in Ağ

ırıtış fırlattı. Oyun devam etti, anlamsız bir gürültü ve zoraki kahkahalar seli. Birkaç dakika

adı, gözleri bir kez d

urup bu iğrenç performansın bi

sesim fısıltıdan farksızdı. Titrek bacaklarla ayağa kalk

su çarptım, onun sözlerinin, herkesin acıyan bakışlarının hissini yıkamaya çalıştım. Kendime güçlü olmamı, bunun son

i bu işkenceye daha fazla maruz bırakmanın bir anlamı yok

işikteki çalışma odasından sesler geldiğini duy

rkadaşı Mert'in sesini. "Herkesin önünde mi? 'Çok da

adım, kalbim kaburg

rdır bu 'biz bittik' saçmalığını çekiyor. Bu sadece

za döndü. Bunun bir oy

ereddütlü bir sesle. "Bu gece fark

anki gibi yalvarmam için ayrılmakla tehdit ediyor. Beni kontrol edebileceğini sanıyor. Eh

Halka açık aşağılama, zalim sözle

Mert. "Sadece Ceyda ile tak

u biliyoruz. Bir hafta, belki iki hafta sonra, gözyaşlarını döküp geri dönmeyeceğimi anladığında, ortaya çıkacağım. Doğru şeyleri söyleye

uduma yayıldı. Havuz suyundan daha soğuktu, onun sözlerinde

ece bir stratejiydi. Bir manipülasyon aracı. Kendi

i çekildim, hareketlerim sessiz ve hayalet gibiyd

, kemiklerimden yayılan keskin soğukluktu. Yürüdüm, ayakları

n kaputunda oturmuş, gün batımını izliyorduk. Bana öyle bir hayranlıkla bakmıştı ki, sanki tüm

dürebileceğini hissettiren türden bir acıya ilk gerçek bakışım. Varlığına, yörüngesi

ne zaman bu zehirli, tek

şey onunl

r yerine yapıştırmasına izin verdi. Yapışkanlıktan nefret ederdi ama onun bir tasarımcı çantası gibi koluna asılmasına izin

erinde acımın onun uyanıp ne yaptığını görmesi için bir katalizör olacağını umarak. Sad

ülmedi. Çocukça, sinir bozucu, öngörülebilir olarak görüldü. Ar

me yaklaşırken, tanıdık posta kamyonunun kaldırımdan ayrıldığını

sırtı bana dönü

deren adresi şüpheye yer bırakmıyordu: Boğaziç

oğazıma