her are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resembla

, mature themes, and strong language that

🥀

Warning:

your o

. Umayos ka Alinnyta, kun'di pangit ka sa wedding picture

inintay 'to. Kulang na nga lang ay mag pamisa ako araw-ara

o? Bakit parang may mali? Bakit pakiram

ba noong kinasal kayo ni Justine?

palad ko. At higit sa lahat, mabigat ang pakiramd

yon pala, ako ang mahuhuli sa pagdating doon," sagot niya. Bahag

ramdam ako ng kaba, dahil tatlong taon ang hini

," mariing paalala sa amin ni Mama ng sumilip

ngiting sagot ko

kami ni Blue, sinong makapagsasabi na hahantong din kami sa simbahan? Marami man ang nag

n namin maging sa mga pagkain na dapat ihanda, pati na rin sa mga taong iimbitah

punta kaya si Nico? Pinadalhan ko rin siya ng imbitasyon, kahit na nga ba hindi niya na ako kin

bago pilit na inalis ang lahat

ng hilahin na ak

a likod mo lang ako," nakangiting saad n

riveles. Kung saan gaganapin ang kasal namin ni Blue. Kasal na napakatagal kong hi

min 'yon. Nakasunod din si Ara sa likuran habang mabagal na pina-aandar ang sasakyan

ong naman ako ni Lyka na siyang tatayong maid of honor ko, dahil hindi na puwede sina Ayesa at Zafira

t na upang lumakad ako papasok sa loob. Marahan habang naka-abresete

a palad ko. Ngunit ng makita ko si Blue na nakatayo sa harap ng altar, tila

long na sabi ni Daddy sa kaniya,

ngumiti pabalik at nanatiling seryoso. Mababakas din ang ka

lang ito, mayroon bang tutol

iyang 'yon. Kailangan ba talagang tanungin pa kung may tutol o

n ay mag umpisa na," muli pang sabi n

ddy

ong anak ba siya. Laking gulat ko rin ng lumakad siya palapit kay Blue. Nagkaroon ng mahinang bulong-bulungan sa loob ng simba

ata kay Blue, ay muli itong nagsalita na ikinagulat naming lahat. L

skin is like yours too. You're my Daddy right?" k

Blue, pareho kaming walang mahagilap na salita. Hindi r

your way back home. Are you los

abutin 'yon. Ngunit nanatiling nakatitig si Blue sa kani

y hand. I lea

naasahan. Walang sino man ang makapagsalita. Walang sino man ang kumuha sa bata upang awatin ito. Hindi rin namin alam kun

kay Blue. "We're still waiting, please come home... Dad." Matapos niyan

na 'yon. Ang kilos niyang '

uli

w si Blue at banggitin ang pangalang iyon. Pangal

ng ulo at may bahid ng pulang likido sa kaniyang ilong ay tumingin siya sa akin

.. I remembe

y nagsitayo. Lahat ay naki-usyoso kung ano ang nangyari kay Blue. Kaagad ding umagapay sina

gulat na gulat din sa nangyari. Ang lahat ay nakatingin sa akin. Puno ng pa

g malakas na kabog ng dibdib ko lang ang naririnig ko. Hindi ko na masyadong marinig ang nasa pa

ng Lenny!" sunod-sunod kong sabi ng makala

g pumasok, narinig kong muli ang boses niya. Bos

, mi

. Nagtama ang paningin namin, natitigan ko ulit ang mga mata niya

kong maramdaman muli na narito siya para sa akin. Ngunit hin

kala ko ba nangako na tayo

sakit sa bawat katagang binitawan niya. Pero nasasaktan din naman ako... h

ed my head as he said that. But yes, he was right. I cho

ut

ong ito'y siya naman ang pumutol sa sasabihin ko,

nawa mo ba 'yon upang hindi matuloy ang kasa

ig sa kaniya. Gusto kong sabihin niya mismo sa

aiyak. Gusto kong magalit sa kaniya. Gusto ko siyang sampalin. Gusto ko

r q

o hindi ako nagsisisi na ginawa kong ito. Hindi ako katulad ng iba na tatayo lang habang nanonood na ikinakasal an

m ako ng kaginhawaan sa kabila ng mga nagaganap ngayon. Pero tama rin bang gawin niya 'yon dahil lan

uo kong mukha. "Kung kasalanan man ang ginawa ko, muli kong gagawin 'y

likod na. Ngunit sa ika apat na paghakbang ni

si lo convierto en

*

id ko, kinukumpirma kung nasaan ako. Puting kisame, kama, pinto

gini

dalawang taong mahigit na rin nang mangyari 'yon. Ngunit hangg

aw ko ang dahan-dahang pagsilip ng bukangliwayway. Alas kuwatro palang pala ng umaga.

n sa marahang pagsilip ng araw. Napakaraming sakit, napakar

ngayon ay nakakulong pa rin ako. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin mahanap ang s

mesa na siyang una kong nakita, bago b

masakit... mas mag

. Through pain my feelings were valid. I can show my emotions. I can cry because of the pain that I did for myself unlike before. Dati ay walang rason par

anan ko sa mga taong sinaktan ko. Mga taong hindi alam ang dahilan sa likod ng mga kasalanan at kasinungalin

'yon ay ang paglapat ng kutsilyo sa balat ko. "I ju

sa damit ko. Nakakaramdam na rin ako ng hilo, ngunit tila ba man

bulong ko pa habang patuloy p

g sabihin at ipakita sa lahat na nasasaktan ako. Dahil wala akong karapatan, tulad ng kung paano tinanggal ang karapatan nila upang mamuha

s from all the pain and misery. I just wanted them to be safe. To be happy. I had always been protecti

i ko? Puwede na ba akong magpahinga?" I asked mysel

Nico's bright smile keeps on showing in my mind

sper while slowly closing my eyes and breathing heavily because

e something on the back of it using my blood. Upon writing, flashes of my pas