orduk, annemle babam yerel kütüphanelerde ve müzelerde huzur buluyordu. Ben tercüman olarak bir iş buldum, iş mekan

bir öğleden so

li

nlı enerjisi sönmüştü. Sanki evrenin cevaplarını barındırıyormuş gibi bir fincan kahveye bakıyordu. Yürümeye deva

eskiden olduğum, bir şeyleri düzeltmeye çalışan kadın, ateş tarafından tamamen

masasına

erinde yavaşça tanıma, ardından k

r zor duyuluyordu. "Burada ne y

dım onun için. "Gittim zaten. En

nda, masanın üzerinde küçük bir kutu çikolata fark ettim. Levent'in

lmaya çalışıyor,"

eriyle oynamaya ba

görünüyorsun, Selin. Bu, hayal ett

o sandığım adam değil. Kontrolcü. Sahiplenici. Bazen bana bakıyor ve sanki beni görmüyor gibi h

sertleşmeye başladı. Yeni bir kafes inşa etmeye çalışı

fler tuttu. Askeri kayıtları karıştırdı. Her şeyi riske atmaya ha

," dedim, kelimelerim kes

a... Seni kendi iyiliğin için terk etmeye zorlamaya çalıştığını, bağları o kadar temiz koparmaya çal

bozulmuştu ki, neredeyse gülecektim. Beni dum

l. Sana. Bebeğine. Sana vaat ettiği normal hayat yok. Bu, şi

niyetine seslenmeye çalışırdı. Yeni Elif, hayatta kalmanın bencil bir eylem olduğunu biliyordu. Ama ona bakarken, gözlerindek

iye sordu, bakışl

zlerindeki o soğuk kesinliği düşündüm. Emre'ni

zin verebilirsin ya da kaçabilirsin. Ailen var. Bir çevren var. Onlara g

silahlandırıyordum. Bu hesaplanmış bir hamleydi, Levent için yeni bir sorun, savaşmas

sı olduğunu fark ettim. Bir parçam, beni tuzağa düşüren aynı adam tarafından tuzağ

dim, sesim biraz yumuşadı. "O sana sahip

de yeni başlayan, dehşet veri

ış kahvemi masada bırakar

üyüyüp büyümeyeceğini ya da Levent'in karanlığının onu daha fırsat bulamadan boğup boğmayacağı