nın Ağ

ştı. Gösterge panelinin ışığında görülebilen

ihinsel cevabı keskindi, bir Al

usu hissettim. Sonunda o

lıkla damlıyordu. “Biliyorum, Alfa. Anlıyorum. Uma

ın omuzlarının düştüğünü, içindeki öfkenin delinmiş bir balon gibi söndü

öndü, fırtınalı gri gözleri tam olarak

nlaşmazlıklara arabuluculuk etmek benim görev

adar zayıftı

t ama tonu bir emirdi. “Gidip onu alalı

orada olmamı istiyordu. Lale’ye bu gece benimle olduğunu göstermek için

diye fıs

de titreyerek kaldırım kenarında bekliyordu. Araba durduğu an, Lale Kara

i bir teselli jestiyle sırtını sıvazlam

ndi yapışkan, çiçeksi parfümüyle karışmıştı. Bu benim olması gereken bir kokuydu. Bir Alfa’nın sadece Luna’sıyla paylaştığ

rıldı. Onun için arka kap

ye sordu, sürücü koltuğunu işa

ım, dışarıda hâlâ oyalanan birkaç sürü üyesinin acıyan ve küçümseyen bakışlarından kaçınarak. Karan

aran’a sokulmuş olan Lale, eşleşmemiş bir erkeği cezbetmek için tatlı, baştan çıkarıcı b

el iskelesi olanı? Düşünüyordum da… belki yarın benimle tekrar bak

Karan’ın sesi arkadan, yumuş

er gibi görünme nezaketini gösterdi, yüzünde sanki “Bunu görmek zor

ır hırpalanmış ve ezilmiş olan kalbimin sonunda

e’nin ailesi, sürünün baş Beta’sı ve eşi bekliyordu. Arabaya

güvenle getirdiğiniz

larak engelliyorlardı. Alfa’nın arabasının sürücü koltuğunda oturan O

ğı bir sonsuzluk gibi gelen bir s

i zihnimde yankılan

dönebil