ında sessiz bir izin geçti.

gülümsemesiydi. "Partim Çırağan Sarayı'nda. Orad

yağmurun altında diz çöküp her bir misafir

ir itiraz belirtisi, herhangi bir insaniyet kırıntısı aradım. Hiçbiri yoktu. Beni izl

buydu. Bu son, hal

ölmüştü. Onun fedakarlığının boşa gitmesine izin vermeyecektim. Onun i

nin tadı safra gibiydi. "Ama ev

a şaşırmış gibiydi. Bir kalem aldı ve bileğinin bir hareketiyle

"Onun istediğini yaptı

gözlerim kederden çökmüştü. Sade siyah bir elbise giydim. Ma

k, amansız bir şekilde yağıyordu. Büyük girişe yürüdüm, valeleri ve ka

ar, beni Alp Karahan'ın karısı olarak tanıyan insanlar. Gözleri şokla büyüdü, sonra utançla ya da üstü kap

da Sönm

yapı

a onu kapı dışa

lık, ıslak betona sabitledim. Dizlerim kan içinde kalmıştı. Soğuk ilikle

u. Kontrolsüzce titriyordum ve gözlerimin arka

gülümsemeyle Karmen'e kadeh kaldırdığını gördüm. Onlar kutlama yaparken, ben olukta di

kendimi yukarı ittim. Başım dönüyordu, görüşüm bulanıktı. Otele

en koluna yapışmıştı. Nefes kesi

sesinde eğlenceye benzer bir

edim, dişleri

daha var." Taktığım küçük, narin gümüş bir k

ığı son şeydi, kendi tasarladığı basit

oğazımda ham bir yırtık

dı. "Ada. Zorluk

alvardım, ona bakarak. "

medi. "Ver.

deşimi, onurumu ve şimdi de ondan kalan bu son, de

lümsedi. Sonra, ceketinin cebinden imzalı

bir kağıttan başka bi

e, Karmen'in zehir daml

kurtarmam için bana yalvardı. T

, zalim bir bıçak darbesi