in Gö

redeyse akşam ondu. Saatlerdir karanlıkta, ödünç alınmış bir kübikte bir hayalet gibi oturuyordum. Kaan'dan tek bir mesaj ya da arama alm

ğım adının üzerinde gezindi ve gururum çaresiz bir

la meşgul müsün?" Soru bir testti, beni haksı

duydum. Beni tamamen unuttuğu

anın gürültüsüyle. "Phoenix projesindeki çocuklar lansmanı kutlamak için beni yemeğe ç

Beni sadece unutmamıştı; ilk gecemde, bizim başlangıcı

esim her türlü duygudan

işim vardı? Birkaç saatten fazla varlığımı bile hatırl

kadar açıldı ve Kaan nefes nefese,

çekerek. Bir yabancı gibi hissettiriyordu, vücudu tanıdıktı ama varlığı

kadar bile yorgundum. Sadece onun için duyduğum sevgi

parıltısı gördüm. Bir siluet, kaybolmadan ö

kızardı. "O, şey... beni o geti

ma gücümü kaybettim. Sadece bavulumu aldım, bu j

ak yol tarifi veriyordu. Ben arkada oturuyordum, onların rahat samimiyetine görünmez bir seyirciydim. O bir dönüm noktasını işaret ediyor, o da benim bi

e biraz da utangaçtı. Onun bu versiyonu daha gürültülü, daha pervasızdı ve sürekl

rabadan atladı. Dairesinin ön kapısına yürüdü ve bir an bile tereddüt et

ak izi eri

küçük bir gülümseme verdi. "Hey, çocuklar biraz Zirve Teras'a gidi

Bebeğim, bu lansman partisi. Kısa bir sü

ilk kez dairesine getirmişti ve beni burada bırakıp

"Ben senin için neyim, Kaan? Bir aktarma mı?

ın! Seni seviyorum! Ama bu benim buradaki hayatım, Elif. Bunlar benim arkadaşları

edim, kelime

tutarak. "Lütfen, sadece bir saatliğine. Göz

. Uçuştan, yüzleşmeden, kendi kırık

, sesim dümd

Yanağıma hızlı, minnettar bir öpücük kondurdu. "T

n fırladılar, kahkahala

n yerde bir yabancıydım. Pencereye yürüdüm ve onun neşeli

uyarı vermeden, sıcak ve sessizce ge

ma oturduğunda minderin çöküşünü ve sonra omuzlarıma nazikçe bir battaniye örten b

uttum, uyuyormuş gibi yaptım. On

ktan korktuğum soru sonunda yüzeye çıkarak. "Hiç..

s alıp verişiydi. Sadece bir saniyeli

nm

lime e

ezici sessizliğinde,