in bir acı

aya çalıştı. Bu cenaze Charles ve E

ekmişti ve ölümünde

en yaşlar süzülerek yanağındaki bandajı ıslatt

gibi bir ses Lyn

kilde izliyordu. Orada ne kadar süredir old

her hastaneye yattığında yalnızdı

etli bir figürle ona doğru yürüd

mu?" Ses tonu

ilgi mi gö

dece hayal edebi

el olarak sordu, "Benim i

işeleniyorum, değil mi?" Charles kaşlarını

nnesinin cenazesini mahvetmesine Eleano

ydu, bu sıcaklık

şağıya soğuk su dökülmüş gibi hissetti. "Eğer ar

leanor'un seni dövdüğünü çok kişi gördü. Eğer bu du

en elini g

eanor'a kasıtlı zarar vermekten dava açmasından

leri zorla çıkararak, "Ya reddedersem?" Charles'ın yüzü

bir t

dü, kahkahalardan yaraları sızladı. "Charles,

rmakları titriyor, kalbi sars

s aldığını ve hemen Eleanor'a mesaj gönderdiğ

ü battaniyeye gömdü, ağlama

nasıl kapılmış

ıyordu, "Charles, sen harikasın!" Dudakları istemsizce şefkat dolu bir gülümsemeyle kıvrıldı. "Ben..." O anda,

beklememişti, içinde öfke yükseldi. "Kendine iyi

or'a gösterdiği nezake

le, soğuk bir şekild

onu böldü, sesi şeker gibi tatlıydı, "Charles, neden telefonu kapattın?" Char

detle ovuşturdu, gö

me süresi dolduğunda, Charles'ı

duğu gün, Charles şaşırtıc

u ederdi, ama şimdi, sade

s kaşlarını çattı. Ön koltukta oturmay

masına asla izin vermediği zamanları hatırladı. O zaman anla

buna layı

bir şekilde araba kapısını açtı ve ça

nlamadı, ama artık umurun

eanor kanepede oturuyordu ve ona gülümsüyordu. "Merha