ahan'ın

di kendine mırıldanarak en pahalı portakal suyumdan bir bardak dolduruyordu. Kaşmi

işaret etti. "Can evimde gibi hissetmemi söyledi." Bardağın kenarından bana al

dar rahat ve kendini beğenmiş görmek, içimde yeni b

dedim, sesi

h, bu sabahlık mı? Geri

iksintiyle büküldü. "Send

desi sertleşti. "Hale, yeter artık. Kader

inanamayarak baktım. "Travma yaş

ırttın!" diye bağırdı. "

m. Hasan'ın ellerinin hissi, deponun kokusu, kalaba

isine de sırtımı dönüp büyük

ma o hissi yıkayamadım. Onu yıkayamadım. Sonunda yorgunluk, ağır, kemiksiz bir bitkinlik beni ele ge

sandım. Sonra onu gördüm. Can yatağın kenarında oturuyordu, k

en sonra eskiden olduğu gibi nazikti. "Endişe

ma sanki kızgın bir demird

nma," diye

inme geçti, sonra yerini hayal kırıklığına bırak

sordum, sesim tehlikel

k. "Hasan'ın sana dokunmaması gerekiyordu. Bütün zaman boyunca bir

mın beni korkutmasına, kıyafetlerimi yırtmasına, pis ellerini üzerime koym

bir ağırlıktı. Bir zamanlar kalkanım olacağına söz veren adam,

ı tartışıyormuşuz gibi. "Kader bu bebeği doğuracak. Bu konuda yapabileceğimiz bir şey yok. Ama burada yaşama

e sordum, sesim boşt

umuz gibi büyütebiliriz. Ya da bir fon kurar, bir dadı tutarım. Çocu

ı uygunsuz bir mobilya parçası gibi rahatça tartışan bu adama. Aşık olduğum o

öyle bir şey söylemez

iye alay etti. "İnsanlar değişi

inin içine baktım. "Bir seçim yapman gerekiyor, Can. Ya

pçı bir bakışla. "Seni

" Kelimeler soğuk ve sert

, "Onunla konuşacağım," ded

ce beni muzaffer hissettirmeliy

çarpma sesi geldi, ardın

de

alarm maskesiydi. "Kader!" Bana iki

bir ağırlıktı. Ne göreceğimi zaten biliyord

-