At parehong taon, buwan ng Hunyo, sa loob ng isang katedral. Sa di kalayuan ay makikita ang isang simpleng seremonya. Maririnig ang alingaw ngaw ng mga huni ng mga ibon at boses ng isang pari. May ikinakasal na nakatrahe at sa likod ng mga taong nanonood ng seremonya ay naroon rin ang dalawang bata na edad sampung taong gulang.
Si Maryam at Hunyo ay ikinakasal gumaganap sa isang kasalang bata. Ginagaya ang mga taong nasa harapan ng altar. Tulad ng sa tunay na ikinakasal ang babae ay nakatrahe at ang lalake ay nakasuot pormal ang bata naman ay nakasuot polo at nakashort ito na kulay krema...
Matalik na magkaibigan sina Maryam at Hunio ninanam nam nila ang pakiramdam ng mga taong nagmamahalan at ang saya nila na nagyayakapan bilang magkaibigan...
Nakatayo sila habang nakamasid "and now you may kiss the bride!" pagkatapos umikot ang batang babae at sila'y nagyakap. Si Hunio ay gwapong bata maputi, mamula mula ang pisngi na may pagkachubby, at maganda ang hibla ng buhok na may pagka olandes matangos ang ilong nakapang long hair kuntawagin cute at kapag ngumiti ay may konting ngipin na may brown pangumingiti...
Si Hunio ay batang mestizo, anak Amerikano, ng kanyang tatay na sundalo sa Amerika na kasalukuyan ay nasa digmaan... naninirahan sila ng kanyang mama dito sa Pilipinas pero hindi nya pa nakikita ang kanyang ama...
Matalik na magkaibigan ang magkababatang Hunio at Maryam...
Sa isang barangay makikita si Maryam na napakasipag mag-aral. Sa gabi sa pag-aaral nya ay gumagamit lamang sya ng lampara. Ang nanay naman ni Maryam ay si Aling Pacita na isang biyuda. Mag-isa nitong itinataguyod ang anak upang sila ay makaraos sa buhay araw-araw mahirap lamang sila. Nagtitinda si Aling Pacita ng mga gulay sa palengke kaya't maiging pagkayod sa pagtitinda ang ginagawa ni Aling Pacita. Kaya naman itong si Maryam ay kakikitaan ng pursigidong pag-aaral.
Sa kabilang barangay naman ay malaki ang bahay ng pamilya Kline na malapit sa bayan ng kanilang lugar at sa gabing iyon ay hindi sya nag-aaral, nauupo lamang sya sa kanilang sofa. Sa maluwag nilang sala, nagtitingin-tingin lang ng kung anu-anong mga babasahin si Hunio, ni hindi man lamang sya nagbabasa ng kanilang aklat aralin sa eskwela. Paborito raw syang studyante ng kanilang mga guro... Napakalawak ng kanilang espasyo titingin lamang sya magmamasid at mahihiga habang magbabasa ng kanilang mga magazine. Doon lamang nakatuon ang kanyang pansin imbes na mag-aral. Tanging mga kaibigan ng mama ni Hunio ang madalas na nagpaparty, walang pakialam si Aling Celeste susyal ang pamilya ni Hunio, Magarbo araw-araw, palaging may kasiyahan sa kanilang bahay, palaging nang eenganyo ang liwanag ng kanilang bahay sa gabi at may musikang maingay na tugtugin.
Hindi gaanong nagbibigay atensyon ang mama ni Hunio sa kanya bagama't nakukuha ang gusto hindi naman ito kagaya ng ibang bata na sobrang spoil. Susyal ang nanay nya o isang social climber mahilig itong manigarilyo at magsugal kasama ng kanyang abang na mga kumare na sinasabing mga dating prosti sa Mabini. Mga biglaang yaman at di na maabot sa pangmamata ng ibang kamag anak o kakilala.
Sa umaga naman ay hindi madalas naglalagi si Hunio sa kanilang bahay... sa twing may mga kaibigang nagpupunta sa kanilang bahay ay madalas syang nakikipagkita at nakikiligo sa sapa na malapit sa bahay nila Maryam. Pero kahit saan man magpunta si Hunio ay may bantay ito at may baun-baon na gamit panlaban sa lamok baka daw ito madapuan ng lamok mga imported pa naman daw ang gamit nito at siguradong epektibo.
"Yaya, alis muna akow punta ako kala Maryam teka" paalam nya kay Loring na bulol magsalita.
Isang umaga habang nakaupo ang mama ni Hunio ay nagbabaraha ito kasama ang mga kumare.
"Batit ka chakin nagpapaalam?? sabi ni Loring na sumilip ng palihim sa nagto-tong its na si Aling Celeste. Hindi mapigilan matawa ni Hunio sa kanyang yaya dahil sa pagabulol nito. Ngunit iginagalang pa rin naman ito ni Hunio.
"Ma, pwede pu ba ako lumabas? makikipaglaro lang ako kila Maryam? sasamamahan ako ni Ate Loring"
"o, sige anak pero wag kayo magpapagabi baka tatawag si Daddy mo! sige anak, oy! Loring samahan mo nga itong si Hunio maglalaro daw!" utos ng mama ni Hunio habang nakatitig lang sa baraha
"Oh, ikaw na mare! anu kaba? bakit ba para kang balisa dyan?"
"bilisan mo Loring! ano bang ginagawa mo dyan!?" habang nangunguha ng pagkain at nagpopolbo...
"heto na Ma'am!" Sabi ng kasambahay na inaayos ang uniporme.
"Loring wag mo kakalimutang magdala ng sabon, shampoo at lotion ni Hunio. Oh, heto ang pera isandaan pambili mo ng miryenda nyo..." sabay abot sa katulong ng pera... Agad naman ibinulsa ng kasambahay ang pera at otomatikong preparado na si Loring sa mga dalahin mamamasyal daw sila sa kabilang baryo.
"bakit mare kelan ba babalik ang Amerikano mo?" Tanong ng kanyang kalaro sa sugal
"Ewan ko ba mare...? Oh, ano ba ayusin mo yang pagbalasa mo ng baraha!" Iritableng sabi ni Celeste sa katabi na naninigarudong baka matalo
"Hinay lang mare wag mainit ulo mananalo ka rin" Payo ng isa sa kanilang kalaro..
"Pwede ba wag pero." Napahinto sya dumaan na ang anak.
Kahit saan man magpunta si Hunio ay bantay nya si Loring na abot tenga ang ngiti.. Gumayak na sila at inihanda ang mga gamit baka daw ito madapuan ng lamok mga imported pa naman daw ang gamit nito. Ginugusto ng Mama ni Hunio na ipakitang mayaman sila kaya galante, mga imported ang gamit nila at palaging may nakabantay na hindi naman pala sumbong sa kaniyang mama sa katunayan ay magkakampi si Loring at Hunio.
Si Loring ay ang yaya ni Hunio sya ay labing anim na taong gulang sa kabila ng murang edad ay nakahanap na ito ng nobyo sa Baryo Mahusay. Si Loring ay may maigsing buhok na kulot, matangos ang ilong at maputi kaya naman may nobyo na ito. Kaya't lingid sa kaalaman ni Aling Celeste ay hinahayaan na ni Loring si Hunio kila Maryam. Sa oras na nakarating ang magYaya ay may kanya-kanya na silang ruta.
Gustong gusto ng mga tao si Hunyo sa kanilang barangay sapagkat napakasimpatico ng batang ito palakaibigan at magalang ngunit pangiwi magtagalog... maski kase di fluent mag-ingles ang mama ni Hunio ay nag-iingles ito... pinagtatawanan sya sa twing sya ay magsasalita ng tagalog.
"Yaya, punta na ako kila Maryam ha" pabarok nyang tagalog paalam ni Hunio kay Loring ng makarating sila sa tapat ng bahay ng nobyo nito.
"Oh, sige ikaw bahala basta may oras tayo ha... hihihi..." nakangising kinikilig na sabi ni Loring.
"Pablo!?" tawag niya sa nobyo. Panaka naka'y biglang lumabas ang kanyang nobyo sa bahay nito. Pakembot kembot na nagmadaling yumapos sa nobyo si Hunio pa ang umunawa na inasal ng yaya...
"Hunio! maliligo kaba sa sapa?" tanong nito ng aakto na sya ay aalis para makipaglaro "kunin mo na 'tong bag mo..oh" abot sa bata..
"bahala na si Aling Pacita sa'yo basta kila Maryam kalang magpunta ha alam mo na.. magpakabait ka doon!" habang nakikipaglandiang sabi ni Loring...
"saglit kase!" sabi ni Loring kay Pablo
"alam mo na!" Pabayang sabi ni Aling Loring. Pagkakuha sa bag ay agad na nagmadali si itong si Hunyo sa paglakad bagaman bata pa ay maunawain. Alam na ni Hunio kung ano ang dapat nyang gagawin dahil yun naman talaga ang araw araw nilang ginagawa. Kung kausapin ng kanyang yaya ay tila may tiwala na sya sa bata.
Mga ilang hakbang lamang ang layo ng bahay nila Maryam ng may magsutsot sa kanya
"huy! Hunio!" malambing pero pasigaw na boses ng isang batang babae kumakaway sa kanya sa isang puno ng "oh, nandyan ka pala?" Nakatingin sa gawi ni Maryam habang nakasukbit ang mga kamay sa strap na tila sumasayaw na nakatayo
"oo, tara mamingwit tayo ng isda!" aya ni Maryam.
"Kaso wala akong pamingwit na dala!?" napapakamot sa ulo sabi ni Hunio.
"Ah, alam ko na! biglang isip ni Hunio "Tara!" Pagtataka sabi nito "saan?" sabi ni Maryam. Inumpisahan niya maglakad para mahawakan ang kamay ni Maryam sabay naglakad patungo pabalik kay Loring na nagduduyan malapit sa sanga ng isang puno ng mangga nakahilata sa hita ng nobyo nito... napabalikwas si Loring ng makita papalapit ang mga bata...
"bakeet!? anong nangyareee? akala ko ba maglalaro kayo sa bahay nila Aling Pacita?" Pahanap nyang pagtataka...
"Mangingisda kame..." pautos na tonong sabi ni Hunio
"ngayon?" sabad ni Pablo
"igawa mo kami ng fishing rod?!" sabi utos ni Hunio.
"ano yun?!! Ano daw? rod?" nalilitong tanong ni Loring
"Ate! ate! mangingisda kami!" sabad ni Maryam sa nalilitong si Loring
"Ah! yun ba?!"
"Ah, alam ko na yun! tara!" sang ayon ng nobyo ni Loring napakasaya ng gay on para na tayong tunay na mag asawa ikaw Loring!
ikaw talaga Loring aasawahin kita hindi mo pa alam ang sinasabi ng alaga mo! mahinang nilalang ka!" sermon ni Pablo kay Loring
"Alam mo naman Pablo na konti lang ang tulog ko kakaisip ko sa'yo. Ganyan kita kamahal!" Panguso nyang sabi na tinuturo turo ang dibdib ni Pablo.
"Gay on ba?! Mahal ko? Hay kaya mahal na mahal kita.. Hayaan mo at handa na kitang pakasalan kahit san mo man gusto..." Sabi ng payat na si Kuya Pablo sabay yakap sa nobya
"Uyyy... Ate Loring..." Kinikilig na pang tutukso ng mga bata...
"Kay bubu naman ng taong ire?! sige, sige tara na sa sapa ng may makain din tayo!" Sabi ni Pablo
"yehey, ang saya!" masayang ngiti nila... para tuloy silang masayang pamilyang nagbahay bahayan sa gitna ng gubat...
Pagkaraan ng tatlong taon nagbalik ang ama ni Hunio binabalita nitong ipipitisyon ang bata sa Amerika...
"Papa...?" Nasorpresang sambit niya.
Noon ay napatingala ang batang si Hunio sa isang estranghero na di maipaliwanag kung gaano ito kataas. Ang stranghero ay agarang humawak sa balikat ng bata "Hunio, I knew it is you... I am your dad your mom and I had been separated for a long time I was at war that time. I've been promised this to myseIf that I need to get back to you. We will live in U.S! I will support you for your studies!" sabing paliwanag ng tatay ni Hunio sa kanya. Hindi man nauunawaan ng bata ay napayakap sya sa pagkasabik sa ama. Subalit napaktiklas sa pagkakayakap si Hunio...
"No! I won't go with you! Who are you?!" pagbago ng isip nya.
"Hunio, let me explain I am your dad! your mom and I had been separated because I need to do my duties... your life will be better if we will live in U.S" pagpatuloy nito...
I need to get back to you... We will live in U.S! I will support you for your studies and everything!" sabing paliwanag ng tatay na kano ni Hunio...
"No, how about my friend Maryam? can we take her? Dad? By the way She's Maryam?" pakiusap nyang sabi "Si Papa..." pagpapakilala nya sa kanyang kaibigan nakatingin sa ama. Sumenyas naman si Maryam ng pagbati.
"Welcome home po Uncle" nakangiting sabi ni Maryam "But Dad I will be missing out my games!" sabi ni Hunio... tila maluha luhang sigaw ni Hunio namis din nya ang ama...
"Mama!" Sigaw niya sa ina na tila humihingi ng saklolo nalilito sya sa di nakikilalang stranghero... kumunot noo ang ama ni Hunio tila mainit ang ulo ng makita ang asawa.
"Celeste!? what is this!?" Pasigaw nitong sabi. Lahat sila ay napatingin sa direksyon kung saan makikita ang humahangos na papalapit na si Aling Celeste. Natahimik sila sa di inaasahang dumating.
"Akala naman naming ay kung sinong Celeste na?" disappointed na sabi ng kanilang kapitbahay. Noon din ay tila dumarami na ang mga kapitbahay ng nakikiusyuso sa kanila.
At ang pamilya naman ng mga Kline ay napahinga ng maluwag ng magharap na sila Aling Celeste at Mr. Kline. Tila hirap na humingang hinarap ni Celeste ang asawa hindi nito maipaliwanag ang nararamdaman. Sa pagkakalapit nila sa isa't isa ay natahimik ito pareho at tila excited na makita ni Celeste ang asawa may mga gusto rin sana syang gawin subalit...
"Okay, oh, there you are!? but..." natigilang sabi ni Mr, Kline ng makita si Celeste.
Tumungo ang paningin ni John na tila nagpapasensyang hinarap ang anak "Ofcourse we would! but for the mean time I'll take you first! together with Mommy we'll going to send your friend a letter to keep her..." nakangiting sabi niya habang nakatingin ng bahagya kay Maryam.
"What do you mean? I am confused should I place my friend in an envelope but it's impossible? She is big Dad!" natatawa si John sa pagiging inosente ng anak
"Wait, Celeste could you please talk with your son's friend!" medyo iritableng sabi ni Mr. Kline sa asawang humahangos palapit sa kanila na halos mahulog ang curlers sa buhok nito...
"Wait dad! Maryam is my bestfriend she needs to know what is going on with us... please Dad! I need her to be with me. It's been many years that I never see you here... She is my family" palaban na sinabi ni Hunio na nakikiusap.
"I'm sorry Son... I know your best friend is important but what about your future?"
"You need to go with me cos I want to fill all on my faults that I missed Son..." malungkot na sabi ni John. Nasaktan man sya sa narinig ay pinagsawalang bahala nya na lamang ito nagpakumbaba na lamang siya. Pinilit nyang kalmahin ang kanyang sarili upang makuha ang simpatya ng anak sabik na sabik si John.
"But!! I can stay here...? And you can live with us..." Bawing sabi ni Hunio sa matagal na nawalay na ama.
"Son, you don't understand you are my responsibility I need you to live with me... I got a duty in my own country. We will live in U. S as happy as we can be! Son, please I will provide you everything I promise." na parang nagmamakaawa tumayo si John ng diretso binuksan ang bag na dala... kumuha ng chocolate iniabot sa magkaibigan.
"Celeste! I will talk to you later! I warn you! You're going to pay for this!" pagbibigay babalang sabi ng ama ni Hunio sa Ina niya. Kinuha ni John ang sobrang dami ng pakete ng chocolate sa magkaibigan "Go ahead Son! Eat my presents this is for you. Don't be shy Maryam take it..." nasiyahan naman ang magkaibigan sa State Side na pasalubong ni John...
Pagkalayo ay hinatak papasok ni John si Celeste sa kanilang bahay pumasok sila sa kanyang kwarto at pinaupo niya ito na parang isang batang pasaway. Si Celeste naman ay nangangatog, nanlalamig nakayakap sa kanyang magkabilaang braso na parang naghihihintay ng imamando sa kanya. Nag-aalala sya nag-iisip pa man din nyang magiging maganda ang kanilang muling pagkikita pero tila malamya ito. Si Celeste ay Morena, Payat, maganda ang hubog ng pangangatawan. payat ang mga braso, payat ang mga hita walang suot na bra habang nakaduster ng kulay puti, katamtaman ang hubog ng dibdib pumapakat ang mga nipples nito sa damit na tila nakakaakit. Ang kanyang katawan ay pang isang modelo. May mahaba maitim unat at malusog na buhok mahilig itong mag-ayos sa sarili subalit hindi talaga mawawala ang mahabang baba, pagiging pango na parang kamatis at makapal na labi nito... inshort rarebeauty at heto si John ang kinamamatayan nyang AFAM na sobrang gwapo, pula ang kulay ng buhok, maganda ang tindig, maputi, matangos ang ilong kulay berde ang kulay ng mga mata na mapilantik ang pilik mata nito, matipuno. Malaki ang mga braso matangkad at may magandang dibdib. May masikip na labi na kulay rosas na kinasasabikan ni Celeste na mahalikan pero hindi eh, war kase sila...
"How dare you to lied on me!? f*#c! n b%#ch!? why had you lied to me about my son!!?Why didn't you told me about Hunio? that I was only working why your so b*tc*!? lied to me!!!? did you cheated on me!!? huh!?... tell me!" hawak sa baba si Celeste Diretsahang pinandilantang nakatitig sa mata ng asawa.
Ngingisi ngisi na di makatingin si Celeste sa takot.
Madaming tanong ang asawa ni Celeste... tila namumutla si Celeste na takot na takot san banito dinadala ang mga pera nito at tila hindi interesado na makilala ni Hunio na sya ang ama...
"Because... Ah I I tho-ug ht..?" nauutal hindi makasagot habang hawak-hawak sya sa kanyang braso... na takot sya na baka hambalusin sya sa mukha. Hindi sya makasagot agad "You don't know what you are talking about..." nasabi lang ni Celeste. pero nasa tonong nagpapaawa.
"didn't I support you?! in all your need!? is-snt my money not enough!? Or is my dick? I gave you what you want!" sabay hagis ng mga pera sa mukha ni Celeste. Namumula sa galit na sigaw ni John.
takot na takot si Aling Celeste.
"By the way, where are all my money!?? that I sent you!? Bawing tanong ni John
"Ha?" napatigil na reaksyon na sabi ni Celeste.
"For bringing you home... that's the last money. " sabay bawing Tanong ni John na parang magwawala sa galit...
"Celeste! don't tell me that I cannot trust you anymore?" sabi ni John na nagdududa sa pag-ubos ng pera.
"John it's in our b-bank!? what kind of question is that!??" Nanginginig na tanong ni Celeste... Natatakot sya dahil ubos na ito.
"Alright?! I'm leaving you! anyways if my DNA test did not match with my son is fine! I'm taking him away with you!" nakadilat nakatitig na diretso sa asawa. "I will bring my son in America just me and Hunio!" pasarkastikong sabi ni John.
Nagitla si Aling Celeste bigla nitong hinila ang damit ng asawa. Muling kinuha ni John ang dala-dalang bag... "Eh- eh! No!! don't touch me! Ah-ah!?"
"Please-please wait! John please what is that you said? tell me what is your priority huh!? Don't you dare care for our family? I'm begging you John don't leave! don't leave me...!" pakiusap ni Celeste habang hila ang damit ng asawa
"don't you dare to touch me thrash?! Get out to my way! And by the way. What are you talking about a family?!" sigaw ni John na parang nantataboy ng aso tumakbo si Aling Celeste sa labas para unahan ang asawa humingi ng saklolo sa anak sa pag-iisip na aalis na ito...
Mabilis na tumakbo si Celeste upang harangan ang asawa "anak! tulungan mo ako! iiwan ako ng Daddy mo! anak mahal na mahal ko kayo ng daddy mo.." sigaw niya sa anak nagmamakaawa...
"sabihin mo sa daddy mo na isama ako! kasama ka pakiusap anak mamamatay ako! kapag iniwan nyo ako!" sigaw niya...
Ang kanilang mga kapitbahay at mga aso ng kapitbahay ay nag-iingayan na rin... naalarma sa tila gulo na nakikita sa kalsada. Patuloy na naglakad si John papunta sa anak.
"Ano ba 'yan? Siguro isa nanaman 'yan sa mga customer ni Aling Celeste?"
"hayan nagkaroon din ng katapat?"
"Nakita mo naman gabi-gabing nagpaparty!"
"Buhay prosti nga naman?" bulungan ng kapitbahay nakikinig at nanonood sa eksena nila.
"Wait! John stop! please look!" nakaluhod na hila pa rin ang laylayan ng damit ni John...
"L-listen to meeee! Honey! Pleaseee! I can explain..." hila ni Celeste ang bag ni John.
"What else you're going to explain!? I don't need you! could you please! leave us alone thrash?" napahintong sabi ni John pagkatapos noon ay nagpatuloy ito sa paglalakad.
"Oh, give me a chance please... John, I'm begging you!" paluhod nyang sinasabi sumesenyas na may luhod na nagaganap kitang kita ng mga kapitbahay ang ganitong eksena sa harap ng bahay nila
"no-no Celeste please don't do that you don't belong you cannot help me in my son's future please let go of me..." paalis na tinanggal ni John ang mga kamay ni Celeste sa pagkakapit nito...
Nagpatuloy na si John para abutin ang kamay ng anak hinatak ang braso ng nakaharang na si Celeste paggalaw ng bahagya ay nakita ni John na nakatutok ang hawak nitong tsokolate na parang isang baril. Nakatutok ito sa kanya subalit isa lamang itong tsokolate nakatingin ng masama si Hunio
"One more move than I shoot you dad! how could you dad! why are you hurting my mother are you accusing her of looking after your money?" Sagot ni Hunio.
Napahands up si John sa anak na aktong nagkukunwaring takot...
"We-wait!? A minute? look! how could you behave in this way Hunio! There you are Celeste this is it! how could you use my son against me! It's obviously! you just love to have my money... then even want to kill me!?" subalit sa isipan ni John ay humanga sya sa anak na isang matapang... sa sulok ng kanyang isipan ay lalo syang nagging eager na kunin ito.
"This is such a shame! Hunio, your mom is not a good wife! son she kept you away from me! I'm not against you even you want to kill me but see!? you don't even know me?!..." naiiritang sabi ni John...
"Look! John I'd been a good mother with our son won't you please give me a chance?"
"Could you please! Shut up! you f@%#g b#@t our son! Then he must know that I'm his father!"
"I-i can explain, and I will change... trust me! I will do whatever you want!" pero mukhang bruha at puro mantsa ng liquid eyeliner si Celeste nasira na pati ayos ng buhok. Na kanina lamang ay gandang ganda sa sarili nyang awra.
"No no no it can't be! tell me how you can pay me huh?" sabi ni John. ngayon ay umiiyak na si Aling Celeste dahil sa takot na mawalan ng sustento...
"Anak sabihin mo sa daddy mo na inalagaan kita ng husto anak diko na alam ang gagawin ko kung iiwan nyo ako...' nakikiusap nitong sabi sa anak... kaya lamang ay tila tulala si Hunio sa nakikitang pagtatalo ng magulang dahil alam nya bilang bata ang kakulangan ng kanyang mga magulang...
"Is that true!?" nakangising sabi ng ama ni Hunio pero hindi naiintindihan ng gaano ang asawa... Napansin naman ni John na maayos ang anak.
"Alright!" napabuntong hininga na nasa arroganteng tono na halatang niloloko lamang si Celeste "starting today after 2days we will leave this country..."
"And please fuck off your mouth b*#@t? stop explaining prove it!"
Kinabukasan din ng araw na iyon ay naiyak rin si Loring sa di pag-aakalang dahilan ng pag-alis na pamilyang Kline. Maiiwan syang buntis maiiwan syang nag-iisa hindi rin nya alam ang kanyang gagawin. Bagamat walang magagalit na magulang ay wala syang alam na mahihingian ng tulong. Inampon lamang sya ng isa sa mga kapitbahay nila Aling Pacita...
"Ate buntis po ako! huhuhu..." pag-amin na sabi ni Loring
"Ha? Ano? Paano? Sino'ng may gawa nyan!?
Ikaw talaga Loring napakalandi mo talaga?! Ang bata mo pa!" takang tanong ni Aling Celeste.
"Eh, sino pa eh, di ang nobyo ko pong si Pablo... ginawa po naming dalawa Huhuhu..." Mangiyak ngiyak nyang sabi na pinupunasan ang gilid ng mata."
"Eh, bakit ka umiiyak?"
"Si Pablo po kase ayaw na po nya sakennn eh, huhuhu... baka di napo nya ako kayang panindigan?"
"nahuli ko po syang may kasamang iba pinuntahan ko po sya pero nahuli ko po sya... ang mga walang hiyang yon!?"
"Oh, anong nangyari sa'yo... bakit puro ka galos?"
"Eh, kase po ate nakipagbuno po ako pinagmumura nya po kase ako at si Pablo pinagtabuyan po ako... huhuhu... sa galit ko..." humahagulgol nyang pag-iyak sumbong kay Celeste...
"sinipa kopo yung babae..."
"Diyos kong bata ka! bakit mo naman ginawa 'yon?! Alam mong buntis ka?! Diyos ko paano na lang kung malaglag yang dinadala mo?
"Kasi naman po ate niloloko pala ako ni Pablo... pinamimili ko nga po kung sino sa aming dalawa... di nakasagot!? At tumatawa pa? sa galit ko sinapak ko yung babae..."
"Hay naku bata ka! Bibigyan mo pa ako ng problema."
"Oh, sige sige dahil ikaw ang nag-alaga kay Hunio maiwan ka dito... ipagkakatiwala ko na sa'yo itong bahay namin. Di ko na mahaharap problema mo paalis na kasi kami. Ikaw naman kasi sana pinag-aralan mo ang mag-ingat. Humingi ka na lang ng tulong kila Aling Pacita. Tutal pinababantayan ni Hunio itong si Maryam. Pasalamat ka mayaman ako... hahay!!! buhay nga naman kung sisuwertehin ka nga naman. Hay nako!!!" Napahinto sa pag-iyak si Loring ng dahil sa narinig...
"Ang yabang talaga! Masyadong ginagamit si Hunio!" bulong na sabi ni Loring.
"anong sabi mo?!" tanong ni Aling Celeste
"Ah, wala po! Ang sabi ko po ay sa lahat po ng sakripisyo nyo para sa anak nyo ay sa wakas aasenso na kayong mag-ina... ah-ah dati na po kayong mayaman pala..." paiwas na sabi ni Loring
"ano ka ba Loring noon pa man ay mayaman na ako! kaya tigilan mo ang paghuhusga mo Loring!"
"Hay sa wakas mayaman na ako! Yessss!!! Mayaman na mayaman na ako hahaha" malakas niyang sigaw na nakataas pa ang dalawang braso na masayang-masaya at excited na parang nanalo ng premyo naglakad palabas sa kusina... habang humihithit ng sigarilyo feeling Donya!
"Oy! Loring wag mo sasabihin "to ha?"
"Ang alin po?" 'hindi ko naman sya hinuhusgahan eh,' tanong ni Loring
"naninigarilyo ako? strikto kase si John akala kase non si Maria Clara ako..."
"Maria Clara raw oh?! Syempre sa gandang ito na napaka ganda ko" pagyayabang ni Celeste "mahal na mahal talaga ako ni John..."
"Eh, nagtrabaho nga ako sa Club diba? Hindi ko talaga makakalimutan na sa t'wing lasing 'yan ay tinatawag akong Maria Clara? Ahhhh! hehehe... sa nakakaaliw na lugar ng mga kalalakihan!" mariing pag-amin nya sabi sa kasambahay.
"haha... baka Magdalena!" bulong ni Loring habang gumagawa ng salad para sa amo... 'anu ba'yan proud na proud pa? hay naku nakakainis naman! Ang yabang!'
"Huwag ka maingay! di mo kase ako ginaya kung gusto mo rin pala ang maglandi sana naghanap ka sa akin ng puti..." dagdag na sabi ni Celeste.
"Wala naman pong alam si Boss John eh, saka di nya po tayo naiintindihan..." mahinang sabi ni Loring...
'bakit nga naman nya gagayahin si Celeste eh, di nya alam kung san nanggagaling ang mga pera nito? Mainam pa sa Baryo Mahusay maghanap ng gwapo!'
"Hay..." hinga niyang malalim. Nagdadalantao si Loring wala naman silang maiiwan sa bahay na iyon kundi sya lang. Narinig na usapan ni Loring sa Daddy ni Hunio.
Sa pagkakasabi noon ay nabuhayan ng loob na tila may mahihingian na sya ng tulong. Mas minabuti na lamang ni Loring ang manahimik para may maaasahan sya. Laking pasasalamat din niya dahil bumait si Aling Celeste sila na rin daw tutulong sa kaniya para makapanganak dahil ipinangako daw nya ito sa asawa na iiwasan ang kagaspangan ng ugali. Pagkaraan ng isang araw bago magbibyahe na patungong airport, nakahanda na ang sasakyan ng pamilya Kline sa harap ng kanilang bahay. Isa-isa nila itong binubuhat busy ang buong pamilya nila sa kanilang pag-eempake kaya hindi napansin ni Aling Celeste kung nasaan si Hunio...
"huhuhu... Hunio susulat ka ha... wag mo sana ako kakalimutan ha... baka ipagpalit mo na ako sa ibang makikilala mo doon? Huniooo! mamimiss kita!!" habang nakayakap sa kaibigan.
"Maryam hindi rin kita makakalimutan pati si Tiya Pacita wag ka mag-alala palagi kang kasama sa isip ko..." medyo lumayo ng onti si Hunio sa pagkakayakap sa kaibigan.
"Hunio! bakit mo ba ako iiwan? May nagawa ba akong masama sa'yo? mabait naman ako sa'yo diba?" sabi ni Maryam na umiiyak
"Hindi ko alam ang alam ko babalik din daw kami sabi ni Papa..."
"Ah, ganun ba? malapit ba yung pupuntahan mo? pupuntahan din kita doon! Huhuhuhu..." sabay papunas punas sa kanyang mga mata.
Maaga ng mga alas nueve ng umaga medyo papuno na ng laman ang kanilang gamit sa kanilang buhat buhat na sasakyan. Maaga pa daw sila para hindi maiiwan sa flight excited na si Aling Celeste. Hindi ito lumalayo sa kanilang sasakyan baka raw ito maiwan sa flight.
"Eroplano!"
"America!"
"America!" ang madalas nyang bulong at di siya makapakali..
"Teka nasan na ba si Hunio?" halos ibang tao pala ang kasama ni Aling Celeste ang kasama niyang nag eempake...
"nasaan naba ang anak ko?" takang tanong niya ng mapansing nag-iisa sya sa harap ng kanilang sasakyan. Hinahanap nya ang taong pinamahalaga sa kanya.
'Ah, baka nasa Mahusay lang 'yon ah, hindi ako pwede umalis dito! baka maiwan ako!' pag-aalala ni Celeste.
"O, sige na Hunio! baka maiwan ka pa ingat ka nalang palagi doon ha. Gabayan ka nawa ng Diyos!" sabi ni Aling Pacita
"Nay, naman! Saglit lang po maaga pa naman eh!!"
"Maryam! Hahanapin na sya sa kanila!"
"Nay, saglit po!" pigil ng dalagita
"Maryam anak ano kaba? Wag na matigas ang ulo... Hayaan mo sya at magkikita din kayo!" pigil ni Aling Pacita.
"...Tara na sa bahay nila! Maryam wag ka mag-alala Maryam magtiwala ka kay Hunio dika lolokohin nyan! Hey! Don't forget about us!" sabing bilin ng nobyo ni ate Loring...
"Ingles ka pa dyan!? Tulungan mo magbuhat yung bata!" utos ni ate Loring kay kuya Pablo na nakasimangot. Sabay pabagsak na iniabot ng biglaan ang Malaki at mabigat na supot...
"Ay ano 'to? Medyo mabigat ah? Abah! Syempre naman Loring Stateside na ang Hunio! Pasalubong na lang ha!"
"Ok po." sagot ni Hunio na pahikbi hikbi.
"Basta hintayin mo ako Maryam..." pagpapaalam ni Hunio
"Paano ba 'yan? Eh, di tara na!?" binuhat na ni Pablo lahat ng mga pabaon para kay Hunio.
"dalhin mo'to lahat iho... walang ganyan sa Amerika!" bilin ni Aling Pacita habang hawak ang balot ng mga pagkain. Naglakad na sila palapit sa bahay nila Hunio.
"Mamimiss ka namin lahat dito sa Barrio Mahusay! Paalam mahal ko!" sabi ni ate Loring Habang binubuhat papasok ang mga gamit sa kanilang sasakyan...
"sige po Tiya Pacita mag-iingat po kayo huhuhuhu...." iyak na pagkasabi nya "wag mo kami alalahanin Hunio.." naluluha na rin si Aling Pacita..
Wala din nagawa ang magkaibigan kundi ang mag-iyakan nalang... ang magiging tulay nila ay si Ate Loring ngunit bago sila magkahiwalay ay nangako silang magkikita muli pero bago pa iyon mangyari mainam naman na may kababaang loob ang Mama ni Hunio tinanggap ang mga pabaong dala ng nanay ni Maryam... Medyo naningiwi si Aling Celeste na nakapamewang mapansin niya si Aling Pacita na mas maganda kaysa sa kanya isang mestiza Espanyol kase si Aling Pacita subalit hindi sila ganon kayaman dahil isa na syang byuda.. Pag-alis na iyon ng pamilya Kline ay natuwa naman ang ama ni Hunio para kay Maryam na palabigay ng kung anu-anong mga regalo pabaon katulad ng mga mangga at pagkain na galing Pilipinas.
Hawak-hawak pa nito ang hugis pinya na balut balot ng dyaryo tila hinuhulaan pa nito ang mga bagay na nakabalot papuntang Amerika. Sa harapan naman niya habang inaabot ang mga padala ay nakaharang si Aling Celeste.
"Here Mr. Kline you try to eat this in Amerika! Ok? Hope you will like it" bilin ni Aling Pacita sabay abot sa pabaon na kakanin.
"Come on let's go now!" sigaw ng Papa ni Hunio na natapos nang mag-lipat ng mga bagahe sa kanilang sasakyan...
"Mamimiss ka namin lahat dito sa Barrio Mahusay! Paalam mahal ko!" sabi ni Ate Loring Habang binubuhat papasok ang mga gamit sa kaniyang sasakyan...
"sige po Tiya Pacita mag-iingat po kayo huhuhu..." iyak na pagkasabi nya "wag mo kami alalahanin Hunio..." umakyat na si Hunio sa kanilang sasakyang Jeepney nakatanaw sa bintana ng kanilang sasakyan si Hunio at sumisenyas ng paalam at nagpapalipad halik...
"Ate Loring wag mo kakalimutan usapan natin ha!" sigaw niyang bilin kay Loring... Hawak pigil ni Aling Pacita si Maryam sa balikat na naluluha na rin sa nakatanaw na si Hunio. Nag-aalala sya na baka tumakbo ito at magpilit na sumama sa kaibigan o kundi naman ay mapigilan si Hunio sa pag-alis.
"babalik rin ako!" sabi ni Hunio na naiiyak at sabay pasok ng ulo sa kanilang sasakyan.
Wala din nagawa ang magkaibigan kundi ang mag-iyakan nalang...
Pagkaraan ng isang buwan magmula ng sila ay magkawalay may mga gabi pa rin na palaging umiiyak si Maryam at pati rin sa pagtulog ay palagi itong humihikbi sa
"Ang anak ko..." tanging sambit ni Aling Pacita habang minamasdan itong nahihimbing sa pagtulog... wala na kaseng kalaro si Maryam kulang na ang mga araw nila sa kanilang bahay. Nakasanayan na nito na hindi lumabas kapag wala ang matalik na kaibigan maski ipinangako ni Hunio na magbabalik sya ay naroon pa rin ang pagkaawa nya sa anak tila nagkaroon ng konting lungkot sa isipan ang anak ngingiti lamang ito kapag nakakakita ng eroplano na lumilipad sa himpapawid... naulila na sa ama si Maryam limang taon na ang nakakaraan ngayon naman ay isinama sa Amerika si Hunio. Nag-iisip tuloy kung paano nya matutulungan ang anak sa biglaang pag-alis ng kababata nito.
Sinikap ni Aling Pacita na tulungan ang anak na makalimot sa pagiging malapit nito sa kaibigan. May mga ibang bata ang nag-aaya rin para makipaglaro kay Maryam pero hindi nya pinapansin ang mga ito... Isang Araw na tila nagtatampo na si Aling Pacita kay Maryam dahil palaging si Hunio na lang ang laman ng isipan nito palagi itong tulala at ayaw na magpapapasok sa skwelahan.
Magmula ng makaalis sila Hunio sa kanilang lugar ay walang pinagbago ang pagkakaibigan nilang dalawa kaya nga lamang isang araw ay nagtatampo na si Maryam sa kanyang nanay. Dahilan sa mga ipinangako ni Aling Pacita na palagi silang makikibalita sa kung anumang meron sa kaibigan sa ibang bansa. Kaya naman bahagyang nagsabi ito na humingi ng address nila sa America para magpapadala ng kani- kaniyang mga sulat kaso wala... Hindi pinigilan ni Aling Pacita na mag-hintay umasa sa pangako ng kaibigan hindi naman nya mapigilan sarili nya na hindi maglihim sa anak hindi na sila halos nagkikibuan ng anak.
Mga Ilang taon na ang nakalipas ng bigla na lang naisipan ni Maryam na linisin at ayusin ang sarili. Naglinis rin sya nagdadalaga na sit ana tila naglilikot na ang kaniyang isipan ng maisip niyang maglinis ng kanilang bahay. Tila isang pianistang pinagapang ni Maryam ang kanyang daliri sa isang aparador na yari sa nara. Mayroong tila isang bagay na pumasok sa isipan niya. Nakita niya ang isang antic na globo sa maliit na sulok ng aparador na para bang nakalimutan nya si Hunyo. Siguro ay di talaga ito nagsasabi ng tutuo baka balang araw ay kakalimutan rin sya nito dahil napakalayo naman pala ng America. At ang lawak ng kontinente nito? Baka kaya hindi sya nito pinadadalhan ng sulat ay kay layo at antagal ng byinahe ng pamilya nito? nalungkot bigla si Maryam. Kunsabagay baka andami pa nyang sinakyan sabay niyakap nya ang kanyang sarili nagkibit balikat.
Napanguso siya ng maisip ang pag-iwan ng kanyang kaibigan 'babalik rin sya...' bulong ng kanyang isipan. Sa kanyang kyuryosidad ay hinila niya ang aparador para tignan ang likuran nito para mapunasan ang buong katawan ng aparador na yari sa kahoy ng bigla ay nakita niya ang mga puro alikabok na sobre na nakaaddress sa pangalan niya. Inayos muli ni Maryam ang kabinet ibinulsa ang mga sulat inumpisahan basahin ni Maryam ang mga sulat ng palihim.
Sa paglipas naman ng panahon ay walang ibang inaasahan si Maryam kundi ang mga sulat ng kaibigan. Kada taon ay pinadadalhan ng regalo ni Hunio sila Aling Loring at Maryam simula ng sila ay magkahiwalay si Maryam na hindi nya makakalimutang kaibigan na mula pagka bata ay dala lahat ng kanyang ala-ala. Sa mga nag-daang taon itinatago ng dalaga ang mga sulat ng kaibigan at sya rin namang nagbalik na sya sa dati nyang sigla...
Napansin ni Aling Pacita ang kasiglahan at mga pagbabago na kilos ng anak. Gumaganda rin ito at di gaya noon na palagi nakamukmok sa isang sulok ng kanilang bahay. Ngayon ay palagi na itong namamasyal sa bahay nila Hunio. Tuwing lingo pagkatapos nito tumulong sa paglalako sa palengke ay tumutulong rin ito sa pag-aalaga ng anak ni Aling Loring na si Utoy. Mistulang isang yaya ni Utoy si Maryam dahil habang nagpapalaki ng tiyan noon si Aling Loring tumutulong rin ito sa paglilinis ng bahay nila Hunio.
Kita ng ina ni Maryam ang ganda ng anak habang pinagmamasdan nya ito pansin niya ang masiglang kilos nito at sa mga bagay na minana sa kanyang hitsura. May itim na buhok, may magandang hubog ng katawan makinis na balat si Maryam sa ina isang half mestiza na may onting pekas. At kapag nagbibihis ito ay palaging ikinukunsulta sa kanya kung ano nga bagay na damit suot ito sa kanya. Bilugan ang pangangatawan at may mga mata siyang may natural na kapal, mapilantik na mga na pilik mata na noon pa may palagi ng gustong gusto ng mga nakakakita sa kanya at kulay light brown ang kulay ng eyeballs, may makapal din syang kilay at kapag nakatawa ay parang singkit o nakangiti ay nakakabighani. Maganda si Maryam subalit lubhang matapat sa kanyang paghihintay.
Napakabilis ng panahon kaya naman pagkatapos ng kanilang paglalako tuwing lingo ay dumidiretso ito sa dating bahay ng kaibigan palagi syang nakaabang sa sulat nito. Alam na ni Maryam na may ipinadalang sulat si Hunio sa kanya kaya alam na rin ni Maryam ang mga bagay na itinatago ng nanay niya sa kanya.
Linggo naman ng umaga sa bahay nila Maryam ay nagpapatutog ito ng makaluma masayang musika. Habang binabasa ang sulat ng kaibigan inuulit ulit ay lalo syang nasisiyahan sa naririnig na liriko ng awitin. Sa twing darating ang sulat ay excited sya masayang masaya at tulad ng masayang kanta na kanyang naririnig ay inuulit ulit nya itong binabasa...
"You are my love light, this I know
And I'll never let you go
You my all, you're part of me
Once I was lost and now, I'm found
Then you turned my world around
When I need you, I call your name
'Cause I never knew love like this before
Opened my eyes
'Cause I never knew love like this." ang tugtugin na kanyang sinasabayan.. na hindi nya alam ang pamagat ngtugtugin subalit gusto nya ang liriko ng awitin na kanyang pinakikinggan. Inspirado si Maryam sa t'wing nakakarinig ng masasayang awitin...
'Dear Hunio,
Isinulat ko ang liham na ito ngayong tanghali. Kakakuha ko lamang nitong sulat sa bahay nyo kay Ate Loring. Kelan kaba uuwi? ang tagal na natin hindi nagkita miss na miss na kita anu ba ang hitsura ng lugar nyo dyan? balita ko'y lumalangoy ka daw sa nyebe? na parang oso... tutuo ba yun? malambot ba ang nyebe? hindi mo ba alam na paulit ulit kong binabasa ang mga sulat mo? hindi ko ito mapagsawaang basahin... alam mo ba ang kantang ito?'
'May musika kaba habang pinakikinggan dyan habang nagbabasa? Pero wala kanaman bang katabi? Kamusta na ba pamilya mo... salamat naman sa Diyos at panay ang pasubalit mo sa liham ko... miss na miss na talaga kita'
Nang matapos na magsulat ay nilawayan niya ang seal gum ng sobre. Pares ng madalas nyang ginagawa mula pagkabata ay sinubukan nya kung didikit ba ang sobre upang maisara.
Pinasubalitan naman ni Hunio ang kanyang sulat na mayroong Christmas Card na tumutunog inaamoy pa ni Maryam na tuwang-tuwa sa twing may natatanggap na sulat galing kila Aling Loring ang sulat nyang "Wow! ang bango! amoy estate side! Nakangiti at malakas nyang binabasa ang sulat... nakadapa nyang binabasa ang sulat ng binate naiisip nya maano naman at sya lang naman ang nagbabasa ng sulat ni Hunio.
'Dear Maryam, kalakip ng aking sulat ay picture namin ng pamilya ko kasama namin si Snow Man! sana nandito ka rin kasama ko magbabatuhan tayo ng snowballs! habang binabasa ni Maryam ang sulat ay ang saya saya nya pakiramdam nya ay nasa langit sya sa twing babasahin nya ito ay lumalabas ang biloy sa kanyang mga pisngi... At nakikinig ng radio drama...
'Dear Maryam, I wonder about your last letter with me. You have no longer marking it of your kisses? I understand how you feelin' right now but if you have doubts, pls. always remember that for you I will always be the same cos you love me for who I am...
Ang sagot naman na sulat ni Maryam para kay Hunio
'Dear Blue Inspiration, you know who you are the friendship that we had was very memorable with me. At this hour I'm doing my stuff I'm looking at our old picture together. Hoping you will stay the same as I knew you before... When I'm thinking about you and the things, I know about you. It just made me glad as always... you are kind of blue eyes...? and blonde...?
Hoping that until your hair turns into gray we are still the best of friends. Other say you're tall as giant or should I say you are just having long legs? Just like my favourite the daddy long legs of a popular anime yes! because you are tall!!! and now the one thing that I'm proud of? I'm focusing on myself COZ you are one of the reasons why I'm encouraging myself to pursue my life as its best... I know what your good at, as an inspiration made me strong I love you! as a friend and if you are still single, I want to become your girlfriend I am still living and single... just kidding Hunio!
My full respect
Always,
me
Pagkaraan ng ilang buwan at taon ay patuloy ang pagsusulatan ng dalawa.
'Dear Maryam, I'm coming home by next month, I'm sending you this letter together with my last Christmas gift for you this is the most exciting announcement my Dear ... hoping you will wear this necklace when I'm home just send me a kiss for my lovely Auntie Pacita... I'm keeping all your pictures and you are so beautiful take care too' ang sabing tugon ng sulat ni Hunio kay Maryam. "Wow! english marunong na pala tala mag-ingles ang lalake na yun? Ehhemm! Ang sabi ay beautiful daw ako? eh, abah syempre talagang talaga! 'yon mga ibang sulat kong ingles talagang inaral ko pa 'yon!!!" sabi ni Maryam na tuwang tuwa sa nabasa. Binuksan ng dalaga ang kahon ng regalong padala ni Hunio "ay! mukhang mamahalin!?" sambit niya ng makita ang makislap na kwintas tumapat sya sa salamin at isinuot ang kwintas. "anak bagay na bagay sa'yo... akin na at ng maisuot mo" sabi ni Aling Pacita ng mapansing suot nya ang kwintas...
"Syanga po nay? Ngayon lang po ako nakapagsuot ng ganito kagandang uri ng alahas? Napakabait talaga ni Hunio" pagkatapos noon ay gumawa din siya ng sulat para kay Hunio...
Muling binasa ni Maryam ang sulat ng kaibigan ng malakas
"paano pu ba ito Nay, magandang balita naman po na parating na daw po ng Pilipinas ang pamilya nila Hunio. Uuwi na daw po sila para magbakasyon naku! Nay, paano napo yon? nahihiya po ako magpakita... at ang sabi nya po sa sulat ay gusto nya akong makita na suot ko ang kwintas..."
"Hay, anak dalaga ka na nga nahihiya kana sa matalik mong kaibigan... pero kailan daw ang dating nila?" proud na sabi ni Aling Pacita anak. "Excited na rin akong makita si Hunio paniguradong magandang binata ang kaibigan mo anak"
Itinuloy ni Maryam ang pagbabasa ng sulat ni Hunio at yun nga ay nalaman ni Aling Pacita na parating ito sa susunod na buwan.
Sinagot naman ni Maryam ang sulat ni Hunio...
'Dear Hunio, I'm fine don't worry about me I just want to let you know that even for the cheapest or smallest things that you gave me is meaningful to me... your visit is the most important of me here. I really appreciate it so much... hoping we could see each other soon. I will wait you. Thank you for being wonderful to me much of love and kisses!! with you. mwah!"
"Nay, ok pu ba ang sulat ko? Inigsian ko lamang ang liham na ito para po makakarating sa kanila agad dahil paparating na daw po sila..." pagbabakasaling sabi ni Maryam na masayang masaya..
Kailan lamang ay isang maliit na bata si Maryam napakamasayahin nito at napakasipag.
May mga ngiting nakakabighani may mga munting biloy sa kanyang magkabilaang pisngi na malapit sa kanyang mapulang labi, katamtaman ang hubog ng pangangatawan.
Ilang taon na lamang ay magtatapos na rin ito sa pag-aaral ng sekondarya.
Nag-iba na pati ang boses nito na noon ay may tonong pataas na parang patula magsalita.
Ngayon bagamat sya ay isang teenager di na maikakaila ang dahan dahang paglabas ng natural nitong ganda pati ang magandang hubog ng kanyang pangangatawan. May malulusog at magandang, hiblang unat na itim na buhok. Napakaganda ni Maryam na kung sa konting ayos lang sa mukha ay lalo itong mapapaganda tulad ng mga sopistikadang iba nilang anak ng kamag anak.
Bigla kinabahan si Aling Pacita para sa anak hindi sya makapaniwala darating na si Hunio ang matalik nitong kaibigan. Tila maluluha siya dahil sa ilang taon pa ay baka mag-aasawa na ito maiiwanan syang mag-isa... Kada linggo ay palaging dumadalaw ang dalagita sa dating bahay nila Hunio habang nagpapalaki ng tiyan si Aling Loring ay tumutulong rin ito...
At ngayon naman ay madalas na napapatrobol sa palengke si Maryam sa t'wing nagtitinda ng mga gulay kasama ng kanyang nanay.
May iba naman mga tauhan sa kabilang bayan ng kanyang lola ang madalas na nanggugulo sa kanila. Sinasabi nilang bawal ang kakalat kalat sa kanilang nasasakupan madalas na nagmamakaawa pala itong si Aling Pacita sa palengke para makapagtinda subalit may mga ubligasyon daw ang mga dayo sa mga tauhan ng pamilya Del Mundo. Marami rin ang naiinis kay Maryam ng dahil sa angkin nitong ganda hindi raw ito nababagay sa pagtitinda ng gulay sa palengke. Nagseselos na daw ang kanilang mga asawa dahil hindi daw sya pangtindera sa palengke dapat daw ay mag apply sya sa opisina ng kanyang lola.
Pero hindi pa nga sya tapos sa pag-aaral anu ba na hindi man lamang sya mapagbigyan? Hindi sya makakapasok sa opisina ng kanyang lola dahil mataas lamang ang pinag-aralan ng mga pinapapasok nila doon. At ang tanging alam naman ng lahat sa buong bayan na strikta ito kikilalanin lang naman sya kung sya ay successful na. Ayaw ng nanay ni Maryam na sila ay mapapahiya.
Hanggang sa pagkaraan ng anim na taon nagbalik na si Hunio na isa ng ganap na binata na nasa edad 19. Pareho ni Maryam malaki ang pinagbago nito magaling na sya magsalita ng Ingles na medyo nakakailang pero hindi naman nagpapatalo si Maryam dahil matalino din naman ito.
Isang umaga sa kanilang bahay
Sa bahay nila Maryam na isang studyanteng magtatapos sa high school. Ilang buwan na lang na sa wakas malapit na itong mag graduate sa highschool. Nagkataon na biglaan nakasalubong ang di nakikilalang kaibigang lalaki... Sa di kalayuan ay tanaw ni Hunio ang isang babaeng nakauniporme. Ipinagtanong nya ito sa bayan at ipinapakita pa ang larawan nito. Sa pagkatanaw niya ay medyo kinakabahan at para rin mahihiya si Hunio. Di nya alam ang nararamdaman. Medyo natutuwa ang mga taong natanungan ni Hunio na madaan ito dahil ang kisig nito.
Di na nagpatumpik tumpik pa si Hunio sa pagtatanong niya ay napansin niyang kumikislap ang suot na kwintas na tulad ng suot nya.
'it's her!' tugon nya sa sarili... bumaba sya at pinuntahan kung nasaan nya nakita si Maryam paglapit sa dalaga ay nangumusta ito itinanong kung sya ang kababata.
Ngunit Lahat ng yun ay palabas lamang...
/0/32154/coverbig.jpg?v=88214d6b45570198e54c4a8206c1938e)
Tingnan ang Higit pang mga Komento sa App
/0/76848/coverbig.jpg?v=8ada2778783e8af1bcb5dfc9f44e90d9)
/0/71514/coverbig.jpg?v=6c2870f32c83e40aff412847c0701436)
/0/72998/coverbig.jpg?v=5fb985ea4775ce8fd0bc241a944d48d8)
/0/73843/coverbig.jpg?v=cd0a1d17d42b10cccf382937492074a2)
/0/71267/coverbig.jpg?v=7cf40137c0307c5fe698a2eefd40edb6)
/0/70478/coverbig.jpg?v=615f7d893feef5a0990e1e92a305f505)
