m. Hamile. Altı hafta. Hâlâ düz olan karnıma bir elimi koydum, gözümün kenarından tek bir sıcak gözya

t donup kalmama neden oldu. Kalbim kaburgalarıma karşı güm

ağlayan Hande Çelik’e sarılıydı. Teselli sözleri mırıldanıyordu, ifa

orda yankılandı. “Bir şeylerden

Bana tamamen güveniyor.” Bu, benim hakkımda, zekâm hakkında

ı Hande, sesi umutsuz bir hırsla doluydu. “Bana ve

es tonunda çelik gibi bir sertlik vardı

oğazımda

ti, sesi şimdi daha yumuşak, suçluluk gibi bir

ydı. Bir anlığına bakışları benimkiyle buluştu. Gözlerinde şaşkınlık yoktu, sadece soğuk,

yüzümden aşağı süzüldü. Suçluluktan beni boşamak istemiyordu ama diğer ailesinden de asla vazgeçmeyecekti. B

kılandı. Hastalıkta ve sağlıkta. Bunu o ka

geri yürüdüm. Bu zehirli, parçalanmış aşk

ve bir randevu

ylin’i

rı yarıya bölünmesini istiyorum. Hak ettiğim her şeyi.” Aylin şok olmuştu. Onun g

tururken telefonum çaldı. Emir

r kriz vardı. Dinle, bu gece şirketin büyük yıl dönümü

çacaktı. “Tamam,” dedim, kelime

iydi, sorularımın olmamasından mem

ertici bir önsezi hissettim. Ne olacağından haberi yoktu. Bir huzursuzluk hissediyordu

tmiş olduğunda