dın’ın

şmeyle bıraktılar. Çatı katındaki sessizlik canlı bir şeydi, üzerime baskı yapıyor, beni boğuyordu. Tuzağa düşmüştüm, müttefik

ıştı. Bebeğim. Oğlumuz. Ondan, kesilip atılacak bir tümör, silinecek bir sor

kilitliydi. Kelimenin ta

boyadı. Uyumadım. Karanlıkta oturdum, aşağıdaki caddelerde özgürce hareket

ma kim duyardı? Ya da daha doğrusu, kim umursardı? Personel Arslan

olan evlatlık ailemi düşündüm. İhanetleri taze, açık bir yaraydı. Par

ktı. Umutsuzluğumun karanlı

değildim. Ge

dı, biyolojik ailemin beni aradığını bildiriyordu. Ben doğduğumda gençlermiş, beni vermek zorund

vap vermek için. Ben bir Aydın'dım. Bir ailem vardı. Ya da öyle sanıyordum.

ahan ailesi eski paraydı, gemicilik, finans ve siyasette etkisi olan küresel bir hanedandı. Son derece özeldiler,

uz, çılgın bir kumardı. Ama

ona ihtiy

uyumamış gibiydi. Elinde bir bardak meyve suyu ve tek b

duyguyla pürüzlüydü. "Bil

ve evimize getirdiğin o yılanın çocuğumuzu öldürmesine izin verm

e acı parladı. "Bu cinayet değil. Bu...

tının iyiliği için

Elif. Yemin ederim seviyorum. Bütün bunlar bittikten sonra tek

oşalttı. Sanki oğlumuz atılacak bir prototip, yeni b

şamazdım. Buna karşı bağışıklığı vardı.

doğal olmayan bir sakinliğe zor

m," d

ok olmuş bir şekilde b

Eğer geleceğimizi güvence altına almak için yapıl

yse komikti. Boyun eğeceğime inanmaya o kadar çare

rtım var,"

emen, gözleri min

dırırım. Eğer bunu... bu şeyi... yapacaksam, bir oyalayıcıya ihtiyacım var. Çalı

sı belirdi. Ama kolay bir çözüm arzusu galip geldi. Uyum

sallayarak. "Elbette. Hemen sa

ti ki tenimi ürpertti. "Teşekkür ederim, Elif. Pişman

iri telefonumu ve dizüstü bilgisayarımı getirdi. Kalbim k

ım. Hukuk bürosundan gelen mektubu içeren e

ktif olup olmadığını bilmiyordum. Benden haber almak isteyi

nra sakin, otoriter bir sesl

sesimi boğuyordu. "Benim adım Elif. S