Matinding Pagmamahal: Honey, Bumalik Ka Sa Akin

Biyernes ng gabi, alas otso na ng gabi.

Isang piging ang ginaganap sa Four Seasons Garden Hotel. Hindi lamang ito puno ng marangyang vibes, kundi ang masaya at mainit na kapaligiran ay damang-dama habang iba't ibang tao ay nag-aalay ng kanilang mga inumin at masayang nagkukuwentuhan tungkol sa okasyon.

Tumingala si Nina Lu sa karatula na may kunot na noo. "Dapat ito yun."

Gayunpaman, hindi niya mapigilan ang pagkunot ng kanyang noo sa pagkalito. Hindi madaling makapasok sa ganitong lugar nang walang imbitasyon. Ano ang sasabihin niya? Habang nag-aalala si Nina Lu, isang payat na pigura ang lumutang sa harap niya. Si Isabella Zhang, kaibigan ni Nina Lu sa paaralan.

"Isabella," bati niya, kasabay ng pagtaas ng kanyang kamay tanda ng pagsalubong. Para bang nabigla sa pagka-gising, mabilis na bumaling si Isabella Zhang, nagkakamangha nang makita kung sino iyon. "Bakit ka nandito?"

Lumapit siya, kunot-noo nang hindi niya maamoy ang Pheromone Perfume, ang pabango na ibinigay niya kay Nina Lu. "Bakit hindi mo ginamit ang pabango?"

May isang bagay akong kailangang tignan ng madalian. Kaya nga hindi ko ito ginamit." Ang totoo, hindi sanay si Nina Lu sa paggamit ng kahit anong klase ng pabango. Siniilip niya ang mga tao sa paligid. "Sa totoo lang, maaari mo ba akong tanggapin?"

"Siyempre, kaya ko." Ngumiti ng inosente si Isabella Zhang habang may nagliliparan sa kanyang mga mata.

Kinuha niya ang pabango mula sa kanyang bulsa at ini-spray ito kay Nina Lu.

Umubo si Nina Lu, sinipit ang kanyang ilong nang sadya. "Allergic ako sa pabango," paliwanag niya, habang inuundayan ang kanyang mga kamay sa hangin.

Hindi siya binigyan ng oras para mag-isip, hinila siya ni Isabella Zhang papasok sa hotel at itinulak papasok sa elevator.

Pagkaalis ni Nina Lu, sumilay ang isang malupit na ngiti sa mga labi ni Isabella Zhang.

Sa kabutihang palad, dala din niya ang Pheromone Perfume ngayong araw. Tunay ngang napapanahong imbensyon ang pabango. Kahit gaano pa kadalisay o kabanal ang isang babae, kikilos pa rin siya nang mapang-akit sa ilalim ng impluwensya nito. Kahit gaano pa kaabstinent ang isang lalaki, maaakit pa rin siya sa halimuyak nito.

May daan-daang lalaki sa salu-salo noong araw na iyon. Napangisi si Isabella Zhang. "Good luck, Nina. Para sa iyong kapakanan, umaasa akong hindi mo patutulugin ang ganoong kapangit na tao.

Pagdating ni Nina Lu sa ikadalawampung palapag, dalawa lang ang pinakamataas na VIP rooms. Kumatok siya sa kaliwa, at binuksan ng isang kaakit-akit na lalaki ang pinto habang may mapaglarong babae sa kanyang bisig.

Napaatras siya, kunot ang noo.

Mukhang sa maling pinto siya kumatok.

Tumalikod siya dahil sa hiya. "Pasensya na. Pwede ka nang magpatuloy."

Pagkatalikod niya, pinigilan siya ng lalaki. "Sandali, hinahanap mo ba si Ginoong John?"

Sinaliksik ng lalaki si Nina Lu mula ulo hanggang paa. Mukha siyang malinis at busilak. John Shi ay maaaring hindi siya kasing nang-akit na itapon tulad ng ginawa niya noon sa iba.

Kakatawag lang ni James Shi kay John Shi at sinabi niyang balak niyang bigyan ito ng sorpresa. Hindi niya inaasahan na ang babae ay darating sa kanya nang ganito kabilis.

"Nasa loob siya." Bago pa maunawaan ni Nina Lu ang ibig niyang sabihin, itinulak siya papasok at isinara ang pintuan.

Napatigil-tigil si Nina Lu sa pagpasok sa suite, halos mawalan ng balanse. Nang sumara ang pinto sa likod niya, maasim ang kanyang mga mata habang iniikot ang silid.

Nang marinig niyang papalapit ang mga yapak, siya ay lumingon. Isang matangkad at guwapong lalaki ang pumigil sa kanyang paglalakad. Bagamat nakakita na siya ng maraming kaakit-akit na mga lalaki sa kanyang buhay, wala ni isa sa kanila ang makakahambing sa lalaki sa kanyang harapan ngayon.

Matipuno at tama ang kanyang pang-itaas na katawan. Ang kanyang maputing balat at kahanga-hangang mga kalamnan ay lubos na kaakit-akit, lalo na kapag ang mga patak ng tubig ay dumadaloy sa mga uka ng kanyang abs. Siya ay lumunok.

"Nakita mo na ba ang sapat?" sabi niya nang malamig, na nagbalik sa kanya sa katotohanan. Naalala ang kanyang trabaho, agad na lumingon si Nina at humingi ng tawad nang labis-labis, "Paumanhin. "Maaaring pumasok ako sa maling kuwarto."

Sa mundo na ito, dalawa lamang ang uri ng tao na papasok sa maling kuwarto. Sila ay alinman sa hangal o tuso. Inisip niyang siya ay kabilang sa ikalawa.

Tinitigan siya ni John Shi. Siya ay may maganda na mukha, maputi ang balat, at matangos na ilong.

Ang kanyang porselanang balat ay may bahagyang pink na kulay, at ang kanyang maliwanag na mga mata ay malalaki at puno ng kawalang-malay. Mayroong kakaiba sa kanya na agad-agad na nagpaakit sa kanya.

Ang kanyang labi ay bahagyang ngumiti.

"Hindi, hindi mo ginawa." Siya ang dapat na sorpresa na sinasabi ni James Shi sa kanya.

Si John Shi ay sanay na sa ganitong klase ng bagay. Ang mga babae na pinapadala ni James Shi noon ay itinapon lamang palabas. Sa katunayan, sanay na si John sa kanila kaya hindi na siya nag-abala pang tingnan ang mga ito.

Nakita niyang ang babae sa kanyang harapan ay mga dalawampung taong gulang, kasing edad ni James, alam niyang kailangan muna niyang maging mahinahon.

"Gaano ka na katagal gumagawa nito?" Sabi ni John na parang sinasaway ang pamangkin niyang si James.

Mayroong pagkalito sa kanyang mukha, si Nina ay napakunot-noo. "Ito ang unang beses ko," sabi niya ng tapat.

Noong nakaraan, karaniwang hinahawakan niya lamang ang mga kaso na pinaguusapan sa lounge ng mga guro. Ito ang kanyang unang pagkakataon na makalabas sa larangan upang mag-imbestiga.

Sinabi na may dalawang kaso ng pagpapatiwakal na malapit nang maisara sa presinto. Gayunpaman, palagi niyang naramdaman na hindi ito simpleng pagpapatiwakal lamang. Sa katunayan, pumunta siya dito upang pag-ugnayin ang dalawang pangyayari. May bahagi sa kanya na may kutob na may kaugnayan ang dalawang biktima, at gusto niyang makahanap ng higit pang mga pahiwatig na maaaring magdugtong sa kanila.

Sa nakaraang linggo, nagpalipat-lipat si Nina sa mga kalapit na hotel, umaasa na makahanap ng ilang mga pahiwatig upang patunayan ang kanyang punto.

"Unang beses mo?" "Kaya't teorya lang ang meron ka?" Umupo si John.

Pagkatapos, kumuha siya ng isang baso ng alak at nagpasiyang tikman ito.

Napatitingin si Nina sa kanya nang hindi sinasadya, at napansin niyang hindi niya maalis ang kanyang mata sa kanya. "Dalawang taon kong pinag-aralan ang teorya."

"Oh? Talaga?" Pinasya ni John, tila nakarinig siya ng biro.

"Tinuturuan ba talaga nila ng teorya para sa ganitong uri ng trabaho?" "Ano ang kanilang finals?" "Upang makahanap ng lalaking pagkakakitaan?"

"Huwag mo akong hamakin," ang kanyang tugon. Palapit nang umalis si Nina nang marinig niya ang boses nito.

"Ano ang dahilan mo para isipin na karapat-dapat ka sa respeto?" "Magkano ang ibinigay nila sa'yo?" Nagsindi siya ng sigarilyo at nagbuga ng usok. Talaga namang hindi niya mahanap ang dahilan kung bakit kailangang sumali ang mga babae sa ganitong industriya kung walang perang nakalaan.

Pinagtawid ni John ang kanyang mga bisig sa kanyang dibdib.

"Wala," ang kanyang malamig na tugon.

Wala?

Siya ang pinakamagandang babae na nakita niya sa kanyang buong buhay.

Sa katunayan, sa bilog na ito, ang babae ay maaaring magkahalaga ng sampu-sampung libong dolyar.

Nang makita niyang malapit nang umalis, sumimangot si John. "Sinabi ko bang pwede kang umalis?"

Sa isang pitik ng kanyang tabako, mas nagningning ang isang maliit na bola ng apoy. Walang sinuman ang maaaring pumunta at lumabas nang malaya sa ilalim ng kanyang bubong.

Huminto si Nina habang tumitibok nang galit ang kanyang puso. "Tingnan mo, ang aming propesyon ay hindi maaaring sukatin ng pera. Dapat mong malaman kung gaano ito kadelikado, lalo na sa kasong ito. Sa ganoong saradong espasyo, may puwedeng mamatay kung hindi ko gagawin ng tama ang aking trabaho. Kailangan ko nang umalis."

May puwedeng mamatay?

Pa-igkas siyang sumulyap sa ibaba. Talaga bang napakasama niya?

Lumaki ang mga mata ni Nina, tila nauunawaan ang kahulugan ng kanyang mga tugon.

Marahil napagkamalan siya ng lalaki na...

Namula ang kanyang mga pisngi.

"Ikaw! Walang hiya!" sabi niya nang galit habang tinuturo ang lalaki.

Walang emosyon ang mukha ni John. Paano niya masasabing walang hiya siya kung siya ay tagapag-empleyo lamang para sa gabi?