ra'nın G

lbimdeki daha keskin keder senfonisinin altında donuk, zonklayan bi

gözleri kırmızı ve şişt

hırladım. "Ca

cenazesi olduğundan emin oldum. Hiçbir... kesinti olmadan." Bacaklarıma, her ikisi de ağır

hakkında konuşmak istemiyordum. Onu düşünmek

kim olduğumu biliyordu. Aras Gürsoy'un karısı. Birkaç hafta önce beni dünyanı

rdu. "Yaralarınız ciddi. Her iki kaval kemiğinizde de pa

çtı. "Çok endişelenmiş," diye tekrarladım,

şey hissetmiyordum. İçimdeki fırtına geçmiş, geride ürkütücü, sessiz bir çorak arazi bırakmıştı. Tutk

tı ama irademi çel

mışım gibiydi ve dürüst olmak gerekirse, minnettardım. Yokluğu bir merhemdi. Onun acımasını ya da sahte pişm

"O hastane önlüğünden kurtulman lazım," diye ısrar etti. "Ş

s'la sık sık gittiğimiz bi

k bir gülümsemeydi. Eskiden sadece bana ayırdığı gülümsemeydi. Bir hayaleti izlemek gibiydi. Selin gülüyordu,

anı parladı: Aras doğum günümde aynı kolyeyi boynuma taka

imkilerle buluştu. Bir anlığına gülümsemesi soldu. Şakağını ovuşturdu, yüzünden bir

özleri kısıldı. Eğilip kulağına bir şeyler fısıldadı, eli göğsündeydi. Ne dediyse i

r ucuna kadar ulaştı. "Bak, Selin. Sakat

ıslaması gibiydi. Yanaklarımın yandığını hissettim ama bakışlarımı ondan ay

ürdüm, kalbim göğsümde bir buz kütlesiydi. Vitrindeki en pahalı çantay

, tam da kendime onu alacaktım!" diye sızlandı, çantayı görevlinin elinden kapa

nımefendiye ne isterse verin." Bana döndü, sesi küçümsemeyle damlıyordu. "Çantayı ona bırak, Ef

ü. "Ben hala Bayan Gürsoy'um. Ve bu kart," cüzdanımdan kendi aynı siyah kartımı çıkardım, "hala oldukça aktif. Beş ta

çenesinde bir kas seğiriyordu. Meydan okunmaktan n

doğru yürüdü, yüzü benimkinden santimler uzakta olana kadar

inin içine bakarak, "çok

num vızıldadı. Asl

eri aç

daydı. Öne çıkan resim, sadece Aras'ın gördüğü, profesyonel, iç çamaşırlı bir fotoğrafımdı. Makale, zengin adamların özel eşyalarım, iç çamaşırlarım ve özel fotoğraflarım da dahil olmak üzere "kişisel eş