dın’ın

attaniyesi dolduruyordu. İstanbul'un parıldayan ışıklarına baktım ama hiçbir şey görmedim. Zihnim ihanet ve inançsızlık dolu kaotik

yordu, şehir silüeti onun sıkıntısına dramatik bir fon oluşturuyordu. Ceketini ve

urdu, gözleri yüzü

tabana pencerelere yürüdüm ve aşağıdaki nehre

liralık anlaşmaları kapatmak ve şüpheci yatırımcıları etkilemek için kullandığı se

sesim dümdüzdü. "Sakın bana ş

Elif! Uğruna çalı

ken seni ayakta tutan bendim. Kendi ailen bile sana başarısız derken sana inanan bendim. Ve sen bana böyle

dım atarak. "Beren... o çok hassas. Kimsesi yok

senin çocuğunu taşımıyor muyum? Yoksa bizim bebeğim

ır ve zehirli. Sanki ona tekr

lerimi avuçlarına aldı. Dokunuşu yabancı, yanlış hissettiriyordu. Geri çekilmedim, vücudum şok i

diğim adama baktım ve içimde devasa, boş

ndıktan sonra her şey normale dönecek. Gerçeği açıklayacağız, söz veriyorum. Dünyaya benim varisimi taşıyanın sen ol

sonra onu "evlat edinmemi", hepsi de halka açık imajını ve şirketinin hisse senedi fiyatını korumak için.

ım, ellerimi onun avuçlarından çe

diden kabul etti. Senin ailen de. Hepsi aileyi ve işi k

r zaman oğlunun başarısının bir aksesuarı olarak görmüştü. Ve beni çocukken yanlarına alan ama asla gerçekten sevmeyen evlatlık ailem Aydınlar, e

m titriyordu. "Benimle konuşmadan önce

tmek zorund

!" Son kelimede sesim çatladı. Kollarımı karnıma doladım, onun feda etmeye

kırıklığı kaynama noktasına gelmişti. "Onun

yüzümden süzülürken. "Onun, kendisini tanıyacak bir babaya ihtiya

ihayet bozulmuştu. Köşeye sıkışmış, çaresiz

şisel bir çatışmayı bir iş müzakeresi

," dedim, kelimeler

le olmaz. Şu anda boşanmak söz konus

umda değil, Kaan. Sen

ı vermeye yakındı. "Benden boşanmıyorsun. Bu daireden ayr

dum. Onun evinde. Parası, gücü, aile d

z bir ses ikimizi de sıçrattı. K

ayaklarının dibinde bir gecelik çanta vardı. Arkasında Kaan'ın annesi Jale duruyordu, yüzü soğ

ti. Ve içeri

geçti, buz gibi bakışları üzerim

ellerimde değildi. Bu bir iş işlemiy