Çok Geç, Mafya Varisi Eski Sevgilim

Boran Atahan'dan vazgeçmeye karar verdikten on sekiz gün sonra, Ceyda Arsoy beline kadar uzanan saçlarını kesti ve babasını arayarak İzmir'e taşınıp Ege Üniversitesi'ne gideceğini bildirdi. Babası şaşkınlıkla bu ani değişikliğin sebebini sordu, ona her zaman Boran'ın yanında kalmak için nasıl direndiğini hatırlattı. Ceyda zoraki bir kahkaha atarak acı gerçeği açıkladı: Boran evleniyordu ve o, yani üvey kardeşi, artık ona yapışıp kalamazdı. O gece, üniversiteye kabul edildiğini Boran'a söylemeye çalıştı, ama nişanlısı Kloé Erbil neşeli bir telefonla araya girdi ve Boran'ın Kloé'ye söylediği şefkatli sözler, Ceyda'nın kalbine birer kor gibi düştü. Bir zamanlar o şefkatin sadece kendisine ait olduğunu, Boran'ın onu nasıl koruduğunu ve ona olan aşkını bir günlüğe ve bir aşk mektubuna nasıl döktüğünü hatırladı. Ama Boran mektubu görünce çıldırmış, "Ben senin abinim!" diye bağırarak mektubu yırtıp atmıştı. Boran kapıyı çarpıp gitmiş, Ceyda'yı yırtık parçaları özenle bir araya getirmeye çalışırken yalnız bırakmıştı. Ancak aşkı ölmemişti, Boran eve Kloé'yi getirip ona "Yengen de," dediğinde bile. Şimdi anlamıştı. O yangını kendi kendine söndürmek zorundaydı. Boran'ı kalbinden söküp atmalıydı.

Kaderimin bana yazdığı eşim, Alfa Aras, aşkımızı Ay Tanrıçası'nın kutsadığı bir masal olarak adlandırırdı. Ama masallar yalandır. Onun masalının, herkesin önünde "kraliçem" diye seslendiği hamile bir metresi olduğunu keşfettim. O kadın, Aras'ın bana verdiği kutsal Eşleşme kolyesini takarak bana selfieler gönderirken, sürümüz fısıltıyla benim sadece "soy sorunu" olduğumu, gerçek varis doğduktan sonra halledileceğimi konuşuyordu. Bu yüzden evlilik yıldönümümüzde ona bir hediye verdim. İçinde boşanma belgeleri ve resmi Reddedişim vardı. Sonra da ortadan kayboldum.

Ölüyordum. Hem bedenen hem de ruhen iflas etmiştim. Hava Kuvvetleri'nin gözbebeği Binbaşı karımın ödül almasını izliyordum. Onun kariyeri ve kızımız Lale için feda ettiğim onca yıl, bana her şeyime mal olmuştu. Kader, birliğinin psikoloğu Dr. Vural'ı "sırdaşı" olarak övdü, beni tamamen görmezden geldi. Sonra Lale'nin yatağımın başında kanımı donduran fısıltısı geldi: "Annemle Dr. Vural ne kadar da yakışıyorlar. Belki de artık kendini bıraksan iyi olur. Böylece annem sonunda onunla mutlu olabilir." Kalbim daha fazla dayanamadı. Karanlık. Sapasağlam ve genç bir şekilde, 20 yıl öncesine, 1993'e dönmüş olarak aniden uyandım. İkinci bir şans! Ama ihanet zihnimde tekrar tekrar canlandı. Kader, Grönland görevini Vural ile planlıyordu. Kısa süre sonra, henüz altı yaşındaki Lale, Vural'a yapışıp, "Dr. Vural benim yeni babam olabilir mi?" diye sordu. Dünyam başıma yıkıldı. İhanetler art arda geldi. Okulda Lale, Vural'ı herkesin içinde "Babam" diye tanıştırdı. En son darbe ise Lale'nin (Vural'ın ihmali yüzünden) düşmesinden sonra söylediği yalandı: "Babamın suçuydu! Dr. Vural beni kurtardı!" Kader öfkeyle kükredi: "Bunu kasten yaptın! Sen bir zavallısın!" Bu, soğuk ve planlı bir şekilde hayatımdan silinmemdi. Geçmişte çektiğim acı, kararımı pekiştirdi. "Peki," dedim duygusuzca, "O zaman Dr. Vural onun babası olsun." Doğruca adliyeye gidip boşanma davası açtım. Tanıdıkları o paspas adam artık yoktu. Jet pilotu olmayı hayal eden adam sonunda uçuyordu. Bu sefer, *kendi* hayatımı geri alacaktım.

Hayatım Arda Soykan'a aitti. On altı yaşımda, yetiştirme yurdunda kaybolmuş bir kızken beni kurtarmış, bana Nişantaşı'nda bir daire, Konservatuvar'da dersler vermiş ve ölmekte olan kardeşim Mira'nın ağır kistik fibrozis tedavisini karşılamıştı. Mira benim dünyamdı; Arda onu hayatta tutuyordu, bu yüzden onu sevdiğime inandım. Sonra Arda, bağımsız bir folk şarkıcısı olan Ceyda Raine ile tanıştı. Ona takıntılı hale geldi, bunun onun "karakterini" ortaya çıkarmak için bir "oyun" olduğunu iddia etti. "Sen benim kraliçemsin. Her zaman," diye ısrar ederdi ama gözleri tehlikeli bir hayranlıkla parlıyordu ve mideme soğuk bir yumru oturuyordu. Ceyda için beni ihmal etmeye başladı. Bodrum'da acı bir gecede, öfkeyle beni balkona sürükledi. İtiraf etmeyi reddettiğimde telefonunu çıkardı, Mira'nın steril odasını, solunum cihazının alarmının çaldığını gösterdi. Ne söylediğimi itiraf etmezsem sakince onun hayatını tehdit etti. Kalbimin kanı çekildi. Tek ailem olan Mira, onun için sadece bir araçtı, hayatı bir kozdu. Beni korumaya yemin eden adam bir canavardı. Ben onun malıydım, duygularımın bir önemi yoktu, varlığım onun kaprislerine ve yeni takıntılarına göre belirleniyordu. Ona yalanı söyledim ama aşağılanma mutlak oldu. Planlanmamış hamileliğim düşükle sonuçlandı ve bunu benim "itaatsizliğime" bağladı. Ama asıl kırılma noktası Mira'ydı. Ben çığlık atarken, güvenlik görevlilerinin ölmekte olan kardeşimin yaşam desteğini çekmesine izin verdi. Mira öldü. Bebeğim gitmişti. Arda'ya olan aşkım onlarla birlikte öldü. O benim celladımdı. Kaçmak zorundaydım.

Sonunda yapmıştım. İstifa mektubum, Hakan Bey'in o pahalı maun masasının üzerine resmen konmuş, Arda Soykan'ın gizli kaçamağı olduğum yıllara acımasız bir nokta koymuştu. Ama özgürlük anlık bir histi. Arda'nın nişanlısı ve benim celladım olan Selin, elinde silah gibi tuttuğu eski, çocuksu bir çizimimle beni Arda'nın Bebek'teki çatı katı dairesine çağırdı ve suratıma okkalı bir tokat patlattı. Arda geldiğinde ise beni savunmak yerine, Selin'in o mükemmel, parlak timsah gözyaşlarını sildi ve beni "hiçbir anlam ifade etmeyen" biri olarak bir kenara attı. Sadece "bir deşarj" olduğumu söyledi. Bundan cesaret alan Selin, mimari hayallerimi – toplum merkezleri için yaptığım tasarımları – içinde barındıran portfolyomu kaptı, hepsini yere saçtı ve üzerlerine doğrudan kırmızı şarap dökerek geleceğimi kızıla boyadı. Arda ise ayağımın dibine bir tomar para fırlattı. Sesi dümdüzdü: "Kuru temizleme için. Şimdi defol." İstanbul'un aniden bastıran sağanağının altında, sevdiğim adam için bu kadar değersiz olmanın verdiği kahredici aşağılanmayı beynime çakan her bir yağmur damlasıyla sarsıla sarsıla yürüyordum. Benim o saf dünyamın merkezindeki adam, onurumun ve hayallerimin şarapta boğuluşunu nasıl izleyebilir, sonra da sanki kırık bir eşyaymışım gibi önüme para atabilirdi? Ama o en derin umutsuzluk anında, içimde bir şeyler koptu. Onların bir kenara atılmış oyuncağı, duygusal kum torbası olmaktan bıkmıştım. Ne pahasına olursa olsun ortadan kaybolacak ve huzurumun satılık olmadığı bir hayatı yeniden inşa edecektim.

Üç yıl boyunca Bayan Aslı Karahan'dım; bu unvan, kendi lüks evimde bir hayalet olmaktan başka bir anlama gelmiyordu. Mimar kocam Hakan, evliliğimizi bir sır olarak sakladı; kalbi bir başkasına aitken bu evlilik sadece bir formaliteydi. Yıkıcı gerçek, gizli bir odada ortaya çıktı: çocukluk aşkı, "tek gerçek aşkı" Ece'nin portreleriyle dolu bir tapınak. Ben bir eş değildim; sadece bir yer tutucuydum, o dönene kadar yatağını ısıtan biriydim. Ece, Hakan'ın şirketine yeniden katıldığında, Hakan'ın neşesi elle tutulur cinstendi ve beni ihmal edişi artık tamdı. Sonsuz geceler boyunca onun yanında kaldı, beni görünmez kıldı, aşkımı karşılıksız bıraktı, varlığımı yok saydı. Nasıl bu kadar kör, bu kadar aptal olabilirdim de üç yılımı bana kibar bir kayıtsızlıktan başka bir şey sunamayan bir adama harcayabilirdim? Acı sadece onun ihaneti değildi; kendi kendime açtığım bir yaraydı, ruhumun yavaş yavaş erimesiydi. Bu yüzden çaresiz bir plan yaptım; özgürlüğümü kazanmak için dikkatle tasarlanmış bir aldatmaca. Onun imzasını boş bir kağıda alacaktım ve sonra asıl iş başlayacaktı. Kamuoyundaki imajı ve Ece'ye olan ölümsüz bağlılığıyla o kadar meşguldü ki, neye uğradığını bile anlamayacaktı. Beni hiç gerçekten görmese bile, beni serbest bırakacaktı.

Beş yıl önce Powell ailesi mahvoldu. Madeline ikiz erkek çocuklar doğurdu; birini çocuğun babasına bıraktı ve diğerini götürdü. Yıllar geçti. Madeline, internette herkesin konuştuğu isim olarak geri döndü. Ancak dönüşü başka birinin kulağına gitti. Adam, Madeline'in çenesini tutarak soğuk bir şekilde sırıttı, "Çekim yapmaya bu kadar can atıyorsun, neden birlikte bir şey çekmiyoruz?" Madeline'in gözleri büyüdü ve boğazı kurudu. Ertesi gün, adamın evinde tıpkı oğluna benzeyen küçük bir çocuk gördü. Madeline dayanamayarak çocuğa sıkıca sarıldı. Hatta çocuğun tombul yanağını öptü. Ne var ki, çocuk mutlu olmadı. Ciddi bir ifade takınarak onu azarladı, "Kendine dikkat et!" Madeline sinirlendi. O adam oğlunu nasıl bu kadar mesafeli bir hale getirmişti?

Şafak çocukken evlat edinildi – yetimler için bir rüyanın gerçek olması. Ancak, hayatı hiç de mutlu geçmedi. Evlat edinen annesi, onu hayatı boyunca aşağıladı ve zorbalık yaptı. Şafak, onu büyüten yaşlı hizmetçiden bir ebeveynin sevgisini ve şefkatini gördü. Ne yazık ki, yaşlı kadın hastalandı ve Şafak, hizmetçinin tedavi masraflarını karşılamak için ailesinin öz kızı yerine değersiz bir adamla evlenmek zorunda kaldı. Bu bir Külkedisi masalı olabilir mi? Ancak adam, yakışıklı görünümü dışında bir prens olmaktan çok uzaktı. Efe, zengin bir ailenin gayrimeşru oğluydu ve sorumsuz bir hayat sürüyordu, geçimini zar zor sağlıyordu. Annesinin son isteğini yerine getirmek için evlendi. Ancak, düğün gecesinde, karısının duyduklarından farklı olduğuna dair bir hisse kapıldı. Kader, derin sırları olan bu iki insanı bir araya getirmişti. Efe gerçekten sandığımız adam mıydı? Şaşırtıcı bir şekilde, ulaşılmaz derecede zengin adamla garip bir benzerlik taşıyordu. Şafak'ın, kız kardeşinin yerine onunla evlendiğini öğrenecek miydi? Evlilikleri romantik bir hikaye mi yoksa tam bir felaket mi olacaktı? Şafak ve Efe'nin yolculuğunu keşfetmek için okumaya devam edin.

Kırık cam parçaları Aslıhan Soykan'ın yanağına saplandı. "Yardım et," diye fısıldadı boğuk bir sesle telefona, ama kocası Arda Karahan öfkeyle karşılık verdi: "Aslıhan, Allah aşkına, toplantıdayım." Ensesine inen keskin bir darbe ve ardından karanlık. Uyandığında kan gölüne dönmüş arabasında değil, gösterişli yatak odasındaydı. Takvim, düğününden üç ay sonrasını gösteriyordu. Onu yavaş yavaş öldürmeye başlayan bir evliliğin henüz üçüncü ayını. Arda pencerenin önünde duruyordu, sesi yumuşamıştı: "Evet Selin, bu akşam kulağa harika geliyor." Selin Demir, onun gerçek aşkı, Aslıhan'ın ilk hayatının üzerine çöken o kara gölgeydi. Aslıhan'ın göğsündeki tanıdık sızı, yerini tüyler ürpertici, yepyeni bir öfkeye bıraktı. Yedi sefil yıl boyunca Arda'ya umutsuz, sarsılmaz bir bağlılık göstermişti. Onun ilgisinden küçücük bir parıltı kapabilmek için soğukluğuna, pervasızca yaşadığı kaçamaklarına, duygusal istismarına katlanmıştı. Bir kabuğa dönüşmüş, bir karikatür olmuştu. Arda'nın çevresi tarafından alay edilen, ailesi tarafından küçümsenen biri. Bu derin adaletsizlik, onun kayıtsızlığının kör edici gerçeği, yutulması zor bir haptı. Bir zamanlar kırık olan kalbi, şimdi karşılıksız bir aşkın boş yankısından başka bir şey hissetmiyordu. Sonra bir davette, Leman Hanım'ın küllerini içeren o acımasız olay yaşandı ve Arda, bir an bile tereddüt etmeden Aslıhan'ı itekledi, suçlamaları yankılanıyordu: "Sen bir yüz karasısın." Aslıhan'ın başı darbenin etkisiyle dönerken o, Selin'i teselli ediyordu. Bu, bardağı taşıran son damlaydı. Gözyaşı yoktu, öfke yoktu. Sadece buz gibi bir kararlılık. Arda'nın çatı katı dairesine küçük bir kadife kutu gönderdi. İçinde: nikah yüzüğü ve bir boşanma protokolü. "Hayatımdan. Sonsuza. Dek. Çık. Git. İstiyorum," dedi, sesi netti. Özgür olmak için yeniden doğmuştu.

Adeline, Brendan ile üç yıllık evliliği süresince yerin dibine girecek kadar alçakgönüllü bir hale gelmişti. Ancak bunun karşılığında aldığı şey sevgi ve ilgi değil, bitmek bilmeyen bir kayıtsızlık ve küçümsemeydi. Daha da kötüsü, Brendan'ın kalbindeki kadın aniden ortaya çıkınca, Brendan iyice Adeline'den uzaklaştı. Sonunda Adeline daha fazla dayanamayarak boşanmayı istedi. Sonuçta neden böylesine soğuk ve uzak bir adamla kalmalıydı ki? Bir sonraki kesinlikle daha iyi olacaktı. Brendan, eski karısının bavullarıyla birlikte evden ayrılışını izledi. Birden aklına bir fikir geldi ve arkadaşlarıyla bahse girdi. "Kesinlikle ayrıldığına pişman olacak ve kısa sürede yalvararak geri dönecek." Bu iddiayı duyduktan sonra Adeline alayla gülümsedi. "Rüya görmeye devam et!" Birkaç gün sonra Brendan, eski eşini bir barda gördü. Görünüşe göre Adeline, arkadaşlarıyla bir barda boşanmasını kutluyordu. Çok geçmeden, lanet olası kadının yeni bir talibi olduğunu fark etti. Brendan paniklemeye başlamıştı. Üç yıl boyunca kendisine sıkı sıkıya bağlı olan kadın bir anda umursamaz olmuştu. Şimdi ne yapacaktı?

Ezgi, bir gece sarhoşken milyarderle karışıklık yaşadı. Gürkan'ın yardımına ihtiyaç duydu, çünkü o, Ezgi'nin genç güzelliğine kapılmıştı. Böylece, bir gecelik bir kaçamak olması gereken şey, daha ciddi bir boyut kazandı.Her şey yolundaydı, ta ki Ezgi, Gürkan'ın kalbinin başka bir kadına ait olduğunu keşfedene kadar. İlk aşkı geri döndüğünde, Gürkan eve gelmeyi bıraktı ve Ezgi'yi gecelerce yalnız bıraktı. Ezgi, bir gün yalnızca bir çek ve veda notu alana kadar buna katlandı.Gürkan'ın beklediğinin aksine, Ezgi onu uğurlarken yüzünde bir gülümseme vardı. "Sürdüğü sürece eğlenceliydi, Gürkan. Yollarımız bir daha kesişmesin. Kendine iyi bak."Ama kaderin cilvesi bu ya, yolları yine kesişti. Bu sefer Ezgi'nin yanında başka bir adam vardı. Gürkan'ın gözleri kıskançlıktan yandı. "Nasıl bu kadar çabuk unuttun? Sadece beni sevdiğini sanıyordum!""Evet, sanıyorduN...ama sanmıyorUM!" Ezgi saçlarını geriye atarak karşılık verdi, "Herkesin kısmeti başka, Gürkan. Ayrıca, ayrılmayı isteyen sendin. Şimdi, benimle çıkmak istiyorsan sıraya girmek zorundasın."Ertesi gün, Ezgi milyarlarca dolarlık bir kredi bildirimi ve bir pırlanta yüzük aldı.Gürkan tekrar ortaya çıktı, dizlerinin üstüne çöktü ve "Sırayı bozabilir miyim, Ezgi? Seni hâlâ istiyorum." dedi.

En güvendiği iki insan, nişanlısı ve en iyi arkadaşı, ona tuzak kurmak için birleşmişti. Her şeyini kaybetti ve sokaklarda kimsesiz bir şekilde can verdi. Ancak bir mucize oldu ve yeniden hayata döndü. Gözlerini açar açmaz, kocasının onu boğmak için üzerine çöktüğünü gördü. Neyse ki, hayatta kaldı. Boşanma belgelerini tereddüt etmeden imzaladı, bu sefil hayatından kurtulmaya kararlıydı. Bu yeni hayatında sürpriz onu bekliyordu: annesinin kendisine muazzam bir miras bıraktığını öğrendi. Tüm kartları yeniden dağıttı, hem kaderini değiştirdi hem de öcünü aldı. Tam kariyeri ve aşkı en parlak dönemindeyken, eski kocası beklenmedik bir şekilde yeniden sahneye çıktı.