"Señorita, ang tsaa po ninyo," anang si Marina, ang kubang katuwang niya sa mansion at nag-iisang taong kasama niya bukod kay Luna na para sa kanya ay pinakamagandang pusa sa buong mundo.
"Salamat, Marina." Ngumiyaw si Luna na nagpapasalamat din dito. Saka muli nitong ihinilig ang ulo sa kandungan niya.
Perpekto na ang gabing iyon sa kanya na pinaganda pa ng kabilugan ng buwan. Mamaya ay yayayain niya si Marina na panoorin ang buwan. Ang kabilugan ng buwan ang pinakamagandang pagkakataon para sa kanila.
Naputol ang katahimikan nang tumunog ang lumang telepono. Dinampot niya iyon at sinagot. "Callea!" tawag agad sa kanya ng lolo niyang si Don Tomasino Lopez. "May maganda akong balita. Sa wakas ay makukuha mo na ang gusto mo."
Kumislap ang maganda niyang mga mata. "Talaga po, Lolo? Ibibigay na ninyo sa akin ang Villa Celesta?"
Matagal na niyang pangarap na makuha ang Villa Celesta. Doon siya ipinanganak. Marami siyang magagandang alaala doon kasama ang mga magulang at kapatid niya. Iyon lang ang pinanghahawakan niya ng kaligayahan.
Subalit ang gusto ng Lolo niya ay mapunta lamang ang Villa Celesta sa panganay nitong apo na lalaki. Hindi sa isang babaeng tulad niya. Kaya isang magandang balita na malamang papaboran siya ng kanyang lolo.
"Sa isang kondisyon."
Natigil ang pagsasaya niya. Kahit ang puso niya ay nabitin sa hangin nang marinig niya ang banta sa boses nito. "Ano po?"
"Kailangan mong pakasalan ang apo ng pinakamatalik kong kaibigan."
Parang nauupos siyang kandila at sumandal sa malaking lumang queen's chair. Kasal. Iyon ang isang bagay na pinakaiiwasan niya. Ang maikasal.
"S-Sino pong anak ng kaibigan ninyo?" tanong niya dahil napigil ang pagdaloy ng dugo sa utak niya. Umuugong ang tainga niya.
"Si Deive. Guwapo ang batang iyon, nakapag-aral sa ibang bansa at magaling sa negosyo. Tiyak na malaki ang maitutulong niya sa negosyo ng ating familia."
"Opo, Lolo," matamlay niyang sagot.
Si Deive Hontiveroz. Kilala niya ito. Wala itong nagustuhan kundi naggagandahang mga babae. Sa pagbiyahe nito sa iba't ibang bansa sa mundo, di ito nawawalan ng babaeng naaakit. At ito ang uri ng lalaki na nanghuhusga lamang sa babae sa panlabas na kagandahan nito.
Naramdaman ni Luna ang pagkabalisa nito at ikiniskis ang leeg sa braso niya. Subalit naestatwa pa rin siya habang nakikinig. Kaya ba niyang pakasalan ang uri ng lalaki di katanggap-tanggap sa mundo niya?
"Gusto kong tanggapin mo siya nang maayos. Tiyakin mo na magugustuhan ka niya. Paparating na siya diyan bukas ng gabi."
Bukas ng gabi? Napakabilis naman. Subalit isang "Opo, Lolo" lamang ang naisagot niya. Di iyon ang oras para tumutol.
"Paano po kung di niya ako magustuhan, Lolo?" tanong niya.
"Napakaganda mo, hija. Tiyak na mamahalin ka agad ni Deive."
Di nagsisinungaling ang lolo niya. Sa black and white niyang larawan na nasa sala ay kahawig din ng painting ng lola niya sa tuhod na si Celesta Lopez. Isang kagandahan na ayaw na niyang taglayin pa.
"Hindi po tayo sigurado diyan, Lolo."
"Tinututulan mo ba ang pag-iisang dibdib ninyo?" mataas ang tonong tanong nito. "Ngayon pa lang ay sabihin mo na para di mapahiya ang pamilya natin."
"H-Hindi po, Lolo!"
"Kung hindi mo gustong pakasalan si Deive, mabuti pang umalis ka na diyan sa bahay ngayon. Lumipat ka na dito sa Maynila."
"Huwag po, Lolo! Ayoko po! Maawa na po kayo!"
Ang mawala sa Villa Celesta ay kamatayan ang katumbas. Ang Villa Celesta na ang nagsilbing kanlungan niya. Iyon na ang kanyang mundo. Kung lalabas siya sa mundong iyon, parang di na rin siya nabubuhay pa.
Sa labas ng mundo, isang patay ang tingin sa kanya ng lahat. Isang multo. Mas gusto niyang manatili siyang isang multo sa lahat. Masaya na siyang mabuhay sa anino ng madilim na bahay na iyon. Siya at ang Villa Celesta ay iisa.
"Kung ganoon ay paghandaan mo na ang pagdating ng lalaking pakakasalan mo. Mas makabubuti kung makasal kayo sa lalong madaling panahon."
"Gusto ko pa po sanang humingi ng mas mahabang panahon, Lolo," pakiusap niya. Di pa siya handang magpakasal. Di pa siya handa na may isang estranghero na papasok sa buhay niya at babaligtarin ang mundo niya.
"Matanda na ako, Celesta. Di kita habambuhay na mababantayan at aalagaan," anito sa pagod na boses. "Gusto kong bago ako mawala sa mundo ay may isang lalaking magmamahal at mag-aalaga sa iyo. Natitiyak kong si Deive ang lalaking iyon. Hindi ka niya pababayaan."
Isang lalaking mag-aalaga sa kanya? Ang Lolo lang niya ang lalaking maaring mag-alaga sa kanya. Kontento na siya sa buhay kasama sina Luna at Marina.
Sa alaala niya, mala-anghel ang kaguwapuhan ni Deive. Kung akala ng lolo niya ay isang anghel ito na poprotekta at mag-aalaga sa kanya ay nagkakamali ito. Pare-pareho lang ang mga tao sa labas. Nasisilaw sa panlabas na kagandahan. Hindi matatanggap ng lalaking iyon ang tunay niyang katauhan.
"Mapupunta lang ang bahay na ito sa iyo kung kasal na kayo ni Deive. Kung di mo iyon magagawa, ipapadala kita sa Kuya Lee mo sa abroad."
"Hindi po, Lolo! Susundin ko po ang lahat ng inuutos ninyo," aniya sa nanginginig na boses.
Nanlalambot niyang ibinaba ang telepono at naglakad patungo sa malaking verandah ng bahay. Tinanaw niya ang bilog na buwan. Sumampa sa bisig niya si Luna at pilit na ikiniskis ang ulo sa mukha niya. Animo'y nakikisimpatya ito sa di magandang pangyayari sa buhay niya.
"Anong magagawa ko? Kundi ko susundin si Lolo, tiyak na mawawala sa atin ang bahay na ito. Ikamamatay ako iyon."
Niyakap niya si Luna habang tahimik na umiiyak. Saksi ang buwan sa pagdadalamhati niya. Umihip ang malamig na hangin at hinangin ang puting mahabang gown niya at ang mahaba niyang buhok.
Mula sa nagdadaang mga tao ay nakarinig siya ng malakas na sigaw. "Multo! Multo! May multo!" sigaw ng tatlong kalalakihan na sa palagay niya ay mga lasing na napadaan lang galing inuman.
Pinahid niya ang luha at humagikgik. Kaya nga gusto niya ang lugar na iyon dahil di siya nagagambala ng sinuman. Ang kalawakan ng Villa Celeste na walang kahit anong bahay sa paligid ay sanktuwaryo niya at nais niyang manatiling kanlungan sa loob ng mahabang panahon.
Isa lamang siyang buhay na multo sa paningin ng marami. Tama. Gusto na lang niyang manatiling isang multo habambuhay.