/0/96365/coverbig.jpg?v=be02c66b9a86d498d33ca80504b62265)
ofisime girdi: Babasının gözlerine ve benim çok iyi bildiğim
yamayacağına yemin eden o zeki r
diye bağırdı. Çocuğa doğru bir adım attığımda, Emir onu korumak için beni yere itti. Başımı çarptım
a çıkmam için beni terk etti. İşte o an sevdiğim adamın gerçekten yok
a hayatta kaldım. Ve tüm dünya Elara Tekin'in ölümüne yas tutarke
lü
ne ve çok iyi bildiği o nadir, kalıtsal alerjiye sahip dört yaşında bir oğlan çocuğu. Annesi Hande Çelik
i o soğuk, uzak tehlike çanları her tanıdı
ra, hasta giriş formunu işaret eder
urdu. Bir isim yazdı, sonra dosyayı masanın üzerin
r T
. Bu bir tesadüf olmal
seviyor,” dedi, sesi Elara’nın tüylerini diken diken eden yapay bir tatlılıkla damlıyordu. “Ama işle
bir sözdü. Bir cevap veremeden Hande’nin telefonu titr
m. Evet, şimd
telefonla bozulmuştu ama Elara bu
eriksiz parmakları kendi telefonunun ekra
apıy
edeyse anı
ğim. Akşam yemeğimiz gecikebilir. T
min olmuş küçük bir gülümsemeyle gülümsedi ve telefon
amladı, profesyonelliği, yıkılan dünyasına karşı ince bir kalkandı.
kan bir adamın yorgun duruşuyla değil, evine gelen bir adamın rahat, gevşemiş gülümsemesiyle. Can’ı kollarına alıp havaya kaldırdı, hareketleri
şire iç çekti. “Vay be. Şunlara bak.
zici darbeydi. Bir aile
Ofisteki gece yarısı acil durumları.” Mide kramplarıyla iki büklüm olduğu ve sö
bebek yapalım.” Emir sessizleşmiş, elini saçlarının arasından geçirmişti. “Henüz değil, Elara,” d
e ona çorba getirmiş, yorgunluktan bayıldığında başucunda beklemiş ve nöbet odasının o soğuk, steril sessiz
yan oydu. Adı ekranda parlıyordu, artık cana
eliyle ce
ti?” Sesi sıcaktı, ona her zaman
an’ın “Baba!” diye bağıran sesi ve a
ğindeyim,” dedi pürüzsüzce. “B
Can’ın sesi tekrar, b
otası sızdı. “Sadece… meslektaşlarımdan
an bir bağlılığın mükemmel bir portresi olduğunu izledi. Bu, daha
dı. Zürih'teki prestijli bir tıbbi araştırma bursunun direktörünün numarasını buldu
ir şekilde sakindi. “Pozisyonu kabul etme

GOOGLE PLAY