roje benim bebeğimdi, yılların emeğinin doruk noktasıydı. Bütün günü notlar alarak, detayları sonlandırarak ve kapsaml

nci komutanıma e-postayla gönderdim: "Nihai Proje Dosyaları." Açıkla

redi. Ceyda'd

için beni yemeğe çıkarıyorlar. Endişelenmemem gerektiğini, senin sadece hast

in son Japonya gezisinden getirdiği narin bir porselen fincanı tutuyordu. Bu, otuzuncu yaş günüm için bana hediye ettiği bir setin parçasıydı. Bileğinde ise yeni, pırıl pırıl bir pırlanta bileklik v

Hiçbir şey hissetmedim. Ne öfke, ne kıskançlık. Sadece derin, sessiz bir

ve profesyoneldi. Kişisel nedenleri ve taşınma arzusunu gerekçe gös

mlakçım

"Ve içindeki her şeyiyle birlikte. Eşyalı olarak

sizlik oldu. "Alina? Emin mi

"Hızlı satılacak

ini çıkardım. Çocukken eksik dişleriyle sırıtan ben, Demir ve İsmail'in resimleri. Gençken, okul balolarında sakar ve s

tım ve ilk sayfanın üzerine bıraktım. Parlak kağıt kıvrıldı, karardı ve

arından bana yazdığı eski mektuplar, Demir'in beni götürdüğü bir mezuniyet balo

bir şeye gülerek içeri girdiler.

un?" Demir'in sesi i

solgundu. "Onlar... onl

vlerin içine attım. Plastik kapak

r zıvır," d

bütün hayatımız! Nasıl yaparsın?" Ateşe doğru uzandı, sanki bir an

baktı, ifadesi öfke ve kafa karışıklığıyla doluydu. "Kes şunu. Sa

Onların acı dolu yüzlerine, gözlerindeki gerçek acıya bak

ları onlarda olan evi sattığımı öğrendiklerinde ne yapacaklarını merak ettim. Bu düşünce b