nın Ağ

. Zihin bağlantısıyla bile bir mesaj göndermedi. Her zaman yaldızlı bir

ntüler akışı. Lale ve Karan bir kafede gülerken. Karan onun göl kenarındaki villaya kutuları taşımasına yardım ederken. Karan’ın e

aş yavaş soğuk, ağır bir uyuşukluğa dönüştü. Beklemeyi b

ı, gümüş ışığını iki kurdun üzerine saçarken tasvir ediyordu. Tüm evde “ilişkimizi” simgeleyen tek nesne b

r zaman Lale’nin yaptığı bir zalimliğin telafisi ya da benim yerime onunla geçirdiği bir tatil içindi.

değdi. Kaşlarımı çattım, üzerine bastırdım. Tıklayarak açıldı ve hi

im ke

bitkilerden örülmüş bir tılsım, boyalı bir taş- yapar ve enerjimi, umudumu, sevgimi içine döker, Ay Tanrıçası’na Karan’ın sağlığı, mutluluğ

p gibi yığılmıştı. Paketleri bile açılmamıştı. Yedi yıllık adanmışlık, ruhumu bu kü

a döndü. Ağlayacak gözyaşı k

i duruyordum ki sesi aniden zihnime girdi. Artık ö

lasında bir ev partisi

ki emri haklı çıkarma i

ısrar etti. Sürü arabası

. Benim yerimi alan kadını, bizim olması ge

dokundu. Gizli odanın kapısını kapattım

m, zihinsel sesim kalbim kadar soğu