WOUNDED SOUL

A/N

Kindly let me know po kung may Mali po ako, para maitama ko po ito.

Thank you, enjoy reading.

DISCLAIMER :This is a work of fiction. Names, characters, businesses, songs, places, events and incidents are either products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Kring....

"OK class dismissed." professor Abigail in math.

"And you Miss Taylor, follow me to the office." napatingin ako sa prof.namin.

Bigla akong kinabahan.

This is the first time na ipinatawag ako.At siguro tungkol ito sa ilang araw akong absent at may na miss akong presentations dahil hindi ako nakapasok sa mismong dapat magpipresent na ako. Naala ko tuloy kung bakit hindi ako nakapasok noong araw na iyon.

Flashback~~~

"Tita kailangan ko po talaga na pumasok mamaya nalang po ako maglilinis "pakiusap ko sa kanya.

" No maglinis ka ng buong bahay at mag luto. Darating ang mga bisita ko mamaya. - Tita mildred.

"Eh Tita importante po talaga na makapasok po ak--"pak"

"Sumasagot kana ngayon ha?" Tumabingi ang mukha ko at napaupo sa sahig sa sobrang lakas ng sampal niya. Napaluha nalang ako dahil wala akong magawa.

"Umayos ka kung ayaw mo na madagdagan iyang pasa mo. Maglinis kana at magluto, wag na wag mong susubukan umalis kundi malilintikan ka talaga sakin." nanggagalaiti niyang sabi bago ako tinalikuran at umalis.

Dahan-dahan akong tumayo, habang hawak ang nasaktang pisngi. At bumalik muna sa aking kwarto at nagbihis dahil nakauniporme na ako. Palabas na dapat ako sana kanina papuntang school ng hinarang niya ako sa pintuan.

At sinabi na wag daw muna pumasok ngayon at dadating ang mga bisita niya. Pagkatapos kung magbihis ay nagsimula na akong maglinis at pagkatapos ay sinimulan ko na din na magluto, 11am na pala.

Siguradong tapos na silang mag report sa class, *sigh*napabuntong hininga nalang ako dahil panigurado na babagsak ako nito. Terror pa naman ang prof.namin na iyon. Pagkatapos kong magluto at pagsilbihan ang mga bisita niya ay paalis na sana ako pabalik sa kusina ng..

"Wala ba kayong maid dito?" Isa sa apat na bisita ni Tita Mildred.

"Naku hindi na kailangan, eh anong silbi niyan, sayang ang ipapasweldo." Sabi ni Tita Mildred habang umiiling - iling pa.

"Mabuti at hindi nagagalit ang asawa mo na pingtatrabaho mo iyang anak niya?" nadidinig ko pa din sila kahit nasa kusina na ako. Sa lakas ba naman ng boses napapaikot nalang ako ng mata.

" Eh wala din naman ng pakialam yun sa batang yan, atsaka next week pa ang uwi noon." tita Mildred.

Gusto ko Sana pumasok kaso naka lock ang gate, ni lock niya yun pagkabukas niya ng gate kanina at papasukin ang kanyang mga bisita. Kaya minabuti ko nalang magpahinga muna sa aking kwarto dito sa maids quarter. At niyakap ang picture ni mommy.

~~~~~

"Ms. Taylor, Ano tutunganga ka nalang diyan?! "dinig kong Sabi ni prof. Abigail Santos na nagpabalik sakin sa kasalukuyan.Hindi ko napansin na nakarating na pala kami sa kanyang teachers office.

"I'm sorry po prof."paumanhin ko at lumapit na ako.

"Maupo ka Ms. Taylor." inilahad nito ang kamay sa upuan na nasa harap niya. "Alam mo naman na siguro kung bakit ka nandito? "pagpatutloy nito habang ako'y nakayukong nakaupo.

" Yes po prof. " sagot ko habang nakayuko parin. Ayaw ko naman na mag dahilan dahil siguradong mas lalo lang siyang magagalit.

"Hindi ko alam kung iniiwasan mo lang magprisent o ano dahil tatlong araw ka din na hindi pumasok, bakit? You are one of the outstanding student in your class, but you disappointed me." Sabi niya habang umiiling-iling pa.

" I'm sorry po, hindi na po mauulit. Bigyan niyo pa po ako ng isang chance babawi po ako." Sabi ko habang nakikiusap at pinagsiklop ko pa aking kamay.

" Bumawi ka nalang sa susunod na sem Ms.Taylor.You can go now."saad nito

" Prof."tawag ko.

" -out Ms. Taylor"putol niya sa dapat na sasabihin ko.

"Sorry po talaga" sabi ko bago lulugo-lugong lumabas.

" Ouch-" napaupo ako sa sobrang lakas ng pagkakabunggo sakin. Ang sakit ng pwet ko. Tiningala ko kung sino nakabunggo sakin.

"Opps, may tao pala. Akala ko basura, hahaha." Sabi nito at sabay tawa kasama ng mga alagad niya.

"Stephanie ano na naman ang problema mo?" Naiinis na sabi ko habang tumatayo. Ang sakit ng pweet ko.

" Nothing" patawa-tawang sabi nito.

"Let's go girls"aya niya sa tatlong alipores niya.

That girl,nakakagigil talaga ako. Umalis nalang din ako at nagpatuloy sa canteen.

" Girl dito.. " kumakaway na tawag sakin ng bestfriend ko.

Samantha Rodriguez, ang nag-iisa kung kaibigan dito sa campus. Natuwa naman ako at meron ng pagkain na naka prepared sa mesa, gutom na talaga ako. Dahil maaga talaga akong umalis sa bahay pagkatapos kung maghanda ng almusal nila, para hindi na maabutan ni Tita Mildred .

" Wow ang dami namang food nito," Sabi ko habang umuupo na dahil ang dami niyang binili.

"Ano kaba it's just a fried chicken at spaghetti tsaka itong adobong chicken and pork si mommy nagluto niyan pinabaunan niya na ako kanina. "sabi niya habang kumukuha na din ng pagkain.

" Naku pakisabi kay Tita thank you, na miss ko ang luto niya. "Sabi ko habang sumusubo ng ulam.

"Bakit kasi ayaw mong pumunta sa bahay eh, na miss ka din ni mommy noh, palagi ka nga niyang tinatanong sakin. Ang totoo, ikaw ba ang anak

o ako?"nakangusong anito.

" Tsk, hindi ka pa nasanay kay Tita. Na miss lang ako noon, atsaka araw - araw naman kayong nagkikita ah. " natatawang ani ko.

"Eh ikaw kumusta, tatlong araw ka din na di pumasok. Hindi mo pa sinasagot ang tawag ko." nag-aalalang tanong niya.

Alam niya kasi kung anong kalagayan ko sa bahay. We're best friends since we can remember,elementary hanggang ngayon na college na kami. Tatlo kami, ang kaso wala dito ang isa dahil nag migrate na sa Canada Si Elizabeth. Kasama ang pamilya niya.

"Im fine best don't worry. Pasensya na at di ko nasagot ang tawag mo. Tita mildred confiscated my phone."

nakangiwing sagot ko sa kanya.

"May ginawa na naman ba sila sayo?

Anong nangyare, ayos ka lang ba.Naku iyang madrasta mo talaga, ayos kalang ba? " nag - aalalang tanong nito at hinawakan ang kamay ko.

"Ayos lang ako, ano ka ba. Tsaka hindi kana nasanay. She always do that para hindi ako makapagsumbong kay daddy. As if naman maniniwala pa yun sakin." sagot ko habang kumuha ng tissue at nagpunas ng labi.

"Best, bakit kasi nagtitiis ka pa sa kanila, pwede ka naman na tumira sa bahay eh, mas pabor yun sakin kasi pa lagi na tayong magkasama." tuwang - tuwa niyang saad.

"Tsaka, sigurado na matutuwa si mommy noon. Hindi na naman umuuwi sa bahay si kuya Samuel eh. Sa condo na siya umuwi ngayon dahil mas malapit sa company. Kaya make-up your mind na para maayos na natin ang kwarto mo, or better yet. Doon kana lang sa kwarto ko tabi nalang tayo. "kinikilig pa niyang sabi.

" You know that I can't. " Saad ko habang nagliligpit ng pinagkainan namin.

" Yeah, because of your mom. And of course your dad na parang wala ng pakialam sayo simula noong nawala si Tita. "napahinto ako sa ginagawa ko dahil sa sinabi niya.

I just sigh dahil ganoon na nga ang naging trato sakin ni daddy simula ng mawala si mommy.Parang hindi na ako nag-eexist kahit sa isang bahay lang kami nakatira, because of that accident.

Namuo ang agad ang luha sa aking mga mata.

"I'm sorry, I didn't mean to mention it. Let's go na at magtatime na din." natapos na pala siyang magligpit. Dahil sa pakakatulala ko ay nagpahila nalang ako sa kanya.

"Oh paano ba yan, kita nalang tayo mamaya sa next subject natin." aniya at nagpaalam na.

Magkaiba kami ng kurso kaya sa ibang subject lang kami magkaklase.BS management ang kinuha ko, samantalang si Samantha ay Architecture. Pumasok na ako sa room at mayamaya lang ay dumating na ang prof. At nagsimula ng mag klase.

Sa second subject ay magkasama na Kami ni Samantha, at napapailing nalang ako kapag inirapan niya si Stephanie.

Well kung naitatanong niyo, magkaklase lang naman kami dahil parehas lang naman ang Curse na kinuha namin. Pagkatapos ng klase ay wala ang susunod na prof kaya maaga kami na pinauwi.

"Come on best, let's go to the coffee shop. Maaga pa naman." aniya habang hinihila ako palabas ng room.

"Best sandali, alam mo namang may trabaho pa ako diba?"hinila ko siya kaya napahinto kami.

" Best maaga pa kaya may time ka pa. Tsaka wag kang mag-alala dahil tinawagan ko si Tita Grace noong hindi ka nakapasok. Sinabi ko lang na nagkasakit ka, tsaka doon nalang din tayo mag kape para maihatid na kita. At para hindi kana din mag-alala na malate ka."Mahabang lintanya niya habang hila-hila parin ako.

" Thank you talaga, your the best best friend. "yinakap ko siya nong malapit na kami sa parking.

Medyo madami ang mga student ngayon dahil may mga prof. na nasa meeting,at nakatingin na sila sa amin ngayon. I'm so thankful na nagkaroon ako ng ganito na bestfriend.

" Best ano ka ba. Baka mamaya niyan isipin nila na ako ang nagpapaiyak sayo." habang hinihiwalay niya ako sa kanya.

"Tsaka magtatampo si Elizabeth.

If she heard you say that. Ha. Ha" natatawa niyang sabi kaya pati tuloy ako ay natawa na rin.

"Oo nga 'no, sigurado na magtatampo yun,imagine her pouting while saying, ang" daya - daya niyo "Hahaha. " natatawa ko ding sabi dahil sigurado na magtatampo iyon, matampuhin pa naman iyon.

" Halika nga, para tayong mga baliw dito, tumatawa at umiiyak" hila niya sakin na pailing-iling papunta sa kotse niya.

Yeah, kotse niya. Siya na may kotse, regalo sa kanya iyan ng parents niya noong first year college kami. Para daw may sasakyan pag maglalakwatsa siya, and me nope.

I have nothing,I didn't receive anything, kasi yung kaisa-isa kong pamilya na akala kong mag mamahal at mag-aaruga sakin ay hindi pamilya ang turing sakin ngayon.Naaalala ko naman kung bakit siya ganoon.

"Best you ok, your crying." nag-aalala niyang sabi.

"I'm Ok

,best don't worry." sagot ko at kinapa ang aking pisngi.

Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Hindi ko talaga mapigilan na mapaluha kapag naaalala ang nakaraan.

"You sure." paninigurado niya, dahil alam niya kung ano ang pinagdadaanan ko.

Tulad nga ng sinabi ko we're bestfriend since we can remember and that's includes our own story. We have our motto. "NO SECRETS"dahil kahit sino sa aming magkakaibigan ang may problema. Ay agad naming sinusulosyunan hanggat kaya namin.

" You know that I'm always here for you, right? No matter what happens,just tell me ok. "she's assuring me while holding my hand. I know that she will always be there for me.

" Yeah, thank you. You know I'm always grateful to have you as my best friend, you and Elizabeth. "Sabi ko at ngumiti, ngiting ok talaga ako. Kasi mangungulit na naman iyan siya. At kung saan pa mapunta ang usapan namin.

" You should call Elizabeth, siguradong nag-aalala din yun. Ang lakas pa naman ng pandama noon". Sabi niya at binuntunan pa ng tawa.

"Yeah, maybe later I'll do that. - sagot ko.

" We're here, let's go down na." nandito pala kami sa café.

_GLADYJANE /GJ