Isang Goddess in Disguise: Diborsyo, Kasal, Dominasyon

"Mrs. Gibson, may masasabi ka ba tungkol sa pagpunta ng asawa mo sa birthday party ni Marilee Jenkins ngayon at nag-anunsyo na hihiwalayan ka na niya?"

"Sinasabi ng mga tao na si Marilee ang first love ni Mr. Gibson at tunay na anak ng mga magulang mo, samantalang ikaw ang peke. Sa lahat ng oras na ito ay tinatamasa mo ang pagmamahal ng kanyang mga magulang at nagpakasal sa lalaking nakalaan para sa kanya. Masama ba ang pakiramdam mo diyan?"

"Sinabi lang ng mga magulang mo na hindi ka talaga nila anak at pinutol ang pera mo. Dalawang taon ka nang walang trabaho, namumuhay bilang isang maybahay, kaya paano mo ba talaga planong suportahan ang iyong sarili ngayon? Mrs. Gibson, anumang komento?"

Ang birthday party ay masikip, at natagpuan ni Alexia Gibson ang kanyang sarili na ganap na nakulong.

Mabilis siyang nilapitan ng mga reporter, tinutulak ang mga camera at mikropono sa kanyang mukha habang ang mga flash ng camera ay pumutok mula sa bawat direksyon, na nagbibigay sa kanya ng espasyo upang huminga.

Nakatayo lang si Alexia, nanlamig. Umiikot pa rin ang isip niya sa lahat ng narinig niya.

Kaya itong si Marilee Jenkins ay tunay na anak ng kanyang tinaguriang mga magulang at tunay na pag-ibig ng kanyang asawa.

At siya? Siya ang asawa ni Roger Gibson sa papel, ngunit malinaw, biro lamang sa lahat.

Ilang taon na ang nakalilipas, hinila siya ng mag-asawang Jenkin mula sa ilang sira-sirang kapitbahayan sa ibang bansa, na sinasabing siya ang kanilang matagal nang nawawalang anak.

Pero hindi ba talaga sila nag-abalang gumawa ng simpleng DNA test bago siya tanggapin?

Bakit ngayon lang nila natuklasan ang pagkakamali?

Nanigas ang katawan ni Alexia. Lumipat ang mga mata niya sa lalaking nakatayo sa tabi niya. Gayunpaman, wala sa kanya ang atensyon ni Roger. Nakatingin siya kay Marilee, parang sila lang ang nasa kwarto.

Mahina ang boses niya habang nagtatanong, "Bakit? Hindi mo man lang sinabi sa akin."

Kasing lamig ng bato ang mukha ni Roger. "Ngayon alam mo na. Iyon lang ang mahalaga. Tapos na, Alexia. Hindi ka naging sapat para sa akin. Ang kasal natin? Transaksyon lang. Ang tanging babaeng minahal ko ay si Marilee. At alam mo kung bakit hindi kita ginalaw pagkatapos ng kasal? Dahil naiinis ka sa akin. Para kang sirang ulam-na walang gana."

Ang kanyang mga mata ay dumaan sa kanya mula ulo hanggang paa, puno ng pangungutya. Ang kanyang mga simpleng damit, ang mga lumang salamin na iyon-lahat ng bagay tungkol sa kanya ay sumalungat sa makintab at mataas na uri ng mundong ginagalawan niya.

Bago pa man tuluyang bumaon ang kanyang masasakit na salita, itinaas ni Alexia ang kanyang baso at inihagis ang champagne sa kanyang mukha.

Ang inumin ay tumama sa kanya ng isang malakas na splash, basang-basa ang kanyang mukha at pricey suit. Nakatayo lang siya doon, nakatulala, habang tumutulo ang likido mula sa kanyang buhok at pababa sa kanyang mukha.

"Sirang ulam? Sinabi mo sa akin na gusto mo ng isang ordinaryong maybahay. Sinabi sa akin nina Tatay at Nanay na gusto nila ng isang masunuring anak na babae, na hindi kailanman nakahihigit sa sinuman!"

Walang pag-aalinlangan, ibinato niya ang baso sa sahig. Ang matalim na kalabog ay agad na nagpatahimik sa buong silid.

Namula ang mukha ni Roger sa kahihiyan. Umigting ang kanyang panga. "Nawala ka na ba sa isip mo?"

Mula sa entablado, sinigawan siya ng mag-asawang Jenkin. "Alexia, birthday ni Marilee, hindi lugar para sa drama mo!"

Iginala ng mga tao sa karamihan ang kanilang mga mata at bumulong na siya ay baliw.

Wala sa kanila ang may ideya kung ano ang ibinigay niya para sa dalawang pamilya sa lahat ng mga taon na ito.

Pagtulak sa mga tao, si Alexia ay mabilis na lumabas. Ang mga mamamahayag ay sumugod sa kanya na parang baha.

Nilampasan niya silang lahat, bulag sa buhos ng ulan, bingi sa mga bulungan at paghuhusga sa paligid niya. Sa ngayon, ang gusto lang niya ay makalayo-malayo sa ingay, sa mga mata, at sa kahihiyan.

Ngunit nang makalusot siya sa karamihan at nakalabas na, malakas na tinulak siya ng grupo ng mga ligaw na tagahanga ni Marilee, at nadulas siya, napadpad sa basang kalsada.

Si Marilee ay isang A-list star sa showbiz. Nag-livestream ang kanyang birthday party, at napakaraming tagahanga ang nagtipon sa labas. Sa pangalawang pagkakataon na nakita nilang lumabas si Alexia, nawala ito sa mga tao, sumisigaw na parang mga mababangis na hayop na kakahanap lang ng aatake.

"Alexia, ang lakas ng loob mong dumalo sa birthday party ni Marilee. Wala kang kahihiyan!"

"Hindi ka naman tunay na anak. Bumalik ka na lang sa kung saang tambakan ka nanggaling, o masyado ka bang naadik sa pera ng mga Jenkin?"

"Hihiwalayan ka na ni Roger, at sa tingin mo okay lang na ipakita mo ang mukha mo kay Marilee? Sino ka sa tingin mo?"

"Umalis ka na!"

Nakahiga doon si Alexia sa basang kalye, nagyelo saglit, habang umaalingawngaw sa kanyang paligid ang kanilang mga masasakit na salita.

Nagpakawala siya ng tuyo at mapait na tawa. Parang biro ang lahat. Isang nasirang pag-aasawa, isang malamig na pamilya, at ngayon ay iniwan nila siyang lubos na napahiya.

Ano ang silbi ng pagpapanggap nang napakatagal? Pinilit niya ang kanyang ulo, tiniis ang lahat, at ito ang nakuha niya sa huli?

Isang alon ng kawalan ng kakayahan ang bumalot sa kanya. Ipinikit niya ang kanyang mga mata, hindi na siya pinansin pa habang binabasa siya ng malamig na ulan.

Sa ingay at kaguluhan, isang nakakapuri na boses ang bumungad. "Mr. Mason." Ang magalang na pagbati ay sinundan ng matatag at matatag na mga yabag na papalapit sa ulan.

Ilang sandali pa, isang itim na payong ang lumitaw sa itaas niya, tahimik na humahampas sa ulan at nag-aalok ng kanyang kanlungan mula sa bagyo.