n Muğla'ya bir u

undaydı. Bu on

ti. Milli parkın yakın

a titriyordu. Bolu'nun o tanıdık, anılarla dolu manz

adan duman tütüyordu

ra onu

ıyordu. Aynı geniş omuzl

u. "Ateş?" diye fısıldadı, duy

teri sil

etrafında tanımadığı çizgile

tı. Gençti, güzeldi, eli ş

a. Orman

ülümsedi. Ateş ona doğru yürüdü, kol

n arkasına sakl

tle bakıyordu ki. Esk

iydi. Bu, Mert'in "

Orada olduğun

Hiçbir şey hatırlamıyor." Zeynep, onu görmenin bun

izlerken o u

nüyordu. Ateş'in yüzü

ki. Ona koştuğunu, kollarının o

uz gibi, ser

yatı, yeni bir aşkı,

Ateş'inden geriye b

aldı ve ağaçları

adı ve ikisi de b

ep'in gözler

ktu. Hiçbir şey. Sadece ki

. "Yardımcı ol

, kim olduğu, neden orada olduğuyla

uzurunu bozamazdı, e

arıyordum," dedi

n sesi. Ateş'in sesi. Ama f

la şekillenirken. "Aslı Aydın. Sanırım...

tıldı. "Ka

i. "Kül geçmişini hatırlamıyor

dedi Zeynep, Kül'e bakarak. "Senin...

nı salladı. "O i

e. "Lütfen, içeri gel. Ç

salladı. Düşmeden önc

sıcacıktı. Şömined

ynep'i izliyordu, bakış

olduğumu mu düşünüyors

im. Ateş. Ateş savaşçısıydı. Üç yı

l. Kaba değildi, sadece b

ki bir gülümsemeyle. "Sadece...

latıcı bir el koydu. "Ail

ç içe geçmiş hayatlarına. Elif'in sam

ırlayamadığı bir haya

oksa," dedi Zeynep. "Seni tanımak için, Kül.

sıcak bir şekilde.

dı. "İstediğin k

Zeynep

bir acı