in Ağ

binlerce liralık takımını bir an bile düşünmeden pis

ını taradı. Kendi kalbime fiziksel bir saldırı gibi gelen bir şefkatle, ipek bir mendil çıkardı ve paltosundaki

ndan bana baktı, dudaklarında bir anlığına küçük, muzaffer bir sırıtış belirdi, sonra bunu

ıca sarmıştı. Zarar görmediğinden emin o

tıydı. "Onu sevmediğini biliyorum ama ona fiziksel olarak saldırmak da

nçlik yıllarımı şekillendiren travmayı önemsizleştiriyor, onu yaş

bırakman gerek," dedi, acımı bir el hareketiyle reddederek

Kaan'cım. Bu benim hatam. Onu bu kadar çabuk arkadaş olmaya zorlamamalıydım." Gözl

un olduğu yere sabitlenmişti. İçinde, almaya geldiğim Can'a ait o birkaç değer

areketleri zarif ve kendinden emindi. Can'ın hastanedeki sanat terapisi dersi

nra, gözleri benimkilerle buluştuğ

a

ir silah sesinden daha yüksek çıktı. Can'ın son eser

ke ve keder çığlığı koptu. Gözyaşlarıyla bulanık

la ula

i Derin'den uzaklaştırmak için yakaladı. İtmenin gücü beni geriye doğru sendeledi. Topuğum bozuk kald

bir acı yükseldi. İnledim, bileğimi tuttum, de

aralandığım gerçeğini tamamen görmezden gelerek koruyucu bir şekild

limelerim yıpranmıştı. "Onu benim

yüzlercesini alırım. Binlercesini. Eğer bu saçma dramayı kesersen, san

sterdiğini hatırlamıyordu. Ofisteki masasına koyacağına dair Can'a söz verdiğini hatı

ni derin, ruhu ezen bir yorgunluğa bırak

arça kalbimle aynı ritimde atıyordu. Onlara bakmadım bile

endi Kaan arkamdan. "Çoc

lcu koltuğunun üzerinden eğildi, yüzü inatçı bir somur

ssizce arka kapıyı açtım v

rken çıkardığı yumuşak sesle doluydu. Kaan alçak sesle ilgi mırıltılarıyla karşılık veriyor, gözleri d

i, utanç verici fotoğraflarımı içeren Kaan'a gönderilen isimsiz e-postalar. Annemin düğününde giydiği ve benim sakladığım elbiseye "yanlışlıkla"

rdı. Başımı kaldırdığımda, bir yan sokaktan üzerimize doğru gelen devasa bir kamyonun kö