Kocamın Çarpık Gizli Hayatı

l dönümünü anmak için beni hafta son

lar atarken buldum. Kucaklarında küçük bir çocuğu zıplatıyorlardı;

rek güldüğünü duydum. Kendi annem, Aylin'e bana bir kez bile göstermediği bir sevgiyle bakıyordu. Beş yıllık

lmadığımı söyledi. Sonra son planlarını açıkladı: Uydurma "yasımı" bahane eder

lde ana yolun kenarındaki bir hendeğe saklandım. Gidecek başka hiçbir yerim yokken, ç

lü

daydı ve bir ad

Genellikle huzur veren bu koku, bu gece boğucuydu; yağmur ve aldatmacanın kokusuyla ağırlaşmıştı. İnce bir sis tenime yapışıyor, Mert'in bu "huzurlu

atıyordu, yarım on yıldır duymadığım bir sesle, başını geriye atmış kocama bakıyordu. Benim Mert'ime. Mert ona gülümsüyordu, yüzünde yıllardır görmedi

m asla ilham veremediğim bir neşeyle parlıyordu. Babam, Mert'in yanında duruyor

or," dedi annem, sesi nemli gece ha

lin, sesi gömüldüğünü sandığım bir hayattan gelen ha

müştü. Cenaze düzenlemiştik. Aylarca yıkılmış bir Mert'i teselli etmiş, kendi yas tutan an

in?" Babamın sesi, alçak bir homurtu gibiydi, her

üphelenir. Benim sadık, yas tutan karıcığım rolünü oynamaya o kadar dalmış ki, gerçek yüzüne ç

orunda kaldım. Dünya başıma yıkıldı, yasemin sarmaşıkları etrafımda bükü

ir gözü olan bir bülbül şeklindeydi. Büyükannemin madalyonu. Annem, gözlerinde yaşlarla, ben evlenmeden yıllar önce bir soygunda kaybolduğu

lar. Tüm hayatım, onlar mükemmel, değerli Aylin'lerini güvende ve gizli tutarken,

vlat değildim. Ben bir

saf bir öfke yükseldi. B

umuşak, nemli toprağa batıyordu. Topuğumun altında bir d

dü. Mert'in gülümsemesi kayboldu, yerini

lbiseme takılıyor, ıslak yapraklar yüzüme çarpıyordu. Nereye gittiğimi bilmiyordum, sadece o evin sıca

t'in eli demir gibi koluma yapıştı. "Bırak

oktu. Ne öfke, ne panik. Sadece tüyler ürpertici, muzaff

iz!" Kelimeler boğazımdan ham

ilişkilendirdiğim parfümünün kokusu şimdi çürümüş gibi geliyordu. "Aylin'in b

dı. Topuklarımı yere sürttüm, kalbim

ar çoktan hazırlandı. Doktor Erdem seni aylardır gözlem altında tutuyor. 'Derin yasın', 'denges

dan kaçış değildi. Bu, yıllardır etrafıma ördükleri bir kafesten kaçıştı. Beni sadece bir kenara atmayacaklardı; beni s

ayakkabısına sertçe bastım ve acıyla inlediğinde, tutuşu bir saniyeliğine gevşediği

i, bir çim biçme makinesinin yanındaki kırmızı bir benzin bidonuna takıldı.

m. Düşünmeme izin vermedim. Tozlu bir tezgâhın üzerinde bir kutu kibrit buldum,

ir şekilde yükselmeye başladı. Daha fazlasını görmek için beklemedim. Kapıyı ardına kadar açık bırak

amda bağırışlar, dumanı gördüklerinde ilk panik çığlıklarını duydum. Geriye bakmadım. Sadece koştum, ciğerlerim y

e dehşetten kontrolsüzce titriyordu. Çantam. Küçük gece çantamı hâlâ elimde sıkıyordum. Tel

uştum, gümüş kabartmalı bir ismin olduğu şık, siyah bir kart. Cihan Arslanoğlu. En büyük iş rakibi.

umaraların üzerinde gezindi. Bu delilikti. Bana yardım etmezdi. Neden etsindi ki? Ama baş

dım. Bir kez ç

e soğuk bir ses ce