Unveiling Hearts: Ang Asawa Ko Ay Isang Bilyonaryong Tycoon?!

Napuno ng kakaibang amoy ng disinfectant ang pasilyo ng ospital. Nakaupo sa malamig na upuan, bahagyang napangiwi si Melanie Baxter sa mukha.

May tubo na nakakonekta sa braso niya na kumukuha ng dugo mula sa isang ugat, na nakaumbok dahil sa tensyon.

Sa bawat patak ng dugong kumukuha sa kanyang katawan, tila nilalamon ang kanyang buhay.

Pagod na itinaas ang kanyang tingin, mabilis siyang kumurap para i-clear ang kanyang malabong pangitain upang hindi mapakinabangan.

Napalunok nang husto, ginawa ni Melanie ang lahat para makita ang kanyang asawang si Ashton Willis, na nakatayo ilang dipa lang ang layo.

Sa sandaling iyon, sinubukan niyang tukuyin ang bakas ng pag-aalinlangan o pagkakasala sa mukha nito, ngunit ang kanyang mga mata ay tumangging makipagtulungan, wala sa focus at mahirap panatilihing bukas.

"Mr. Willis, sapat na ito, tama ba?" biglang tanong ng doktor habang hawak niya ang isang bungkos ng mga napunong bag ng dugo. Glancing at Melanie, he added, "Kung hindi tayo titigil ngayon, baka nasa panganib ang buhay ng asawa mo."

Nang marinig ito, tumingin si Melanie kay Ashton at ginamit ang bawat huling onsa ng lakas niya para bahagyang umiling.

Ang pagkawala ng dugo ay umabot sa kanya at naniniwala siyang mamamatay siya kung patuloy siyang mag-donate.

Ngunit pagkatapos, nagbigay ng tugon si Ashton na ikinagulat niya sa kaibuturan at nagpabilis ng tibok ng kanyang puso.

Sa malamig na ekspresyon at walang pakiramdam na boses, sinabi niya, "Kailangan pa ni Olivia ng dugo. Wag kang titigil!"

Maikli at simple, ang mga salitang ito ay tumusok sa puso ni Melanie na parang isang matalim na kutsilyo.

Magkahalong pagkabigla, pagkalito, at pagkabigo ang bumalot sa kanyang katawan kaya hindi siya nakaimik.

Kahit kailan sa buhay niya ay hindi niya akalain na ang kanyang asawa ay maaaring magkaroon ng napakaliit na pagtingin sa kanyang buhay. Ang masaklap pa, naging ganito siya dahil lang sa ibang babae.

Ang emosyonal na sakit mula sa kanyang tugon ay mas masakit kaysa sa pisikal na sakit mula sa pagkawala ng dugo.

"Kapag nakakuha ka na, ihatid mo na lahat ng blood bag sa kwarto ni Olivia," malamig na dagdag ni Ashton.

With that, tumalikod siya at umalis nang hindi tinitingnan si Melanie.

Sa pagmamasid sa likod ni Ashton habang lumalayo siya, si Melanie ay hindi lamang mas nadismaya at nalungkot, kundi pati na rin ang hindi kapani-paniwalang galit.

Bumungad sa kanyang isipan ang alaala kung kailan niya ito iniligtas mula sa bingit ng kamatayan sa pamamagitan ng paghila sa kanya mula sa malamig na dagat.

Noon, si Olivia Hudson ay dapat na nakatayo sa tabi ni Ashton sa kanyang kasal, ngunit si Olivia ay tumakas.

Bilang pagpapakita ng pasasalamat kay Ashton sa pagliligtas ng kanyang buhay, nagboluntaryo si Melanie na maging kanyang nobya, pakasalan siya at naging miyembro ng pamilya Willis.

Dalawang taon na silang kasal, at ginawa niya ang kanyang makakaya sa panahong ito na sinisikap na pasayahin kapwa si Ashton at ang kanyang pamilya. Ginawa niya ang lahat ng kanyang makakaya para maging ganap bilang Mrs. Willis, kasama na ang pagtitiis sa patuloy na pang-iinsulto na kanyang kinakaharap mula sa kanyang biyenan at hipag.

Ipinaalam ni Ashton kay Melanie na si Olivia ay nasangkot sa isang aksidente sa sasakyan na naging dahilan upang siya ay mawalan ng malaking halaga ng dugo. Dahil sa bihirang uri ng dugo ni Olivia na kapareho ng kay Melanie, pumayag siyang mag-donate ng ilan sa kanyang dugo nang walang pag-aalinlangan.

Pero ngayon...

Habang pinagmamasdan niyang ikinonekta ng doktor ang isa pang walang laman na bag ng dugo sa tubo na nakakonekta sa kanyang braso, napagpasyahan ni Melanie na kailangan niyang itigil ito.

Nang tumalikod sa kanya ang doktor, sinamantala niya ang sandaling iyon at mabilis na hinugot ang karayom mula sa kanyang braso gamit ang kanyang libreng kamay, na naging sanhi ng pagtalsik ng dugo kung saan-saan.

Walang pakialam sa dugong umaagos sa braso niya, bumangon siya at nagtungo sa kwarto ni Olivia.

Papasok na sana siya sa ward, narinig niya ang boses ni Olivia, na parang nakakaawa at malalim na humihingi ng tawad.

"Sorry talaga, Ashton. Kung hindi ako naaksidente, hindi na kailangang mawalan ng maraming dugo si Melanie para sa akin."

Sa sandaling iyon, ang hipag ni Melanie na si Stacey Willis, na nakatayo sa tabi ni Ashton, ay umiling at sinabing, "Hindi mo kailangang maawa, Olivia. Sa katunayan, dapat mong malaman na si Melanie ay magiging walang kagalakan na mag-donate ng dugo para sa iyo."

Tumango si Ashton, "Ang paggaling mo ang mahalaga, Olivia. Maghintay ka lang ng ilang minuto, okay? Malapit na ang dugo dito. Trust me, hindi ko hahayaang may mangyaring masama sayo."

Bawat salitang binitiwan ng tatlo sa loob ng ward ay narinig ni Melanie habang nakatayo sa labas ng pinto.

Kaya, sa mga mata ni Ashton, ang kanyang dugo at buhay ay wala sa tabi ni Olivia!

"Bang!"

Marahas na itinulak ni Melanie ang pinto at pasuray-suray na pumasok sa ward. Nakatitig sa lahat ng tao sa silid, nagtanong siya sa pamamagitan ng pagngangalit ng mga ngipin, "Nakuha mo na ang lahat ng bagay, tama ba? Hindi ka man lang ba natatakot na ang katawan ni Olivia ay hindi makayanan ang pag-agos ng napakaraming dugo ng ibang tao?"

Malamig ang boses niya at may sarcasm.

Dahil hindi inaasahan nina Ashton at Olivia na biglang susulpot si Melanie, pareho silang natigilan nang makita siya.

Mabilis na naglagay ng nakakaawang ekspresyon, kumilos si Olivia na parang isang takot na maliit na bata habang mabilis na tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata.

Medyo nanginginig na sabi niya, "Melanie, I'm so sorry. Kasalanan ko ang lahat ng ito. Masyado kang nagdusa dahil sa aksidente sa sasakyan ko at nangangailangan ng dugo. I swear, balang araw babayaran kita. Ako ay magpapasalamat sa iyo magpakailanman..."

Gayunpaman, nakita ni Melanie sa pamamagitan ng pagkukunwari ni Olivia na may malamig na mga mata at medyo naiinis sa kanyang pekeng kilos.

"You never cease to amaze me with your acting skills, Olivia," sarkastikong sabi ni Melanie.

Mukhang sira ang ulo, idinikit ni Stacey ang kanyang daliri sa mukha ni Melanie at tumahol, "Melanie! Paano ka naging malupit? Ano ang masama kung mag-donate ka ng dugo kung ayos na ang katawan mo? Parang hindi ka mamamatay! Itigil ang pagpapahirap sa lahat at bumalik sa doktor para makuha ni Olivia ang dugo na kailangan niya!"

Sa sandaling iyon, napansin ni Ashton na walang karayom sa braso ni Melanie at napagtantong may mali.

"Itigil mo na ang pagbibiro mo sa pagkakataong ito, Melanie! Ang pag-save kay Olivia ang pinakamahalagang layunin natin sa ngayon! Bumalik sa doktor at ipagpatuloy ang pag-donate ng dugo," mariing utos niya, malinaw na nagpapahiwatig na walang puwang para sa pagtatalo.

Gayunpaman, hindi siya pinansin ni Melanie at dumiretso siya kay Olivia at walang pag-aalinlangan na pinunit ang blood transfusion needle mula sa kamay niya.

Sa hindi inaasahan, gulat na gulat si Olivia para pigilan at gulat na napatingin si Melanie habang hinahawakan ni Melanie ang blood bag na nakasabit sa malapit at binato ng mga mata si Ashton ng mga punyal.

"Ang buhay ni Olivia ay mahalaga samantalang ang sa akin ay hindi, tama?" Dumura si Melanie.

Hindi binitawan ang kanyang pagkilos, tumingin si Olivia kay Ashton na may luhang mga mata at tinawag ang pangalan nito sa tono ng pagsusumamo. "Ashton..."

Determinado na si Olivia ay dapat iligtas sa lahat ng mga gastos, si Ashton ay sumugod kay Melanie upang agawin ang bag ng dugo sa kanyang kamay.

Gayunpaman, inasahan ni Melanie ang kanyang paglipat at mabilis na inihagis ang bag ng dugo sa sahig nang may lakas hangga't maaari bago niya maabot.

"Smack-"

Agad na pumutok ang supot ng dugo nang tumama ito sa sahig, na ang tunog nito ay partikular na nakakaasar sa tahimik na silid.

Nagsimulang tumulo ang dugo sa sahig, at ang eksena ay medyo nakakatakot.

Sa kanyang boses na puno ng kamandag at umaalingawngaw sa buong silid, sinabi ni Melanie, "Mas gugustuhin kong masayang ang aking dugo kaysa mag-abuloy ng isa pang patak kay Olivia!"