Koral

n bir kafede karşı karşıya oturuyordum. Kahve fincanımdan yükselen buh

avukatı olan Jale, lattesi'ni karıştırırken bakışlarını bana

zi kadar

o yaratmış gibi aşık olduğunu izledim. Bütün kariyerini onunkinin etrafında planladın, onu desteklemek için onun şirketin

kelimeler ince ve yetersiz geliyord

sini anlattım.

le'nin gözleri anında sertleşt

enfeksiyon. Arda mahremiyetine takıntılıydı, bilgisayarında şifreler ve kilitli dosyalarla dolu bir kaleyd

rdiği zamanın halka açık bir galerisiydi. Öpüşürken çekilmiş fotoğrafları, asla anlamayacağım öz

etmişti. "Hayatında yiyeceğin en iyisi," diye söz vermişti. Ancak daha sonra, o ve İdil'in aynı locada, aralarında boş bir gnocch

değildim; kendi geçmişinin yeniden canlandırılmasında bir dublördüm, bir hayalet oyuncuydum. Beni sadece i

ı dolu anıların sarmalından çıkardı. "Emin misin, Aslı? Başvuruyu yaptıktan sonr

kinin sonu olarak değil, otoritesi

abloya bakar gibi bakıyor," demişti. "Onsuz yaşayamayacağı kadına bakar gibi değil." Dinlememiştim. A

karak, "herkes sana sobanın sıcak olduğunu söyler. Ama 'sıcak' kelimesin

, dışarıdaki dünyayı bulanıklaştırıyordu. Birkaç dakika sonra, Jale'ni

i, şemsiyeyi ona uzatıp alnına yumuşak bir ö

arken gözleri yumuşayarak. "Asl

m bir zıttıydı. Arda ve benim böyle bir şeyimiz yoktu. Bizim programlarımız ve yükümlülüklerimiz va

zoraki bir gülümsemeyle. "

erini izledim. Soru zihnimde yankılandı, yıllardır uzaklaştırdığım bir soru. Arda'nın beni sevmesi nede

yaşları gibi. Ve sonra, cevap bana fiziksel bir darbe

Dünyanın en mükemmel kadını

sevmiyordu. Ve