Her Povs*
Ever since, hindi ko naranasang maging kabilang sa pamilya. Though, I have this two person who makes me feel na importante at parte ako ng pamilya. They even told me na...
If ever I need something magsabi lang ako sa kanila. But, I choose not to tell them what I want. So, I look for a part-time job para naman may ma-i-pangtustos naman ako sa pag-aaral ko at para may maipambili ng gamot ko.
Pero...
Mukhang mali pa yata ang naging desisyon kong iyon. Kasi, simula nang magka-trabaho ako ay palagi nang ina-abangan ng mga magulang at iba ko pang kapatid ang pagdating ng sahod ko. Yes, they'll wait for my salary at aagawin ang pera sa 'kin.
Ako ang naghirap pero sila ang nagpakasasa sa perang ilang segundo, minuto, oras, araw at linggo kong pinaghirapan. Ang pera na sana ay ipang-t-tustos ko sa pag-aaral ko at ipambibili ng gamot ko, iba ang nagpakasasa.
Minsan...
Napapaisip na lang ako bigla. Do I really one of them?
Anak ba talaga ako ng mga magulang na nakagisnan ko?
Hanggang kailan kaya nila magagawang saktan ako?
Hanggang kailan kaya nila ako t-tratohin nang ganito?
Do I really deserve to be like this?
To be hurt by...
Those people who's important to me?