ay bumagay naman dito ang gin

ng isip-batang pogi na 'to, e. Ang

I can see that you always smile and laugh a lot. But I can also see that

ang mata rito

ey can also see sadness in your eyes. Hindi kasi nakikisama ang mata mo. Dalawang emosyon sa isang pagkakataon. Parang naghahalo na hindi

ang ngiti ko at na

san ko kaya ang daming napapan

nagkunwaring binabasa ang mga nakasulat roon. "Pinagsasasabi mo

naba ang mga 'yon sa lamesa ko, pagkatapos ay yumukod ito na halos magpantay na ang

emosyon ko. Well, ako rin. I ca

na? Stop torturing and blaming yourself for those things that had happen in the past. I know that it's not easy. But move on, please? Ako na ang nakikiusap sa iyo. You know how much

ng malalim at

ng ngayon ay ganyan ka pa rin. Ipinagkatiwala ka n'ya sa akin at tanda mo naman siguro kung gaano kaamasona

ang totoo ay hindi naman na kailangan. Maayos

ko ay kung ano na ang gagawin nito nang bigla

kaya nitong ibigay, kaya paano nitong nasabi kani

na isa sa mga bagay na nagbibigay sa akin ng lakas at n

he know,

ng kalungkutan at pagkalunod sa