/0/26913/coverbig.jpg?v=6dc7b919f91818e68e3a71ece05b27fa)
Welcome to Ground Zero! Choose your weapons wisely, Be as clever as you can be. Where the faint hearted Is unqualified, And only the almighty Can ride with the tide. Fasten your seat belt, And let the wheels pelt. Here comes your worst nightmare, They can be anywhere. Time is ticking, And blood is running. With glory and fame, Comes with gore And shame. **** When half of the world's population was plagued by a virus caused by a mutated leech, those who are infected tend to go feral and crave for human flesh. As carnage began destroying the country of Astraeus, the artificial city became open for survivors. Trinity Veinne, one of the few survivors who detests the unjust system of the government, encounters a group of aspiring journalists whom she shares a common goal; expose the controversy behind the virus outbreak.
Trinity's Point Of View
The rays of sun delicately enveloped my tan skin, as I opened the broken window in my room. Mabilis akong bumaba sa tahimik na palapag at saka dumiretso sa kusina. Binuksan ko ang ref ko at gano'n na lamang ang ka-dismaya nang makitang wala na itong laman.
May isang ideya na pumasok sa aking isipan at saka nagmadaling pumunta sa stand kung sa'n naka-sabit ang aking jacket. Kinuha ko sa may compartment ang susi ng truck ni papa.
Binuksan ko ang garahe at pinagmasdan ito, tila abandunado na ang lugar dahil sa mga sapot at dumi na pumapailanlang sa malamig na semento at lamesa.
Pumasok ako sa loob ng truck at saka binuhay ang makina nito, mga ilang beses ako sumubok bago pa ito tuluyang gumana. Napangisi ako nang isang malakas na tunog ang idinulot nito sa pagtapak ko ng acceleration.
Binuksan ko ang radyo at saka nagpatugtog. Lumabas na ako sa garahe, at nagmaneho papunta sa pinaka-malapit na supermarket. Ang kalsada ay tahimik at nagmistulang ghost town dahil sa kakulangan ng ingay at presensya ng mga tao.
Paglinga ko sa bawat kanto ay hindi ko maiwasang mapaiwas ng tingin at lumunok. Tila may bumara sa aking lalamunan, pinipigilan akong lumunok. Ang mga kalapit na bahay sa subdivision ay sira na at nagmukhang dinaanan ng isang sakuna. May mga katawan na nagkalat at duguan.
Paglabas ko sa subdivision ay may mga sira-sirang plaka at signage ang nagkalat, pansamantala akong bumaba sa truck upang lumabas at saka alisin ang mga nakaharang sa daan at saka muling nagpatuloy.
Day 56, this is Paxon. This is where I was left behind all by myself. Noong panahon na dumating ang mga rescue team, naiwan ako sa subdivision kasama ang mga infected. Hindi kami iniligtas ng mga otoridad at hinayaan pang ma-infect nalang sa loob, sa kadahilanan na mas inuna nila ang mga mamamayan na nasa labas ng subdivision.
Ang akala nila sa subvision namin nag-umpisa kumalat ang sakit kaya pati mga inosenteng tao na tulad ko isinama nila sa hindi pag-rescue. Masakit mang isipin ngunit kung ano na lamang ang malaman ng tao ay ayon na ang kanilang paniniwalaan.
Explanation has no room on their closed minds. Paxon is the second largest district of Hymneah. First to Paxon is Phyroah.
Paxon and Phyroah is called as twin city. It was named after the both two greatest scientists who discovered the cure for the most lethal cancer.
Tiningala sila ng marami dahil sa kanilang malaking iniambag sa mga pasyente na nilalabanan ang pinaka-malalang cancer. Even after death, their names were never forgotten.
Nang pumutok ang balita na mayro'ng virus na kumalat sa kalapit na kontinente, naging masyadong kampante ang buong Hymneah at tila isinawalang bahala ang sinabing balita.
And here's the price for their ineffective security. Maraming na-infect, maraming namatay, maraming nagsakripisyo na tao upang maprotektahan lamang ang mga sibilyan.
At isa na roon ang aking ama at ina. My mother is one of the persons I admired a lot. Because she's been curing people, and spreading news at the same time. While my father trained under the government to protect the city against the virus.
Ngunit hindi katanggap-tanggap ang ikinapatay nila. Sinubukan pigilan ni papa ang gobyerno sa pagpatay ng mga sibil na na-infect ng virus, dahil naniniwala ang ama ko na baka mayro'n pang lunas sa sakit na 'to.
Hindi sila nakinig sa suhestiyon ng aking ama, ngunit si ina ay sinuportahan pa rin ang desisyon ng aking ama. Dahil dito, isinama sila ng gobyerno sa Phyroa upang magligtas ng tao. Pero sa pagpasok nila sa Phyroa ay hindi na sila isinama ng mga convoy pabalik sa Paxon.
Hinayaan nila ang mga magulang ko doon na ma-infect, like the rest. At gano'n din ang ginawa nila sa akin. . . sa amin, hindi nila kami iniligtas. Simula sa araw na iyon ay isinumpa ko ang gobyerno, ipinangako ko na ipapamukha ko sa kanila na mali sila ng hindi pagtitiwala sa aking ama at ina.
Mali sila ng hindi pagligtas sa amin sa loob ng subdivision noon.
Humugot ako ng malalim na hininga nang mapansing nasa pamilihan na ako. Pinatay ko ang radyo at makina. Pumikit ako at taimtim na pinakiramdaman ang paligid. Napakatahimik. Mas nakakatakot.
Nagmulat ako ng mata saka kinuha ang balisong ni papa na nasa dashboard bago tuluyang bumaba ng sasakyan. Isinuksok ko iyon sa likuran ng pantalon pero nanatiling hawak iyon ng kamay ko. In case na may bigla na lang lumitaw at salakayin ako.
Habang naglalakad ay nakaamoy ako ng masangsang. Na parang nabubulok na laman ng hayop. . . o tao. Habang papalapit nang papalapit sa supermarket ay tumambad sa akin ang driveway na may bahid pa ng mga natuyong dugo at mga nagkalat na laman. Hindi ko napigilang takpan ng neckline ng damit ko ang aking ilong dahil sa baho. Nakakasuka. Nakakasulasok. Kaya pala ganoon ang amoy. Napakarami palang bangkay dito. Iyong iba ay kulang-kulang ng parte ng katawan.
Napaka-brutal. Hindi makatao.
Tumingala na lang ako para hindi ko na makita pa ang kalunos-lunos na karahasan sa paligid. Sira na ang lahat.
Pati ang buhay ko.
Sa loob ng pamilihan ay tumambad sa akin ang mga natumbang estante at mga pagkain na nasa sahig. Naging maingat ako sa bawat pagkilos ko. The lights are switching to on and off. Even the tiny droplets of water from broken pipes can be heard audibly.
Naglibot ako sa loob upang humanap ng matinong pagkain. Perks of this catastrophe. Everything is free. That is, ironically, paid by million of lives.
Nakarating ako sa estante ng mga de-lata at tumingin ng pu-puwede pa. Sa tuwing nakakakita ako ng mapapakinabangan ay kaagad ko iyong isinisilid sa dala kong backpack. Mas marami, mas maganda. Pagkain at tubig ang pinakakailangan ko. Hindi naman puwedeng magtago lang ako buong panahon. Nakaligtas nga sa infection, namatay naman nang dilat dahil sa gutom.
Habang nagsisilid ng tinapay sa bag ay bigla akong nakarinig ng kaluskos mula sa pinakadulo ng mga estante. Patay-sindi ang mga ilaw pero sa parteng iyon ay parang pinagkaitan na ng bumbilya sa dilim.
Nagpatay-malisya na lang ako at nagpatuloy sa paglalagay ng supplies pero may kakaiba talaga. Parang hindi na lang iyon simpleng kaluskos. Nakakarinig na ako ng mahihinang angil at parang mga pinupunit na laman.
Isinukbit ko ang bag at kaagad na hinawakan ang balisong na nakasipit sa likod ng pantalon ko habang paatras na naglalakad patungo sa pintuan. Magagaan ang bawat hakbang ko. Nag-iingat na makagawa ng anumang ingay na makaka-distract sa kung ano mang nandoon.
Ilang metro na lang ang layo ko sa labasan pero parang pinaglalaruan rin ako ng kamalasan. Dahil kung swerte 'yon, hindi ko sana masasagi ang rack ng mga toothbrush at matutumba sa sahig,
"Nalintikan na." Bulong ko at tuluyan nang kinuha ang balisong saka eskpertong itinupi ang hawakan upang ilabas ang patalim.
“Kailangan mo ng nobya, kailangan ko ng nobyo. Bakit hindi tayo magpakasal?” Parehong inabandona sa altar, nagpasya si Elyse na itali ang may kapansanang estranghero mula sa katabing venue. Nakakaawa ang kanyang estado,nangako siyang sisirain siya kapag ikinasal na sila. Hindi niya alam na isa pala itong makapangyarihang tycoon. Inisip ni Jayden na pinakasalan lang siya ni Elyse para sa kanyang pera, at binalak na hiwalayan siya kapag wala na itong silbi sa kanya. Ngunit pagkatapos niyang maging asawa, nahaharap siya sa isang bagong dilemma. “Paulit-ulit siyang humihingi ng diborsyo, pero ayoko niyan! Ano ang dapat kong gawin?”
Ang pagpapakasal ni Rosalynn kay Brian ay hindi ang inaasahan niya. Halos hindi umuwi ang asawa niyang si Brian. Iniwasan niya ito na parang salot. Ang masama pa, palagi siyang nasa balita para sa pakikipag-date sa maraming celebrity. Nagtiyaga si Rosalynn hanggang sa hindi na niya kinaya. Tumayo siya at umalis pagkatapos mag-file ng diborsyo. Nagbago ang lahat makalipas ang mga araw. Nagkaroon ng interes si Brian sa isang taga-disenyo na nagtrabaho nang hindi nagpapakilala sa kanyang kumpanya. Mula sa kanyang profile, masasabi niya na siya ay napakatalino at nakasisilaw. Huminto siya para malaman ang totoong pagkatao nito. Hindi niya alam na matatanggap niya ang pinakamalaking pagkabigla sa kanyang buhay. Kinagat-kagat ni Brian ang daliri sa panghihinayang nang maalala ang mga naging aksyon niya at ang babaeng walang kwenta niyang pinakawalan.
Inampon si Janet noong bata pa siya -- isang dream come true para sa mga ulila. Gayunpaman, naging masaya ang buhay niya. Buong buhay niya ay tinutuya at binu-bully siya ng kanyang adoptive ina. Nakuha ni Janet ang pagmamahal at pagmamahal ng isang magulang mula sa matandang dalaga na nagpalaki sa kanya. Sa kasamaang palad, nagkasakit ang matandang babae, at kinailangan ni Janet na pakasalan ang isang walang kwentang lalaki bilang kapalit ng biyolohikal na anak na babae ng kanyang mga magulang upang matugunan ang mga gastusin sa pagpapagamot ng dalaga. Ito kaya ay isang kuwento ni Cinderella? Ngunit ang lalaki ay malayo sa isang prinsipe, maliban sa kanyang guwapong hitsura. Si Ethan ay hindi lehitimong anak ng isang mayamang pamilya na namuhay ng walang ingat at halos hindi nakakamit. Nagpakasal siya para matupad ang huling hiling ng kanyang ina. Gayunpaman, sa gabi ng kanyang kasal, nagkaroon siya ng pahiwatig na iba ang kanyang asawa sa narinig niya tungkol dito. Pinagsama ng tadhana ang dalawang tao na may malalim na lihim. Si Ethan ba talaga ang lalaking inakala natin? Nakapagtataka, nagkaroon siya ng kakaibang pagkakahawig sa hindi malalampasan na pinakamayamang tao sa lungsod. Malalaman kaya niya na pinakasalan siya ni Janet kapalit ng kapatid niya? Magiging isang romantikong kuwento ba ang kanilang kasal o isang lubos na kapahamakan? Magbasa para malutas ang paglalakbay nina Janet at Ethan.
Isang lalaki lang ang nasa puso ni Raegan, at si Mitchel iyon. Sa ikalawang taon ng kanyang kasal sa kanya, siya ay nabuntis. Walang hangganan ang saya ni Raegan. Pero bago pa niya masabi ang balita sa asawa, inihain na niya ang divorce papers nito dahil gusto niyang pakasalan ang first love niya. Matapos ang isang aksidente, nahiga si Raegan sa pool ng kanyang sariling dugo at tumawag kay Mitchel para sa tulong. Sa kasamaang palad, umalis siya kasama ang kanyang unang pag-ibig sa kanyang mga bisig. Nakatakas si Raegan sa kamatayan sa pamamagitan ng mga balbas. Pagkatapos, nagpasya siyang ibalik sa tamang landas ang kanyang buhay. Ang kanyang pangalan ay kung saan-saan makalipas ang mga taon. Si Mitchel ay naging lubhang hindi komportable. Sa hindi malamang dahilan, nagsimula siyang ma-miss. Sumakit ang puso niya nang makita siyang todo ngiti sa ibang lalaki. Na-crash niya ang kasal niya at napaluhod siya habang nasa altar siya. Duguan ang mga mata, tanong niya, "Akala ko ba sinabi mo na ang pagmamahal mo sa akin ay hindi masisira? Paano ka ikakasal sa iba? Bumalik ka sa akin!"
"Si Rena ay nasangkot sa isang malaking pagbaril nang siya ay lasing isang gabi. Kailangan niya ang tulong ni Waylen habang naaakit siya sa kagandahan nito sa kabataan. Dahil dito, ang dapat ay isang one-night stand ay umusad sa isang seryosong bagay. Maayos ang lahat hanggang sa natuklasan ni Rena na ang puso ni Waylen ay pag-aari ng ibang babae. Nang bumalik ang kanyang unang pag-ibig, tumigil siya sa pag-uwi, iniwan si Rena na mag-isa sa maraming gabi. Tiniis niya ito hanggang sa makatanggap siya ng tseke at farewell note isang araw. Taliwas sa inaasahan ni Waylen na magiging reaksyon niya, may ngiti sa labi si Rena habang nagpaalam sa kanya."Masaya habang tumatagal, Waylen. Nawa'y hindi magtagpo ang ating mga landas. Magkaroon ng magandang buhay." Ngunit gaya ng mangyayari sa tadhana, muling nagkrus ang kanilang landas. This time, may ibang lalaki na si Rena sa tabi niya. Nag-alab sa selos ang mga mata ni Waylen. Dumura siya, "Ano bang problema mo? Akala ko ako lang ang mahal mo!" "Keyword, mahal!" Napabalikwas si Rena ng buhok at sumagot, "Maraming isda sa dagat, Waylen. Tsaka ikaw yung humiling ng breakup. Ngayon, kung gusto mo akong ligawan, kailangan mong maghintay sa pila." Kinabukasan, nakatanggap si Rena ng credit alert na bilyun-bilyon at isang singsing na diyamante. Muling lumitaw si Waylen, lumuhod ang isang tuhod, at nagwika, "Puwede ba akong pumila, Rena? gusto pa rin kita."
Upang matupad ang huling hiling ng kanyang lolo, pinasok ni Stella ang isang madaliang kasal sa isang ordinaryong lalaki na hindi pa niya nakikilala. Gayunpaman, kahit na pagkatapos na maging mag-asawa sa papel, ang bawat isa ay humantong sa magkahiwalay na buhay, halos hindi nagkrus ang landas. Makalipas ang isang taon, bumalik si Stella sa Seamarsh Lunsod, umaasa na sa wakas ay makilala niya ang kanyang misteryosong asawa. Sa kanyang pagkamangha, pinadalhan siya nito ng isang text message, sa hindi inaasahang pagkakataon na nagsusumamo para sa isang diborsyo nang hindi pa siya nakikilala nang personal. Nagngangalit ang kanyang mga ngipin, sumagot si Stella, "So be it. hiwalayan na natin!" Kasunod nito, gumawa ng matapang na hakbang si Stella at sumali sa Prosperity Group, kung saan siya ay naging public relations officer na direktang nagtrabaho para sa CEO ng kumpanya, si Matthew. Ang guwapo at misteryosong CEO ay nakatali na sa matrimonya, at kilala na hindi matitinag na tapat sa kanyang asawa nang pribado. Lingid sa kaalaman ni Stella, ang kanyang misteryosong asawa ay ang kanyang amo, sa kanyang kahaliling pagkakakilanlan! Determinado na mag-focus sa kanyang career, sadyang iniwasan ni Stella ang CEO, bagama't hindi niya maiwasang mapansin ang sadyang pagtatangka nitong mapalapit sa kanya. Sa paglipas ng panahon, nagbago ang loob ng mailap niyang asawa. Bigla siyang tumanggi na ituloy ang diborsyo. Kailan mabubunyag ang kanyang kahaliling pagkakakilanlan? Sa gitna ng magulong paghahalo ng panlilinlang at malalim na pag-ibig, anong tadhana ang naghihintay sa kanila?