tataasang gusali sa harap ko. Hindi ko naman alam kung ano ang kulturang may

t ko pa. Kung bakit naman kasi dito pa ako pumunta, puwede namang

o akong sumama sa kaniya? Lumapit ako sa gawi ni Azul at kinalabit siya, nang matapos siyang makipag-usap sa

m?" He

ama ko ang tamang pag-iyak sa harap ng ibang tao. Ngunit sa totoo lang ay natatakot akong harapin ang gulong pinasok ko. Nata

sal ko sa pagitan ng luha at paghikbi. Pinag-igih

on ang dapat. Ang mapaniwala ko sila sa emosyong pinapakita ko sa kanila. Kinapala

dito? Gusto mo ba ihatid kita?" Nag-aalalang tan

s pa rin sa mukha niya ang pag-aalala. Nahimigan ko rin sa boses niya ang k

ang luha sa mga mata ko bago muling tumingin sa kaniya. "Puwede ba akong sumama sa'yo? Wala kasi akong tutuluyan. Wala akong alam

ng ipinunta rito?" Napayuko na lang ako

ila sinuway? Ito ang unang pagkakataon na sumuway ako sa mahigpit nilang uto

to be free, makasarili ba akong ituturing kung pipillin ko naman ang sarili ko?" Mahabang sagot ko sa ka

Naramdaman ko na lang ang kamay na humawak

g ano ang isasagot ko. Baka kasi manyakis pala siya at puri ko ang hingin niyang kapalit. Pero wala naman akong m

pagkain. Salitan tayo sa paglilinis ng bahay. At higit sa lahat ikaw ang maglalaba ng mga d

? Mukhang napasubo ako sa lalaking 'yon ah. Pero wala akong magagawa, dahi

y kumapit ako kaagad sa braso niya, feeling close agad. Mahirap

na nasa isang subdibisyon dito sa America. Mayaman siguro itong si Azul? Dahil hindi nam

-aayos ng gamit niya. Isinasalansan niya isa-isa ang mga aklat na dala niya sa

ng makita ko ang mga librong inaayos niya. Sa dami n

ling sagot

ket money na dala ko. Gusto ko rin sana...gusto kong subukan mag-aral sa mga eskwelahan. Dahil hindi ko pa 'yon naranasan. Si

ng elementarya hanggang highschool. Ngunit nasa kalahating taon mahigit palang ako sa kolehiyo. At tulad

noon. Dahil daw baka pera lang ang habol. Kaya nga si Zafira lang ang kilala kong tao bukod sa pamilya ko, at mga nagsisilbi sa amin sa Rancho. Ganoon ka-boring ang buhay ko sa puder n

yayari iyon pagtungtong ko ng dalawamput tatlong taong gulang. Kaya naman heto, kesehodang mamatay ako sa gutom at masir

nakatanga ka lang. Ano, may jet lag

g talaga ang tenga ko ng dahil sa pagtawag niya ng pangalan ko. Handa na sana akong tanungin si

aralan?" Imbes na tanungin kung ano ba ang

?" Kunot noong balik tanong niya naman. Ngumiti lang ako sa kaniya bago tinalikuran na siy

n ang sinabi niya sa akin sa b'yahe, I can stay here as long as I want. Ngunit hindi maar

ko, na kaya ko kahit wala sila. Kaya kong mabuhay hindi dahil sa i

eng trabaho. Ang problema lang ay hindi ko alam kung paano gawin 'yon. Wala naman akong alam na gawin kun'di utusan ang p

isinara ang laptop ko ng marinig k

na tinanguan ko lang. Kung nakita niya naman na pala, wala na akong dapa

tungkol sa'yo. Baka kasi mamay

Napakakapal ng mukha niya na sabihan ako ng ganoon, sa

ng balat ng kalabaw yang mukha mo!" Napai

ganyan. Hindi puwede sa akin ang kayabangan niya. At mas l

sa akin niyan. Katunayan nga gasgas na

g mukha mo?" Kuryosong

ang model ng toothpaste. Tipong may ng

stating the fact!" Mayabang

a, pasmado pa ang bibig niya! For stating the fact

muli siyang pinansin. Tumalikod na rin siya bago lumaba

ma sa edad at kakayanan ko. Gumawa ako ng simpleng resume upang ipasa through online. Kinunan ko rin ng l

rin ang laptop bago humiga na. Nakakapagod din ang b'yah

ng nakasanayan kong higaan sa Rancho. Pero kailangan kong masanay, dahil ito na ang magiging buhay ko sa mga susunod pang araw.

🥀