ra'nın G

u bir kazaydı. Selin çok üzgün." Göğsüne yüzünü gömen ve omuzları bildiğim kadarıyla uydurma hıçkırıklarla sarsılan k

liğimi, affımı satın alabileceğini, kardeşimin ölümünün açtığı o koc

aya dönüştü. Gözyaşlarımı, kederimi, şokumu yakıp kül

sesi şapelin şaşkın sessizliğinde yankılandı. Başı yana döndü, solgun teninde kırmızı

i ikinci bir başım çıkmış gibi bana baktılar. Yas tutan, kırık d

ı Selin'e doğrulturken sesim zehirli bir fı

üştü. Yüzü kıpkırmızı oldu. "Tutun şun

ddütlüydü. Yıllardır Aras için çalışıyorlardı. Beni

fkeyle titriyordu. "Yapın!" Beni işaret etti.

üldüm. "Özür dilemek mi

ğru seğirtti. "Bay Gürsoy, lütfen, burası

iziksel olarak geri çekildi ve gölgelerin arasına

as, sesi tehlikeli bir şek

tığımda, adamlarına başıyla iş

r bakış attılar. "Efendim,

p soğukluğuna düştü. "O bir rahatsızlık. Dediğ

ını sildi. Kollarımı tuttular, tutuşları acımasızdı. Çırpındım ama faydası

daha çok sevdiğim yüze, Aras'a baktım ve boşluktan başka bir şey

a tereddüt etti, gözleri sadece o kelimeyi söylemem, özür dilemem için b

s

a keskin baş

aşağı

kti. Daha önce hiç bilmediğim bir ıstırap, bembeyaz ve kör edici bir şekilde

ler. Bir başka çatlama, beni yutmakla

ah noktalar dans ediyordu. Acı perdesinin arasından, Aras'ın bana sırtını döndüğünü gördüm. Ş

nlık beni nihayet almadan

bunu odanın diğer ucundan görmüştü. Sesini yükseltmemişti. Olay çıkarmamıştı. Sadece yanına yürümüş, adamın elini almış ve adam dizlerinin üzerine çöküp a

i, sevgi dolu koruyucum. Saygısız bir dokunu

aşında, bir şapelde kendi baca

r çizgi olmadığını. Bir uçurum olduğunu. Ve Aras beni az önce o uçurumdan aşağı atm